مردی که ساکن همیلتون است بعد از گذشت ۲۱ سال بالاخره توانست ادعای غرامتی که علیه چندین شرکت بیمه در سال ۱۹۹۱ کرده بود را برنده شود و از این بابت ۲۷۰ هزار دلار از ایشان مشترکا دریافت نماید.

آقای فرنک لیون در آگوست ۱۹۹۱ در حال راندن دوچرخه ای بود که به ناگاه با

در اتومبیلی که بدون توجه راننده و سرنشینان باز شده بود برخورد می کند و به شدت زمین خورده و از ناحیه پشت و زانو صدمه می بیند. ایشان را به بیمارستان منتقل می کنند و بعد از انجام معاینات و آزمایشات متفاوت به این نتیجه می رسند که شدت جراحات و صدمات جانی به حدی نمی باشد که آقای فرنک لیون قادر باشد بجز هزینه های پزشکی رقم اضافی دیگری بابت نقص عضو یا ازکارافتادگی از شرکت بیمه اتومبیل یاد شده دریافت نماید.

ولی کار به اینجا ختم نمی شود و آقای لیون در ادامه مداوای خود هر ماه و به مرور هر سال متوجه وخامت حالش شده و بجز زانو و پشتش نامبرده به دلیلی که نمی تواند به کارهای روزمره خود برسد به شدت دچار افسردگی شده و پزشکان مداوا کننده او این مساله را در اولویت بررسی قرار میدهند ولی پزشکان معتمد بیمه ها هنوز معتقد بودند که مساله افسردگی ایشان چیزی شاید ساختگی است چون امکان اثباتش نیست و بر این منوال سالیان سال کار اثبات ادعای آقای لیون طول کشید.

در این میان دو بار هم قانون بیمه ای مربوط به حوادث سرنشین در سالهای ۱۹۹۸ و ۲۰۱۰ تغییر کرد و تکمیل شد که این موارد باعث نیاز به بررسی های بیشتر پرونده داشت که شرکت های بیمه ای آویوا- اسکاتیش و یورک- ویکتوریا اینشورنس همگی به همراه کارشناسان حقوقی و پزشکی خود درگیر این پرونده بودند.

دلیل عمده ای که شرکتهای بیمه  در خصوص این پرونده ۲۷۰ هزار دلاری حدود دو برابر این رقم هزینه کردند این بود که قوانین بیمه ای انتاریو بر اساس قانون مشترک است به این معنی که اگر حکمی در دادگاهی تایید و تثبیت شود در خصوص موارد مشابه بقیه دادگاه ها در آینده بایستی به آن رای اتکاء کنند و مثل متن قانون قابل اجراء است.

به هر صورت مسئله مهمی که همه طرفین داشتند روی آن تلاش می کردند این بود که آیا آستانه ی صدمه پذیری(Threshold)  به حدی رسیده است که آقای لیون بتواند شرکت بیمه را تحت تعقیب قانونی قرار دهد یا خیر؟

در قانون بیمه انتاریو متن خاصی وجود دارد که امکان تحت تعقیب قانونی وجود ندارد و شرکت بیمه مقصر حادثه تمامی هزینه های درمان و موارد جانبی را پرداخت می کند، ولی اصطلاحا سو کردن وجود ندارد مگر اینکه فرد صدمه دیده به آستانه صدمه پذیری رسیده باشد یا نقص عضو شدید، فوت بر اثر حادثه، صدمات روحی شدید و قابل اثبات داشته باشد به طور کلی درد و صدمات روحی و استرس حاصل از حادثه و تصادف قابل بررسی نیست، ولی آقای لیون در روز دادگاه با صندلی چرخ دار وارد دادگاه شد و بعد از ۲۱ سال توانست رقم ۲۷۰ هزار دلار را دریافت نماید و اثبات کند که به آستانه صدمه پذیری رسیده است.

* فرهاد فرسادی بروکر انواع بیمه است.

ffarsadi@sympatico.ca