ترجمه: حمید پرنیان
خاطره ای از دوران نوجوانی ام یادم هست که من و خواهر و پدر و مادرم توی آپارتمان کوچک مان در اسکاربورو می‌نشستیم پای تلویزیون و سریال «Family Feud» را تماشا می‌کردیم.
سریال محبوب خانواده‌ی ما بود، شادی ما از دیدن این خانواده‌های مسابقه‌دهنده زمانی از بین می‌رفت که نوبت به تعیین برنده و بازنده‌ی هزاران دلار جایزه‌ی مسابقه می‌رسید. ما نیز مانند میلیون‌ها تماشاگری که پای این سریال می‌نشستند، عملکرد بد آن‌ها را می‌دیدیم و دست آخر به این نتیجه می‌رسیدیم که خانواده ی ما در مقایسه با آن خانواده‌ی برنده چیز مهمی نیست.
قسمتی بود که یک خانواده‌ی امریکایی از جنوب را نشان می‌داد؛ حرف «a» روی تخته نوشته شده بود و خانواده باید نام میوه را حدس می‌زدند. فضا سنگین بود، همه‌ی امیدها به پدر خانواده بود؛ مردی بی مو و رنگ‌پریده با شکم گنده و چشم‌های آبی خوش‌رنگ. پدر بایستی پیشنهادهای خانواده را جمع می‌کرد و تصمیم نهایی را می‌گرفت.
پیشنهادهای خوبی رسیده بود: همسرش گفته بود «apple» ، دخترش پیشنهاد داده بود «apricot»، برادرش گفته بود «avocado»، خواهرش پیشنهاد داده بود «acai». پدر بعد از این‌که کلی ابرو کج و مج کرد و صورت‌اش را لای دست‌های‌اش فشرد، با حسی از پیروزی گفت «فکر می‌کنم این رو باید خودم انجام بدم، فکر می‌کنم کلمه‌ی «arange» باشه».
دوایت دانکن وزیر دارایی دولت انتاریو
بنا به دلایلی، وقتی داشتم به بودجه‌ی ریاضتی‌ای که وزیر امور مالی انتاریو، دوایت دانکن، پیشنهاد داده بود فکر می‌کردم یاد این خاطره افتادم. بعد از صرف مقدار قابل‌ملاحظه‌ای پول و وقت که دان دراموند (اقتصاددان) جهت نوشتن گزارشی درباره‌ی اصلاح خدمات عمومی داشته و گزارش ۳۶۲صفحه‌ای پیشنهادات کم‌کردن بودجه را بررسی کرده، دانکن تصمیم گرفت خودش تصمیم بگیرد.
گرچه این بودجه‌ی لیبرال‌ها را نمی توان نان و گل سرخ نامید، اما فاصله ی بسیاری دارد از ریاضت کشی های پیشنهادی در گزارش دراموند. دراموند برنامه‌ای پیشنهاد کرده که همه‌چیز را مد نظر قرار داده، از کاهش بودجه‌ی آموزش پیش‌دبستانی گرفته تا مراقبت‌های بهداشتی عمومی. وی برای انتاریوی جدید طرحی ارائه کرده است که خالی از خدمات و برنامه‌های فعلی‌اش است. وقتی به طرح دانکن نگاه می‌کنی چنین به نظر می‌رسد که وزیر امور مالی تصمیم گرفته تا با محدودکردن آن در یک حوزه‌ی خاص (یعنی ثابت نگه‌داشتن دستمزدها) به هدف مالی خود برسد.
کارگران بخش عمومی
حتی سرسری هم نگاه کنی معلوم است که کارگران بخش عمومی تنها کسانی هستند که در بودجه‌ی دانکن بیش‌ترین ضربه را می‌خورند. این بودجه تعیین می‌کند که انتاریو برنامه دارد تا ۱۷.۷ بیلیون دلار کم‌تر از چیزی که در سه سال آینده پیش‌بینی شده پول بپردازد.
۶ بیلیون دلار این هزینه‌های پس‌اندازی، از دستمزدهای معلم‌ها و پزشک‌ها و پرستاران و کارگران بیمارستان و بخش‌های شهری می‌آید. تورم را که در نظر بگیری، همه‌ی این کارگرها در معرض کم‌شدن دستمزد قرار می‌گیرند.
