هتل هیلتون مارکهام، واقع در تقاطع بزرگراه هفت و واردن، هفته‌ی گذشته میزبان جشنی بزرگ بود: جشن مهرگان، عید باستانی ایرانی، به میزبانی دکتر رضا مریدی…
شهروند ۱۲۵۱ پنجشنبه ۱۵ اکتبر ۲۰۰۹ 
هتل هیلتون مارکهام، واقع در تقاطع بزرگراه هفت و واردن، هفته‌ی گذشته میزبان جشنی بزرگ بود: جشن مهرگان، عید باستانی ایرانی، به میزبانی دکتر رضا مریدی، نماینده‌ی ایرانی‌تبار ریچموند هیل در مجلس انتاریو. صدها نفر از حامیان مالی و دوستان دکتر مریدی گوش تا گوش یکی از سالن‌های بزرگ هتل را پر کرده بودند و در برنامه‌ای پربار هم از مریدی حمایت کردند و هم شب خوشی را در کنار دوستانشان گذراندند.
بسیاری از سیاستمداران مطرح در تمام سطوح دولتی، از شهری تا استانی و فدرال، به همراه بسیاری از چهره‌های جامعه‌ی ایرانی تورنتو در این جمع حاضر بودند. گروهی از شهروند نیز در مهمانی دکتر مریدی شرکت کردند.
مهرگان بهانه‌ی برگزاری جشن شده بود، اما به قول دکتر مریدی این موقع از سال به انواع مختلف برای انتاریویی‌ها با پیشینه‌های مختلف فصلِ جشن و سرور است. دکتر مریدی در سخنان آغازین مهمانی گفت: "برای انتاریویی‌ها با تمام پیشینه‌ها این روزها نه فقط آغاز پاییز که در ضمن زمان جشن است. عید فطر و روشاشانا (سال نوی یهودیان) تازه گذشته‌اند. به دیوالی چیزی نمانده. و ایرانیان نیز عید باستانی مهرگان را جشن می‌گیرند. و البته برای تمام ما کانادایی‌ها، روزهای عید شکرگزاری است". دکتر مریدی در سخنان خود علاوه بر تبریک گفتن این عیدها به چالش‌های انتاریو و کانادا در سال گذشته و سال پیش رو اشاره کرد و از حرکت مردم ایران برای تغییر کشورشان
فهرست مهمانان نشانی از اهمیت و جایگاه دکتر مریدی در حزب لیبرال می‌داد. جورج اسمیترمن، معاون مک‌گینتی نخست وزیر و وزیر زیرساخت و انرژی انتاریو، از مهمترین مهمانان بود که در سخنان کوتاه به تجلیل از دکتر مریدی و تلاش‌هایش پرداخت. اسمیترمن گفت: "وقتی به عظمت این سالن و تعداد کسانی که اینجا هستند نگاه می‌کنم به نظرم می‌آید آمده‌ایم از رضا مریدی به خاطر کیفیت خدماتی که به مردم حوزه‌ی انتخاباتی‌اش و به مردم کل استان انتاریو می‌دهد، تشکر کنیم". اسمیترمن از "خوش‌بینی و عقل سلیم و حس شفقت" دکتر مریدی تجلیل کرد و تعهد او به خدمت در دولت را ستود. او گفت: "احترامی را که او در میان ما دارد از حضور همکاران‌مان در تمام سطوح دولت می‌توان دید".
اسمیترمن درست می‌گفت. اعضای شورای شهر تورنتو و شهرهای مختلف منطقه‌ی یورک، دیو بارو (شهردار ریچموند هیل)، نمایندگان مجلس انتاریو (از جمله خود اسمیترمن) و نمایندگان مهمی از مجلس فدرال همچون برایان ویلفرت، نماینده‌ی ریچموند هیل، و باب ری، نماینده‌ی مرکز تورنتو و منتقد سیاست خارجی حزب لیبرال، برای حمایت از مریدی حاضر بود
ند.
باب ری دیگر سخنران شب بود که با سخنان کوتاه اما مثل همیشه پرشور خود بسیاری از حاضران را به وجد آورد. او سخنانش را با ادای فارسی "مهرگان خجسته" شروع کرد و بخش اعظم سخنانش را به تجلیل از مردم ایران و جنبش آزادی‌خواهانه‌شان اختصاص داد. باب ری گفت: "مردم ایران سال چشمگیری را پشت سر گذاشته‌اند… تمام ما در این سالن عملا یا ایرانی هستیم یا ایرانیِ افتخاری". او اضافه کرد: "ما به شما افتخار می‌کنیم، به مردم کشورتان افتخار می‌کنیم، به جوانانی که شجاعت رفتن به خیابان‌ها را دارند افتخار می‌کنیم". باب ری در میان تشویق بی‌پایان حاضران به ستایش ایران ادامه داد و عید شکرگزاری را فرصتی دانست برای "تشکر از دو کشور: ایران، تمدنی با هزاران سال که خرد و دانش و هنر و فرهنگ بسیاری به جهان داده است و کانادای عزیز خودمان، کشوری بزرگ و والا".
البته سیاستمداران تنها حضار شبِ مهرگان نبودند. دکتر توفیق موسیوند، پزشک و محقق معروف و والارتبه‌ی ایرانی-کانادایی، مهمان ویژه‌ی آقای مریدی بود. بریده های فیلمی از دستاوردهای دکتر موسیوند پخش شد و او خود با اسلاید شوهای مختلف بر ضرورت لزوم پیشروی کانادا در فن‌آوری پزشکی تاکید کرد. او، که با زبان ساده و دوست‌داشتنی همیشگی خود صحبت می‌کرد، اعتراف کرد که این را فرصتی برای ارائه‌ی طرحش به سیاستمداران حاضر می‌داند و از آن‌ها خواست کمک کنند کانادا و انتاریو در زمینه‌ی فن‌آوری پزشکی پیشرفت کنند و گفت: "بیایید کانادا را از بقیه جهان جلوتر ببریم".
***
پس از ایراد کوتاه سخنان مهمان‌ها، شام صرف شد و مدت کوتاهی بعد، فرشید امین، خواننده‌ی معروف ساکن لس آنجلس، رو
ی صحنه آمد و اجرای او آنچنان شوری داشت که مهمان‌ها را به سن رقص کشاند و حسابی به رقص آورد. فرشید ترانه‌های معروفش همچون نسترن، سپیده و "این دختره" را اجرا کرد تا یکی از عمیق‌ترین احساس ایرانیان، یعنی حس طرب، برانگیخته شود و سالن را مقابل چشم حیران حاضران پر از شور و شوق و رقص کنند.
رویهمرفته جشن مهرگان دکتر مریدی چیزی بیش از حمایت از یک عضو مجلس و حزب متبوع او بود. چرا که اگر حضور گسترده‌ی مقامات لیبرال نشان از جایگاه او در حزب متبوعش می‌داد، حضور گسترده‌ی دوستان و آشنایان مریدی از خاستگاه‌های مختلف سیاسی نشان می‌داد که او توانسته در جامعه‌ی ایرانی محبوبیت خاصی داشته باشد.
