کناره‌گیری موقت رهبر حزب نیودموکرات
شهروند- آرش عزیزی: وقتی صبحِ روز سه‌شنبه اعلام شد که جک لیتون به زودی می‌خواهد در کنفرانس خبری در تورنتو “خبری مهم” را اعلام کند، هیچ کس منتظر خبر خیلی خوبی نبود. کنفرانس که شروع شد از صدای آرام و خسته‌ی لیتون و ظاهرِ مریضش، گمان‌ها تایید شد. خبر که بالاخره آمد، احساسات جاری را بهتر از همه از زبان خبرنگار سی تی وی شنیدیم: “روزی بد برای ان دی پی و در واقع برای تمام مردم کانادا.”
جک لیتون
جک لیتون، رهبر ان دی پی، که در ماه فوریه اعلام کرده بود مثل پدرش، سرطان پروستات دارد و به نبرد با آن خواهد پرداخت، سه‌شنبه این هفته اعلام کرد علیرغم بهبود این بیماری، سرطان جدیدی گرفته است و به همین خاطر به طور موقت از رهبری حزبش استعفا داد. او نوع این سرطان را اعلام نکرد و فقط گفت مربوط به پروستات نیست. جک لیتون گفته کناره‌گیری‌اش کمتر از دو ماه طول می‌کشد و وقتی دورِ جدید مجلس در روز ۱۹ سپتامبر آغاز شود، سر کار باز خواهد گشت.
او گفت: “امروز با سرطان می‌جنگم تا در سپتامبر برگردم و برای خانواده‌ها بجنگم.”
رهبر ان دی پی گفت از رئیس حزب، برایان تاپ، که به همراه همسر لیتون، الیویا چاو، در کنفرانس مطبوعاتی حاضر بود، خواسته جلسه‌ی شورای فدرال حزب را برای انتخاب دموکراتیکِ رهبر موقت تشکیل دهد و در ضمن اضافه کرد پیشنهاد او برای این سمت، نیکول ترمل، فعال باسابقه‌ی کارگری و نماینده‌ی هال- آیلمرِ کبک، است.
گروه نمایندگان ان دی پی در مجلس روز چهارشنبه‌ی این هفته دیدار می‌کنند تا با تایید رسمی پیشنهاد لیتون، آن‌را تقدیمِ شورای فدرال کنند و این نهاد در روز پنجشنبه جلسه‌ی خود را برگزار و رای خود برای انتخاب رهبر موقت را اعلام خواهد کرد. تاپ در گفتگو با سی تی وی گفت به علت محبوبیت بالای لیتون به احتمال زیاد پیشنهاد او توسط نهادهای حزب تایید می‌شود.
لیتون خانم ترمل را، که در حال حاضر رئیس گروه نمایندگان حزب در مجلس است، “رهبر ملی باسابقه در هر دو زبان رسمی” خواند.
با این‌که ترمل برای اولین بار در همین ماه مه به مجلس راه یافت، از سال ۱۹۷۹ در سمت‌های مختلف اتحادیه‌های کارگری فعال بوده و سیاسیونِ اتاوا خوب می‌شناسندش. بالاترین سمت ترمل در اتحادیه‌های کارگری ریاست پساک (PSAC)، ائتلاف خدمات عمومی کانادا، بود که نماینده‌ی بیش از ۱۵۰ هزار کارگر دولتی در سراسر کشور است. ترمل اولین زنی بود که این سمت را در اختیار داشت.
باب ری، رهبر موقت حزب لیبرال، که ترمل را از روزهایش در جنبش کارگری می‌شناسد، او را “فردی توانا” دانست که در سمت رهبری کارگران دولتی “بسیار سخت‌کوش بوده است.”
چرا ترمل؟
بسیاری از کارشناسان و مردم این سئوال را مطرح کردند که چرا یکی از دو نایب رهبر حزب، توماس مولکر از مونترال یا لیبی دیویس از ونکوور، یا سایر کله‌گنده‌های حزب، مثل پل دوار از اتاوا، برای این سمت انتخاب نشده‌اند؟
برایان تاپ گفت لیتون با انتخاب کسی که گروه نمایندگان در مجلس او را “به اتفاق آرا” به ریاست این نهاد انتخاب کرده، خواسته نوعی نامزد مورد قبول همه را انتخاب کند، اشاره‌ای تلویحی به این واقعیت که مولکر و دیویس به ترتیب رهبران غیررسمی اما جاافتاده‌ی جناح‌های راست و چپِ حزب هستند.
دان مارتین، کارشناس سی تی وی، گفت لیتون، فردی مثل ترمل را انتخاب کرده تا به همه نشان دهد این انتخابی موقت و یکی دو ماهه است در صورتی که “اگر ناگهان کسی مثل توماس مولکر یا لیبی دیویس را پیش گذاشته بود، به نظر تغییری طولانی‌تر می‌آمد.”
