شهروند ـ آرش عزیزی: پنجشنبه‌ی هفته‌ی گذشته دکتر رضا مریدی با انتخاب مجدد به عنوان نماینده‌ی ریچموند هیل دل بسیاری ایرانی‌ها را شاد کرد که فردی ایرانی‌تبار همچنان در کوئینزپارک خواهد ماند. او که در سال ۲۰۰۷ برای اولین بار انتخاب شد، پس از حدود سه دهه عمر نظام‌مند جامعه‌ی ایرانی، اولین نماینده‌ی مجالس کانادا بود که لقب “ایرانی” را یدک می‌کشید. اما سایر جوامع انتاریو کی برای اولین بار به کوئینز پارک راه یافتند؟
در زیر نگاهی داریم به اولی‌های تاریخ مجلس انتاریو:
اولین آفریقایی (اولین سیاه‌پوست): لئونارد بریت‌ویت، نماینده‌ی اتوبیکو از ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۵. (اولین نماینده‌ی سیاه‌پوست کل مجالس استانی کشور.)
اولین اهل آسیای جنوبی: مراد ولشی، نماینده‌ی لیبرال تورنتو از ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۰. این اسماعیلی‌مذهبِ گجاراتی‌تبار متولد آفریقای جنوبی بود.
اولین ایتالیایی: راستش را بخواهید ایتالیایی‌ها، که حدود ۹۰۰ هزار نفر از مردم انتاریو را شامل می‌شوند، چنان نقش مهمی در سیاست استان بازی کرده‌اند که کسی یادش نمانده اولین‌شان در کوئینزپارک که بود! دو تا از مهمترین نمایندگان مرکز شهر تورنتو در حال حاضر، روزاریو مارکزی و لورا آلبانزه، به ترتیب از ان دی پی و لیبرال، ایتالیایی‌تبار هستند.
اولین بومی: پیتر جان نورت، نماینده‌ی نیودموکرات “الگین” از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۳. از سال ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۹، پس از جدایی از ان دی پی، از معدود نمایندگان “مستقل” مجلس بود.
اولین پرتغالی: پیتر فونسکا، نماینده‌ی لیبرال میسیساگا از ۲۰۰۳ تا انتخابات امسال که استعفا داد.
اولین چینی: باب وانگ، نماینده‌ی لیبرال فورت یورک (در مرکز شهر تورنتو) از ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۰. او در این سال‌ها در دولت پیترسون، وزیر محیط‌زیست و زیرساخت و سپس وزیر شهروندی بود تا این‌که در سال ۱۹۹۰ از روزاریو مارکزیِ نیودموکرات شکست خورد. در حال حاضر مایکل چان، نماینده‌ی “مارکهام-یونیونویل” و وزیر سابق شهروندی، از معتبرترین چینی‌های حزب حاکم است.
اولین ژاپنی: دیوید تسوبوچی، نماینده‌ی محافظه‌کار مارکهام از ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۳
اولین کروات: جان سولای متولد کرواسی از ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۵ نماینده‌ی “میسیساگای شرق” بود. اما وقتی جنگ‌های یوگسلاوی بالا گرفت با گفتن کلمات قصاری مثل این‌که “فکر نمی‌کنم بتوانم همسایه‌ی فردی صرب باشم” توسط لین مک‌لئود، رهبر لیبرال‌ها، از حزب اخراج شد و دو سال آخر به عنوان “مستقل” حاضر بود. در سال ۱۹۹۵ دیگر نامزد نشد.
اولین مسلمان: خلیل رمال، نماینده‌ی لندن و متولد لبنان، و شفیق قدری، نماینده‌ی اتوبیکو و آسیای جنوبی‌تبار، در سال ۲۰۰۳ به عنوان اولین مسلمان‌های تاریخ کوئینزپارک انتخاب شدند. هفته‌ی گذشته رمال در مقابل آرمسترانگ، نامزد ان دی پی، شکست خورد اما قدری باز هم پیروز شد. در ضمن رئیس حزب لیبرال، یاسر نقوی، نیز مسلمان است. احتمال ورود او به کابینه‌ی جدید مک‌گینتی مطرح است.
اولین یونانی: جورج سارنیس، نماینده‌ی ان دی پی از ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۵. او تنها نیودموکرات در تاریخ شهر کورنوال است که این شهر را در کوئینزپارک نمایندگی کرده.
اولین یهودی: دیوید کرال، وزیر در کابینه‌ی لیبرال میچل هپبورن (۱۹۳۴ تا ۱۹۳۷) (استفن لوئیس، رهبر افسانه‌ای ان دی پیِ انتاریو، نیز یهودی بود.)
