یکشنبه ۲۹ مارچ، دیوید زیمر نماینده پارلمان انتاریو از حوزه ی ویلودیل، طی اطلاعیه ای از ساکنان حوزه ی انتخابیه ی خود و همچنین رسانه ها …
شهروند ۱۲۲۳ ـ پنجشنبه ۲ اپریل ۲۰۰۹
یکشنبه ۲۹ مارچ، دیوید زیمر نماینده پارلمان انتاریو از حوزه ی ویلودیل، طی اطلاعیه ای از ساکنان حوزه ی انتخابیه ی خود و همچنین رسانه ها دعوت کرده بود که در جلسه ی توجیهی درخصوص بودجه ی پیشنهادی دولت لیبرال انتاریو، در سالن کتابخانه نورت یورک حضور یابند.
در این جلسه که حدود ۶۰ تن شرکت کرده بودند، در ابتدا، آقای زیمر رئوس کلی بودجه پیشنهادی را توضیح داد و افزود: دوشنبه ما روی این بودجه در مجلس بحث خواهیم کرد و نظرات موافق و مخالف را خواهیم شنید. سپس وزیر مالی بودجه را به تمام شهرهای انتاریو خواهد برد تا نظرات آنها را هم در قبال آن جمع آوری کند.
او سپس از پسزمینه ای که منجر به ارائه ی این بودجه شد گفت و افزود: در خلال چند ماه گذشته بحران مالی در همه جای جهان دیده شده و بویژه در آمریکای شمالی و کشورهای اروپایی. حال باید دید این بحران مالی بر انتاریو چه تاثیری داشته است؟
آقای زیمر با اشاره به اینکه انتاریو استانی است که اقتصادش بر صنایع کارخانه ای متکی ست، افزود: تنها محل درآمد دولت از طریق جمع آوری مالیات هاست؛ مالیات از افراد و مشاغل. مالیات مشاغل تا پایان ژانویه ۲۰۰۹ ، ۲۵ درصد کاهش داشته است. ماه دیگر که زمان جمع آوری مالیات افراد است انتظار داریم که با کاهش ۳۰درصدی در آن روبرو باشیم.
اینها همه به دلیل بحرانی ست که به وجود آمده است. بیزنس ها کار نمی کنند از جمله صنایع اتوموبیل سازی. از اوایل پائیز فروش اتوموبیل ۵۰ درصد کاهش داشته است. وقتی جنرال موتورز ۵۰ درصد کاهش فروش داشته باشد اولین کاری که میکند اخراج در مقیاس وسیع است. افراد اخراج شده دیگر مالیاتی پرداخت نمی کنند چون کار ندارند. کارخانه هایی که مواد و قطعات به جنرال موتورز می فروختند نیز به دلیل کاهش فروش آنها، دیگر فروشی نخواهند داشت و آنها هم شروع می کنند به اخراج کارگرانشان و همینطور زنجیره ای این تکرار می شود. همچنین فروش اقلام دیگر در کریسمس و ژانویه پایین آمد چون مردمی که کار ندارند، تلویزیون و یخچال هم نمی خرند بنابراین آن کمپانی ها هم شروع به اخراج می کنند. همین ها دلیل کاهش مالیات های جمع آوری شده است.
از طرف دیگر ما هزینه هایی داریم مانند بیمارستان، مدارس، جاده ها، پلیس و … که اینها سرجای خودشان مانده اند. مسئله اینجاست که درآمد دولت کم شده و هزینه ها همچنان بالاست. حال چه باید کرد؟
آقای زیمر سه راه حل برای این مشکل برشمرد: یک، دولت باید این کسری را از طریق مالیات جبران کند، دو ، بسیاری از خدمات را قطع کند، و سه، برای کوتاه مدت قرض بگیرد.
او سپس به "مالیات هماهنگ شده ی فروش" که به Harmonized Sales Tax موسوم است اشاره کرد و آن را توضیح داد و مالیاتی که روی فروش گرفته می شود و افزود: چهار استان دیگر این روش را انجام داده اند و موفق بوده اند.
