در این روزگار غریب و توهم‌زده، در این وانفسا که جایگاه اهل اندیشه به بند و جزای بی‌مایگان و تاراج گران، به رهائی بدل شده، در یادها خواهد ماند که کتایون، نازنین بانوی پرتلاش و خستگی‌ناپذیر، چه تاثیر از یاد نرفتنی وماندگاری داشته است در ارائه و عرضه تولیدات سینمای ایران، به چشم و گوش جهانیان.
و حتما در یادها خواهد ماند که مجتبی، خالق «بانوی گل سرخ»، هرکجا که باشد آفریننده‌ی اثری خواهد بود که عصاره‌ی عمیق‌ترین لایه‌های ناب انسانی را، به چشم و دل، و غرور و سربلندی را به هر ایرانی، پیشکش خواهد کرد.
در فضای غبارآلود و پرسؤتفاهم این روزگار، برساند باد به گوش کتایون و مجتبی، که حقیقیت زیر ابر نمی‌ماند.
رخشان بنی اعتماد
هشتم آبان ماه ۱۳۹۰