غایب‌ها:
و اما گروه‌های قومی مهم هستند که تا به حال پایشان به کوئینزپارک باز نشده:
آلمانی‌ها: یکی از مشهورترین نخست‌وزیران کانادا، جان دیفن‌بیکر، آلمانی‌تبار بوده است، همچنین ادوارد شره‌یر، فرماندار کل و رالف کلاین، نخست‌وزیر آلبرتا اما در کوئینزپارک هنوز خبری از آلمانی‌تبارها نیست. البته شاید هم آلمانی‌تبار بودن این‌قدر معمولی بوده باشد که کسی توجهی به آن نکرده.
اعراب: با این‌که در کانادا حتی وزیر عرب‌تبار دولت فدرال هم داشته‌ایم انتاریو هنوز نماینده‌ی عرب‌تباری به مجلس خود نفرستاده است، البته حسن حسینی، رهبر سابق حزب کمونیست انتاریو، اولین رهبر عرب‌تبار احزاب استان بود.
ارمنی‌ها: سرکیس آسادوریانِ ارمنی سال‌ها در تورنتو و برامپتون نماینده‌ی لیبرال مجلس فدرال بود اما سال گذشته از ورود به شورای شهر ریچموند هیل بازماند. همچنان او را در محافل حزب لیبرال می‌بینیم و احتمال ورودش به سیاست استانی هست.
چک‌ها: با این‌که در حال حاضر رهبر هر دو حزب اپوزیسیون استان، اسلواک‌تبار هستند تا به حال فردی چک‌تبار به کوئینزپارک راه نیافته. (اما اتو یلینک، نماینده‌ی فدرال هالتون، عضو کابینه‌ی مالرونی بود.)
تامیل‌ها: نامزدهای تامیل بارها در انتخابات انتاریو نامزد شده‌اند و به شورای شهر مارکهام و هیئت اداره‌ی مدارس منطقه‌ی یورک نیز راه یافته‌اند. راتیکا سیتساباسیان، نماینده‌ی نیودموکرات اسکاربورو ـ روژ ریور، با پیروزی در انتخابات فدرال امسال تاریخ‌ساز شد و برای اولین بار در مجلس به زبان تامیل صحبت کرد. اما نیتان شان، عضو سابق هیئت اداره مدارس منطقه‌ی یورک، با وجود کارزاری عالی موفق به پیروزی در حوزه‌ی راتیکا نشد.
روس‌ها: روسِ قبلی اهل انتاریو که به رهبری اپوزیسیون رسمی رسید (مایکل ایگناتیف)گل بزرگی به سر حزبش نزد، تا ببینیم کسی در کوئینزپارک پیدا می‌شود یا نه.
لتونی‌ها: سارمیت بولت از ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۶ نماینده‌ی لیبرالِ پارکدیل ـ های پارک در مجلس فدرال بود. او فعلا تنها لتونی‌تبار سراسر کشور است که پیروز انتخاباتی شده.
لهستانی‌ها: لهستانی‌ها ۲ نماینده‌ی معروف از کبک به مجلس فدرال فرستاده‌اند (از جمله فرد رز، نماینده‌ی کارتیه، از حزب کمونیست) اما رد پایی از حضورشان در کوئینزپارک نیست. گرچه از بعضی نام‌های خانوادگی می‌شود تبار لهستانی را حدس زد.
مجارها: تام وپلِ لیبرال، نماینده‌ی فدرال اسکاربورو، اولین مجار منتخب در کانادا بود و بعدها دیگرانی هم در پی او آمدند اما کوئینزپارک هنوز مجار نداشته و ندارد.
مقدونی‌ها: لو تملکوسکی از ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ نماینده‌ی لیبرال “اوک ریجز-مارکهام” در مجلس فدرال بود اما از آن پس تا به حال دو بار شکست خورده و مقدونی دیگری هیچ جای کانادا پیروز نشده.
فیلیپینی‌ها: هر چقدر استان همسایه‌ی ما، مانیتوبا، پر از حضور پرسابقه‌ی فیلیپینی‌ها در تمام سطوح است (از جمله کونراد سانتوس که نامزد رهبری ان دی پی بود) اما کوئینزپارک هنوز فردی از این یکی از پرجمعیت‌ترین جوامع قومی استان به خود ندیده.
ویتنامی‌ها: با انتخاب دو ویتنامی جدید از کبک به مجلس فدرال (هر دو از ان دی پی) نگاه‌ها به آن‌ها بیشتر شده است، اما ویتنامی‌های انتاریو هنوز کسی را روانه‌ی سیاست نکرده‌اند.
کره‌ای‌ها: اولین بار در انتخابات استانی ۱۹۸۷ بود که دکتر دیوید کو در حوزه‌ی “اسکاربورو ـ ایجینکورت” نامزد ان دی پی شد تا به عنوان اولین نامزد کره‌ای کانادا تاریخ‌ساز شود. از آن پس شورای شهر تورنتو، مجلس منطقه‌ی شمال غربی و حتی مجلس سنای کانادا کره‌ای‌ها را به خود دیده اما کوئینزپارک نه.
اولین آفریقایی، اولین پرتغالی، اولین مسلمان، اولین آسیایی و اولین ژاپنی های مجلس
