این شماره‌ی شهروند در حالی زیر چاپ می‌رود که خبر هولناک اعدام احسان فتاحیان، فعال سیاسی چپ‌گرای سنندج، را شنیدیم.
شهروند ۱۲۵۵ پنجشنبه ۱۲ نوامبر ۲۰۰۹
این شماره‌ی شهروند در حالی زیر چاپ می‌رود که خبر هولناک اعدام احسان فتاحیان، فعال سیاسی چپ‌گرای سنندج، را شنیدیم. جمهوری اسلامی در میان اعتراضات بین‌المللی تنها با اتکا به برقراری حکومت نظامی و وضعیت فوق‌العاده در شهر توانست به این جنایت دست بزند.
هفته‌ی گذشته خبردار شدیم که گروه "دوچرخه‌سواری برای حقوق بشر در ایران" هم تصمیم گرفته در مورد این قضیه وارد گود شود و کارزاری به نام "نه به مجازات اعدام" (No to Capital Punishment) آغاز کرده است که هدفش مخالفت با تمام احکام اعدام است.
بهاره جلیلی، از فعالان این کارزار، در مصاحبه با شهروند می‌گوید: "بعد از این‌که اعدام‌ها را در چند هفته اخیر شروع کردند، بچه‌ها به این فکر افتادند که فوریتی هست به این نیاز که ایجاد آگاهی بشود. بعد از این چند اعدام اخیر، چندین نفر این قضیه را مطرح کردند که اگر کار ما حقوق بشر است باید به اساسی‌ترین نقض حقوق بشر که اعدام باشد بپردازیم".
بهاره توضیح می‌دهد که سیر وقایع باعث شده آن‌ها کار را با نبرد علیه اعدام نوجوانان آغاز کنند. او می‌گوید: "این بحث پیش آمد که از کجا شروع کنیم چون مجازات اعدام چتر بزرگی است. بعد جمهوری اسلامی بهانه‌ای به دستمان داد و اعلام کرد می‌خواهد چند کودک را اعدام کند".
اینجاست که فعالان تصمیم می‌گیرند به مبارزه با خطر اعدام سه نوجوان در ایران بپردازند: صفر انگوری، محمدرضا حدادی و امیر امراللهی سه نوجوانی هستند که به خاطر جرمی که در زمان کودکی انجام داده اند، در خطر اعدام توسط جمهوری اسلامی به سر می‌برند.
مسلم است که فعالان گروه سی.اچ.آر.آی (CHRI) با مفهوم قرون وسطایی دیه و خونبها مخالف هستند، اما فوریتِ اوضاع و سابقه‌ی کارزارهای ضداعدام آن‌ها را بر این داشته که به جمع‌آوری دیه بپردازند که بتوانند این نوجوانان را آزاد کنند. خانم جلیلی می‌گوید: "با مصطفایی، وکیل این بچه‌ها، تماس گرفتیم. او هم وکیل قضایی این چند کودک است و هم خودش فعال حقوق بشر است و قبلا هم وکیل بهنود و سهیلا بوده است. آقای مصطفایی کارزاری بین‌المللی برای جمع‌آوری پول دیه راه‌اندازی کرده است و ما هم در گروهمان تصمیم گرفتیم این کار را بکنیم. این علیرغم این است که ما از اساس دیه را به شدت محکوم می‌کنیم". اما بهاره توضیح می‌دهد که در این مرحله چاره‌ای جز این کار ندیده است: "تنها راه امید و نجات این بچه‌ها جمع‌آوری دیه است. لیلی پورزند، مشاور قضایی ما است و از طریق او اجازه شفاهی از آقای مصطفایی گرفتیم که از سراسر آمریکای شمالی جمع‌آوری پول کنیم". بهاره توضیح می‌دهد کسانی که قصد کمک به کارزار جمع‌آوری پول را دارند می‌توانند با ایمیل no.capitalpunishment.iran@gmail.com تماس بگیرند، علاوه بر این‌که فعالان گروه در رویدادهای متعدد ایرانی (از جمله کنسرت چکاوک همین شنبه) برای جمع‌آوری کمک ظاهر می‌شوند.
فعالان جوان تورنتو از پس از اوج جنبش انقلابی مردم در ایران بیش از پیش فعال بوده‌اند و گروه "دوچرخه‌سواران" از بهترین نمونه‌های گروهی پویا و زنده است که با هدفی کوچک تشکیل شد و موفق به انجام فعالیت‌های متعددی بوده است و امروز می‌بینیم که علیه اعدام هم به میدان آمده است. تلاش‌های بین‌المللی برای مقابله با جنایات جمهوری اسلامی باید در دستور کار قرار بگیرد.