دان دراموند اقتصاددانی که برای صرفه جویی در بودجه به دولت انتاریو طرح ارائه کرده است
افزون بر این کاهش دستمزد، کارگران بخش‌های عمومی هم‌چنین با کاهش پرداختِ مستمری یا مزایای بیشتر نیز روبه‌رو هستند.
لیبرال‌ها، در گذشته، به محافظه‌کارها اصرار می‌کردند که ثابت‌کردن دستمزدها را اجباری کند. لیبرال‌ها در بودجه‌ی ۲۰۱۰ تلاش کردند تا درخواستی برای ثابت‌نگه داشتن داوطلبانه ارائه کنند، که همان‌طور که قابل پیش‌بینی بود، نتیجه‌ی اندکی در پی داشت.
این بار به نظر می‌رسد که لیبرال‌ها مانند مک‌گینتی می‌خواهند راهکار محافظه‌کارها را در پیش بگیرند و اگر مذاکرات به نتیجه نرسد، تثبیت دستمزدها را در ۴هزار مورد قانونی سازند. لایحه‌ی «بازگشت اجباری به کار» را نیز هم‌چنان در ذهن دارند.
رهبران کارگری، که همیشه آماده‌ی مبارزه هستند، عهد کرده‌اند که به حملات‌شان ادامه دهند و مستمری و حقوق کارگران را حفظ کنند.
دیگر اقدامات بودجه
افزون بر تثبیت کلان دستمزدها، دولت امیدوار است که از طریق کاهش بودجه بخش‌های بهداشتی بتواند پول ذخیره کند. دولت قول داده که بودجه‌ی بخش بهداشت را از ۶.۵ (به ازای هر سنت) به ۲.۳ (به ازای هر سنت) کاهش دهد.
برنامه‌های ساخت یا گسترش برخی بیمارستان‌ها نیز متوقف شده است؛ مثلا بیمارستان یادبود لینکلن غربی، بخش همودیالیز مرکز علوم بهداشتی سانی‌بروک، پروژه‌ی اورژانس مرکز بهداشتی بروس گری جنوبی، پروژه‌ی بیمارستان وینگام و دیستریکت. پروژه‌های بیمارستان بروکویل و بیمارستان عمومی سنت توماس الگین نیز به میزان قبلی خود بازمی‌گردند.
اقدامات دیگر این بودجه شامل برنامه‌هایی برای یکی‌کردن سالن‌های غذاخوری مدرسه‌ها با ساختمان‌های خالی یا بی‌استفاده است.
برخی زندان‌ها و مراکز بازپروری جوانان تعطیل خواهد شد، سالمندانی که درآمدی بیش از ۱۰۰هزار دلار در سال داشته باشند باید پول بیش‌تری برای دارو بپردازند، نرخ کمک‌های اجتماعی و ناتوانی تثبیت خواهد شد، و مصرف‌کنندگان برق که بیش از ۳هزار کیلووات ساعت در ماه استفاده می‌کنند با کاهش نرخ ۱۰درصدی مواجه خواهند شد.
خبر خوب این است که، برخلاف پیشنهاد ارائه شده در گزارش دراموند، اندازه‌ی کلاس‌های درس و مهدکودک‌ها تغییری نخواهد کرد.
آیا انتخابات دیگری در راه است؟
در حالی‌که حمله‌ی بی‌شرمانه‌ی بودجه‌ی دانکن بر کارگران بخش عمومی باید محافظه‌کارهایی را که به دنبال تثبیت دستمزدها و قانون «بازگشت به کار» بوده‌اند، خوشحال می‌کرد، هوداک نمی‌پذیرد که امتیازی حاصل شده باشد.
وی به هنگام سخنرانی درباره‌ی پروژه‌ی کسر ۳۰ بیلیون دلار انتاریو در ۲۰۱۷-۲۰۱۸ گفت:
«متاسفانه دولت امروز دوباره نشان داد که هنوز جدی‌بودن وضعیت را درک نکرده است، نیاز به اقدام یک‌پارچه و سریع جهت حل بحران شغلی و بحران بدهی در انتاریو دیده می‌شود».
