عصر نو: مادران پارک لاله (عزادار) طی بیانیه ی مورخ ۲۰ فروردین ۱٣۹۰حمله به مجاهدین خلق ایران در عراق را محکوم کردند. در این بیانیه آمده است:

 بامداد جمعه ۱۹ فرودین ۱٣۹۰، نیروهای ارتش عراق با استفاده از سلاح های گرم و شلیک مستقیم به ساکنان اردوگاه اشرف (اردوگاه سازمان مجاهدین خلق ایران در عراق) یورش مسلحانه می برند. ساکنان بی دفاع و غیر مسلح، با دست های خالی و با چوب و سنگ به این حمله معترض شده و این درگیری ها و یا عوامل پشت پرده باعث می شود که نیروهای عراقی حمله را شدت بخشیده و برخی را با نفربر و ماشین های نظامی زیر گرفته و بقیه را به گلوله ببندند.

مجاهدان کشته شده در حمله ی ارتش عراق به کمپ اشرف

در این حمله حداقل ٣۰ نفر از نیروهای مجاهدین کشته و ٣۰۰ نفر مجروح و به بیمارستان منتقل می شوند که با امکانات ضعیف اردوگاه هنوز هم مشخص نیست چند نفر از آنها جان سالم بدر برده اند. خبرهای جسته و گریخته حاکی از مرگ ۶ دختر جوان در بین جان باختگان است.

مجاهدین قبل از انقلاب ۵۷ در کنار دیگر نیروهای مبارز، علیه رژیم ستم شاهی مبارزه می کردند و در زمان انقلاب نیز در سرنگونی شاه همراه مردم بودند، ولی پس از مدت کوتاهی مغضوب واقع شدند و رژیم تعداد زیادی از آن ها را به زندان های طویل المدت محکوم و تعداد بسیاری را نیز اعدام کرد و بقیه به کشور عراق پناهنده شدند.

در اواخر جنگ ایران و عراق، مجاهدین در قالب عملیاتی به نام “فروغ جاویدان” به ایران حمله کردند و این حمله به شدت سرکوب شد. رژیم این حمله را بهانه ای برای کشتار دیگر مجاهدین در زندان قرار داد و طبق برنامه ای از قبل طراحی شده، دست به کشتار دسته جمعی وسیعی زد که نمونه ای از “جنایت علیه بشریت” است. این کشتار از مرداد ماه سال ۱٣۶۷ با اعدام مجاهدین آغاز و در شهریور همان سال با کشتن هزاران نفر از زندانیان سیاسی گروه های دیگر، بخصوص زندانیان با تفکر چپ به پایان رسید. گفتنی است که تعداد زیادی از جان باختگان حتی حکم زندان شان به پایان رسیده بود و تا به حال هیچ مسئولی پاسخ نداده است که کشتار زندانیانی که از قبل زندانی شده بودند و حکم زندان داشتند، چه ربطی به حمله مجاهدین به ایران داشت.

ما به نگاه و یا شیوه مبارزاتی و عملکرد خوب یا بد آن سازمان نمی پردازیم، چون موضوع صحبت ما نیست، ولی اعتقاد عمیق داریم که روابط غیردموکراتیک و رهبری هرمی و یک طرفه از بالا به پایین و همچنین نبود امکان نقد سازنده در آن سازمان، صدمات جبران ناپذیری به بدنه جنبش آزادی خواهی و برابری طلبی ایران زده است و به هیچ وجه قابل پذیرش نیست. همان گونه که این روابط و شیوه نگاه به رهبری در دیگر سازمان ها و حکومت ها را قابل پذیرش نمی دانیم و معتقدیم قدم اول در فساد و تباهی هر سازمان و نهادی، نبود روابط دموکراتیک و افقی و نقادانه در شیوه رهبری و هدایت آن سازمان است.

صدها تن در حمله ارتش عراق به کمپ اشرف زخمی شدند

اردوگاه اشرف مکانی در کشور عراق است که مجاهدین خلق سال هاست به آنجا پناه برده و برای خود زندگی تازه ای را شروع کرده اند. ما از کم و کیف زندگی آنها و علت و علل نوع زندگی شان در کشوری هم مرز ایران نیز اطلاعی نداریم، ولی معتقدیم هر ایرانی حق زندگی و انتخاب شیوه زندگی در کشور خودش یا کشوری دیگر را دارد. آنها به خاطر نبود امنیت جانی در کشورشان ایران، به کشور عراق پناه بردند و آن کشور موظف بوده است که از آنها محافظت کند، نه اینکه آنها را مورد حمله قرار دهد.

کشور عراق نیز زمانی این نیروها را پذیرفت که با جمهوری اسلامی در حال جنگ بود و پذیرش این نیروها را به نفع خود می دید، ولی پس از صلح با ایران، علاقه ای به حضور آنها نداشت. ساکنان این اردوگاه از سال ۱٣٨۲ که کشور عراق تحت کنترل آمریکا درآمده بود، توسط نیروهای آمریکایی خلع سلاح شدند و از سال ۱٣٨٨ که آمریکا بخش اعظم نیروهای خود را از عراق بیرون کشید، این اردوگاه تحت کنترل نیروهای عراقی درآمد و از آن زمان، مدام شاهد درگیری های مختلف بوده است.

ما مادران پارک لاله (عزادار)، ضمن ابراز تأسف از کشته و زخمی شدن انسان های بی دفاع که مورد حمله نیروهای نظامی عراقی قرار گرفته اند و ضمن همدردی با خانواده های آنها، از سازمان ها و نهادهای بین المللی حقوق بشری می خواهیم که این موضوع را به طور جدی پیگیری و مورد بررسی قرار دهند و از ادامه روند کشتار جلوگیری کنند.