او سپس به اتحادیه ها و سازمان هایی که از بودجه پیشنهادی دولت حمایت کرده اند، اشاره کرد و گفت، چه اقتصاددانان دولتی و چه خصوصی این روش را تایید کرده اند.
آقای زیمر، سپس مواردی را که شامل این مالیات نمی شوند برشمرد از جمله فروش خانه ی نوساز زیر ۴۰۰هزار دلار شامل این مالیات نمی شود. کتاب، کفش و لباس بچه، پوشک، صندلی ماشین بچه و لوازم بهداشتی زنان همچنین شامل مالیات فروش نمی شود.
او همچنین به یارانه های دولت به افراد اشاره کرد که معادل ۱۰۰۰ دلار در سه قسط طی سه سال خواهد بود.
پس از سخنان آقای زیمر، پرسش و پاسخ برگزار شد. تقریبا نیمی از افراد شرکت کننده در سالن، پرسش داشتند. تمامی افراد پرسش کننده، از بودجه ی پیشنهادی ناراضی بودند و هر کس از جنبه ای به آن پرداخت.
خانم سالمندی از ویلودیل گفت، چگونه توجیه می کنید کاهش مالیات شرکت های بزرگ را و افزایش قیمت غذا و میوه برای فقرا را؟
آقایی گفت، اشاره کردید که اقتصاددانان مورد مشاوره قرار گرفتند، ولی شما باید با مردم معمولی مشورت می کردید.
دیگری گفت، شما فقط شش، هفت استثنا را نام بردید، ولی نگفتید که ۸ درصد مالیات بیشتر روی بنزین روی همه چیز تاثیر می گذارد. روی نرخ تاکسی، خشکشویی، ویتامین (با اشاره به سالمندان داخل سالن)که بسیاری از اینها نیاز دارند. چگونه شما روی مالیات هم مالیات می گیرید؟
پرسش کننده ی دیگری گفت، راه های دیگری پیدا کنید. از مخارج اضافی پرهیز کنید. شما هر سال حقوق هایتان اضافه می شود( و بعد سریع اضافه کرد) میدانم امسال حقوق هایتان را فریز کرده اید، ولی می توانید از مخارج اضافی بکاهید.
خانمی گفت، لازم نیست بگویید این مالیات موقتی ست چون همه میدانیم که ماندگار خواهد شد.
یک مادر خود سرپرست گفت، من از دولت خیریه نمی خواهم. خودم کار کرده ام و فرزندانم را بزرگ کرده ام. ولی دولت از یک دست می دهد و از دست دیگر چند برابرش را پس میگیرد.
فردی از مسئله ای که خود با آن درگیر است گفت و اینکه با بچه هایی که مشکل روانی دارند کار میکند و اینکه بودجه ای برای آنها درنظر گرفته نشده و ابراز داشت از این دولت کاملا ناامید شده است.
فرد دیگری گفت، ۴۰۰هزار دلار سقف برای خرید خانه گذاشته اید، کدام خانه ی نوسازی در همین منطقه ی انتخابیه ی شما و نورت یورک ۴۰۰ هزار قیمت دارد؟ شما خانه ی کمتر از ۶۰۰ یا ۷۰۰ هزار دلار اینجا نمی توانید پیدا کنید.
آقایی پیشنهاد داد، شاید راه هایی که تا به امروز برای تامین درآمد و پیشبرد اقتصاد انجام داده اید درست نبوده و باید راه دیگری جستجو کنید.
به طور کلی از پرسش های حاضران چنین برمی آمد که مردم معمولی از این بودجه ی پیشنهادی و بویژه مالیات هماهنگ شده ی فروش بسیار ناراضی اند و پاسخ های کوتاه آقای زیمر نمی توانست آنان را متقاعد کند.
در این جلسه یک جلد بودجه پیشنهادی در ۱۵۴ صفحه به حاضران داده شد و وقت خروج از جلسه به افراد یک لیوان قهوه خوری با عکس آقای زیمر بر روی آن داده شد. خانمی که با من از جلسه خارج می شد، گفت: همین چیزهای اضافی را می گوییم که درست خرج کنید!