رهبر محافظه‌کاران قول داد که همه‌ی اعضای حزب‌اش در قوه‌ی مقننه خواهند بود تا علیه این بودجه رای بدهند.
رهبر ان دی پی، آندره هوروات، رویکرد عملی‌تری اتخاذ کرده است.
هوروات گفت «در این بودجه هیچ صحبتی از بحران شغلی در انتاریو نشده است. برنامه‌های کارآفرینی این بودجه خیلی ضعیف است».
هوروات به‌رغم انتقادش از این بودجه، فراتر از هوداک پا پیش نگذاشت و گفت در این رابطه با شهروندان انتاریو مشورت خواهد کرد.
در اقلیت ماندن لیبرال‌ها باعث شده تا ان‌دی‌پی تعادل قدرت را در دست داشته باشد تا تصمیمات کلیدی‌ای بگیرد و مشخص کند که آیا این دولت هم‌چنان بماند یا منحل شود.
بودجه‌ی دانکن که تلاش می‌کند تا حمایت ان‌دی‌پی را جلب کند، یک پیروزی مهم برای هوروات است؛ هوروات خواستار تثبیت مالیات شرکت‌ها شده و این بودجه نیز این خواسته را برآورده ساخته است.
اگر این دولت احتمالا در ۲۶ اپریل منحل شود، انتخاباتی در ۲۴ یا ۳۱ می در راه خواهد بود.
نکات مهم بودجه‌ی انتاریو
برنامه‌ی کلی:
در طول سه سال آینده، ۱۷.۷ بیلیون دلار ذخیره شود.
افزایش درآمدها تا ۴.۴ بیلیون دلار بدون افزایش مالیات.
کسر ۱۵.۳ بیلیون دلار در امسال ـ از کفِ ۱۶ بیلیون دلار که پیش‌بینی شده است.
کمبودِ سال بعد ۱۵.۲ بیلیون تعیین شده است.
تعطیل‌کردن یا به تاخیر انداختن ۹۰۰ میلیون دلار در برنامه‌های زیرساخت‌ها ظرف ۳ سال جهت ذخیره‌کردن ۱۲۰ میلیون دلار در هزینه‌های بهره‌ای. ظرف ۶ سال، دولت برنامه خواهد داشت تا پروژه‌هایی با ارزش ۳.۲ بیلیون دلار را به تاخیر اندازد و ۸۹۰ میلیون دلار ذخیره سازد.
حقوق و مستمری‌ها:
تثبیت دستمزدها: دستمزدهای صدها هزار کارگر بخش عمومی مثل معلم‌ها و پزشک‌ها و کارگران بخش بهداشتی و پرستارها و خدمات عمومی از طریق مذاکره یا تصویب قانون تثبیت شود.
برای دو سال دیگر، افزایشی برای اعضای مجلس و مدیران بیمارستان‌ها و دانشگاه‌ها و کالج‌ها و مدارس و آژانس‌ها نخواهد بود.
این تثبیت در مورد پاداش‌های سازمان‌های دولتی دیگر نیز اعمال می‌شود، سازمان‌هایی مانند ORNGE، LCBO، Ontario lottery و Local HealthIntegration Networks.
تثبیت حقوق اعضای مجلس که در ۲۰۰۹ اعلام شده بود برای دو سال دیگر تمدید می‌شود. تثبیت دستمزدها برای مدیران بیمارستان‌ها و دانشگاه‌ها و کالج‌ها و مدیران مدارس و آژانس‌های دولتی نیز برای دو سال دیگر تمدید می‌شود.
مستمری‌های بخش عمومی: تغییر در مستمری خدمات عمومی برای ذخیره‌کردن بیلیون‌ها دلار.
اضافه‌کاری پلیس انتاریو: انتاریو قصد دارد تا در مورد هزینه‌های اضافه‌کاری پلیس انتاریو اقدام کند و در سه سال آینده سالی ۳.۵ میلیون دلار ذخیره کند و برنامه‌ی جایگزین‌سازی ماشین‌های گشت پلیس را به تعویق بیاندازد.