این حمله وحشیانه را به شدت محکوم می کنیم و خواهان رسیدگی به روند چگونگی این جنایات از طرف سازمان های مسئول بین المللی هستیم.

همچنین به گزارش بی بی سی، جمعی از فعالان سیاسی و اجتماعی طی نامه ای به خشونت های اردوگاه اشرف اعتراض کردند.

ارتش عراق بارها به کمپ اشرف حمله کرده است

در بخشی از این نامه با انتقاد از حمله نظامی نیروهای امنیتی عراق به اردوگاه اشرف و درگیری با نیروهای سازمان مجاهدین خلق آمده است:” فاجعه جان باختن افراد بی سلاح و محصور در محیطی بسته در برابر یورش نیروهای مجهز به انواع و اقسام ادوات نظامی، عملی غیر قابل پذیرش و ضد انسانی است. “

امضاکنندگان این نامه “با تاکید بر مرزبندی صریح و مخالفت قاطع با عقاید، روشهای فعالیت و عملکرد سازمان مجاهدین خلق و نظر منفی نسبت به مواضع کنونی این سازمان در عین حال محکوم کردن اعمال سرکوبگرانه و غیر انسانی دولت جمهوری اسلامی در قلع و قمع و مجازات اعضا این سازمان در برهه های مختلف و اعدام های گسترده سال ۱۳۶۷ صرفا از زاویه موازین حقوق بشری و اصل انسانی نقض حقوق بنیادی ساکنان اشرف و اعمال لجام گیسخته از سوی دولت عراق بر علیه آنان” را محکوم کرده اند.

به گزارش بی بی سی، در ساعات اولیه بامداد جمعه، ۱۹ فروردین (۸ آوریل)، نیروهای امنیتی عراق به اردوگاه اشرف، محل اقامت شماری از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران، حمله کردند و براساس گزارش های رسیده، بین آنان و ساکنان این اردوگاه درگیری هایی روی داد.

از این عملیات چند فیلم ویدیوئی، با نشان سازمان مجاهدین خلق، در شبکه یوتیوب منتشر شده که گروهی از نظامیان مسلح را هنگام ورود به اردوگاه اشرف نشان می دهد .سایت مجاهدین خلق نیز فیلم هایی درباره این حمله منتشر کرد که در آنها، انتقال افراد زخمی و اجساد کسانی به عنوان کشته شدگان این حمله نشان داده شده است.

در بخش پایانی این نامه اعتراضی چهار درخواست مطرح شده است. تشکیل کمیته حقیقت یاب و بی طرف از سوی سازمان ملل با مشارکت نهاد معتبر حقوق بشری برای تحقیق در خصوص چگونگی شکل گیری فاجعه و شناسایی و مجازات عاملان و مسببان، توقف فوری خشونت نیروهای دولتی عراق بر علیه ساکنان اشرف، فراهم کردن سریع خدمات درمانی و امکانات پزشکی و خویشتن داری دولت عراق خواسته های مطرح شده امضا کنندگان این نامه است.

همچنین فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران نیز در بیانیه مشترک مطبوعاتی این حمله که در ادامه یک رشته حمله های دیگر رخ داده را محکوم کرده و اعلام کردند: “درباره حملات علیه غیرنظامیان ساکن اردوگاه اشرف در روز ۱۹ فروردین باید تحقیقات بین المللی مستقل انجام شود. براساس حقوق بین المللی بشردوستانه مقامات عراقی ملزم به پایان دادن خشونت بر ضد ساکنان اردوگاه هستند. ساکنان اردوگاه از موقعیت «اشخاص تحت حمایت» به تعریف کنوانسیون چهارم ژنو برخوردارند. “

عبدالکریم لاهیجی، نایب رییس فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و رییس جامعه دفاع از حقوق بشر در همین خصوص اعلام کرد: “بر اساس حقوق بین الملل، دولت عراق مسئول محافظت از جان ساکنان اردوگاه است. ما این حمله ها را محکوم می کنیم و خواهان تحقیق بین المللی و غیرجانبدارانه در باره رویدادهای اردوگاه اشرف هستیم.”

علی الدباغ، سخنگوی دولت عراق، استفاده نیروهای دولتی از اسلحه در عملیات سحرگاه جمعه و بروز تلفات در عملیات ورود نظامیان به اردوگاه اشرف را تکذیب کرده و گفته است که پس از چند ساعت، آرامش در این محل برقرار شد.

رابرت گیتس، وزیر دفاع آمریکا هم که در زمان وقوع این حمله در عراق به سر می برد، ضمن ابراز نگرانی در مورد تلفات این واقعه، از دولت عراق خواست تا از خود “خویشتنداری” نشان دهد.

سازمان عفو بین‌الملل نیز از مقام‌های عراقی خواست که بلافاصله تحقیقات مستقلی را درباره گزارش‌های منتشرشده از کشته و زخمی شدن ساکنان اردوگاه اشرف توسط سربازان عراقی آغاز کند.

ملکوم اسمارت، مدیر بخش خاور میانه و شمال آفریقا در عفو بین‌الملل، گزارش‌های منتشر شده را ‘بسیار نگران‌کننده’ خوانده و گفته بود: “مقام‌های عراقی، چه بخواهند چه نخواهند، مسئول تامین امنیت و آسایش ساکنان اردوگاه اشرف هستند و این شامل فراهم کردن دسترسی فوری و مناسب به امکانات درمانی مورد نیاز است.”

کانون نویسندگان ایران در تبعید، سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان، حزب توده و تعدادی از شخصیت های ادبی، سیاسی، اجتماعی، دانشگاهی از جمله محکوم کنندگان حمله به ساکنان کمپ اشرف بوده اند.