آموزش و پرورش:
بسته شدن مدارس: کاهش‌دادن حمایت مالی کنونی برای بازنگه‌داشتن مدارسی که هنوز کار می‌کنند، این برنامه از ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ شروع می‌شود، و کاستن از بودجه‌ی اصلی مدارس.
آموزش و پرورش: کم‌کردن بودجه‌ی رایانه‌ها و تجهیزات حرفه‌ای، کم‌کردن هزینه‌های EQAO و برنامه‌ی افزایش کمک‌هزینه‌های تحصیلی، کم‌کردن بودجه‌ی مشاغل برنامه‌ی درسی و کارآموزی معلمی، تثبیت دستمزد معلم‌ها.
ویکتوری لپ: نگه داشتن تعداد کردیت‌های دبیرستان در ۳۴ کردیت تا تعداد دانش‌آموزانی که وارد سال پنجم دبیرستان می‌شوند کاهش یابد.
اتوبوس‌های مدارس: ادامه‌دادن روند مناقصه برای پیمانکارها.
ادغام هیات مدارس: برخی از هیات‌های مدارس ۷۲ منطقه‌ی انتاریو در هم ادغام خواهند شد، با این همه هیات مدارس عمومی و جداگانه، در هم نخواهند شد.
مراقبت‌های بهداشتی:
داروهای سالمندان: پنج‌درصد بالایی و پردرآمد شهروندان انتاریو که بالای ۶۵ سال دارند باید از آگوست ۲۰۱۴ و بر اساس میزانی که می‌توانند بپردازند مالیات دهند. سالمندان مجردی که بالای ۱۰۰هزار و زوج‌هایی که بالای ۱۶۰هزار دلار در سال درآمد دارند ۳درصد بیشتر بر داروهای تجویز شده خواهند پرداخت. سالمندان مجردی که ۱۰۱هزار دلار در سال درآمد دارند ۱۳۰دلار می‌پردازند؛ زوج‌های سالمندی که ۱۶۱هزار دلار درآمد دارند۲۳۰دلار می‌پردازند. با این اقدام سالانه می‌توان ۳۰ میلیون دلار ذخیره کرد.
بیمارستان‌ها: بازسازی بیمارستان لینکلن وست، جایگزین‌سازی واحد هموآنالیز مرکز بهداشتی سانی‌بروک، پروژه‌ی اورژانس مرکز بهداشتی بروس گری جنوب، پروژه‌ی بیمارستان‌های وینگام و دیستریکت تعطیل می‌شود؛ پروژه‌های بیمارستان عمومی بروکویل و بیمارستان عمومی سنت تومان الگین نیز کاهش می‌یابد.
پزشک‌ها: کاهش‌دادن بودجه‌ی سرانه‌ی مدارس پزشکی، تثبیت حقوق پزشک‌ها.
مالیات و مشاغل:
مالیات: قطع‌کردن کاهش در مالیات‌های مشاغل، گسترش ندادن بودجه‌ی مشاغل برای نسل بعدی، کاهش حمایت‌های تبلیغاتی و شبکه‌ی نوآوری.
حفظ میزان مالیات‌های درآمد شغلی، که برنامه‌ریزی شده است تا اندک‌اندک به ۱۱ به ازای هر سنت در جولای و ۱۰ به ازای هر سنت در سال بعدی کاهش یابد، و در طول ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ به ۱۱.۵ به ازای هر سنت تثبیت شود.
تثبیت مالیات آموزش مشاغل، که برنامه‌ریزی شده است تا کاهش یابد، از سال آینده شروع خواهد شد و در هر سال ۳۰۰ میلیون دلار ذخیره خواهد شد.
رسانه‌ها / هنرها/ جاذبه‌های شهری:
تلویزیون‌های انتاریو: دولت از شبکه‌های عمومی خواهد خواست تا منابع مالی جدیدی پیدا کنند.
فرهنگ: بودجه‌ی برنامه‌ی سرگرمی و بخش‌های خلاق یک سال پیش قطع شد.
جاذبه‌های شهری: کاستن ۱درصدی بودجه‌ی گالری هنر انتاریو، کالکشن هنر کانادا مک‌میشل، آنتاریو هریتیج تراست، مرکز علوم انتاریو، باغ‌های بوتانیکال رویال، موزه‌ی رویال انتاریو، مرکز نورت ساینس، و کمیته‌ی پارک‌های سنت لارنس.
جشن‌ها: بودجه‌ی استانی برای جشنواره‌ی لومیناتوی تورنتو در دو سال آینده کاسته خواهد شد و در ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ کاملا قطع خواهد شد. انتاریو در ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ مبلغ ۱.۵ میلیون دلار به این جشنواره خواهد داد و ۲ میلیون دلار در سال بعدی، و بودجه‌اش قطع خواهد شد.
توریسم: مراکز هفتگانه‌ی اطلاعات سفری انتاریو در امسال بسته خواهند شد.
منابع طبیعی: بعضی از مناطق ماهی‌گیری و فعالیت‌های پارکی پایان می‌پذیرند.
نظام دادگاه جنایی:
زندان‌های نوجوان‌ها: مرکز جوانان بلوواتر بسته می‌شود، و مرکز جوانان سسیل فیشر و بروکساید کوچک خواهد شد.
زندان: زندان‌های قدیمی بسته می‌شوند، ساختمان‌های قدیمی‌ای که دیگر مورد استفاده نیستند تخلیه می‌شوند. مرکز بازداشت وست تورنتو نیز مانند زندان قدیمی چاتم و برنتفورد بسته خواهد شد.
دادگاه‌ها: به دنبال شریک غیردولتی گشته تا دادگاه‌ها را بسازند و ترمیم کنند.
حمل و نقل:
حمل و نقل: پایان دادن به کمک مالی به کمیته‌ی حمل و نقل انتاریو نورت‌لند، کم‌کردن بودجه‌ی نوسازی اتوبان شمالی به ۲۰۸ میلیون دلار در شش سال آتی.
بزرگ‌راه‌ها: به تاخیرانداختن گسترش برخی بزرگ‌راه‌ها و پروژه‌های HOV، اما پروژه‌های ویندسور-اسسکس پارک‌وی، و خطوط ۴۰۷ ایست اکستنشن و ۴۱۷ HOV هم‌چنان ادامه می‌یابند.
قانون جدید توضیح خواهد داد که چگونه عوارض بزرگ‌راه ۴۰۷ گسترش خواهد یافت. این پروژه عوارض موجود را افزایش خواهد داد.
ماشین‌های برقی: دو برنامه‌ی جداگانه، یکی برای تشویق مصرف‌کنندگان برای خرید ماشین‌های برقی و دیگری برای کمک به پرداخت ایستگاه‌های چارج، با هم اجرا خواهد شد. این برنامه‌ها «چنان که انتظار می‌رود» نخواهد بود. این حرکت، ۴۳ میلیون دلار در ظرف سه سال ذخیره خواهد کرد.
برنامه‌ی رانندگی سالم: به دست کارپرداز خصوصی داده می‌شود.
سایر موارد:
کمک اجتماعی: نرخ‌ها تثبیت می‌شود، و در افزایش بودجه‌ی «مزایای کودک انتاریو» وقفه ایجاد می‌شود.
ادغام وزارت‌خانه‌ها: وزارت توسعه‌ی اقتصادی و وزرات تحقیقات و نوآوری ادغام می‌شود.
LCBO : هر سال افزون بر ۲۵ فروشگاه فروش مشروبات الکلی جدید و بزرگ گشایش خواهد یافت که ۱۰۰ میلیون دلار درآمد خواهد داشت.
برق: «مزایای انرژی پاک انتاریو» تغییر خواهد کرد. این برنامه به ساکنان و مزرعه‌داران و صاحبان مشاغل کوچک سودی معادل ۱۰ به ازای هر سنت بابت قبض برق‌شان خواهد داد. انتاریو سقف ۳هزارکیلووات در ساعت را برای پرداخت‌های OECB اعمال خواهد کرد. این برنامه ۴۷۰ میلیون دلار در طول سه سال ذخیره خواهد کرد و مربوط به اکثر خانه‌داران نخواهد شد.
بازرسی مستغلات: به شهرداری‌ها واگذار می‌شود.
