وزیر منابع انسانی: کانادایی های بیشتری باید در مک‌دونالد کار کنند
شهروند – آرش عزیزی: آیا می‌دانید بیمه‌ی بیکاری (Employment Insurance) چیست؟
اگر در تورنتو زندگی می‌کنید احتمال بسیاری دارد که روح‌تان هم از وجود چنین چیزی خبر نداشته باشد، اما چنین بیمه‌ای وجود دارد و تمام کارگران، مگر آن‌ها که کار آزاد می‌کنند (یعنی به اصطلاح self-employed هستند) هر ماه به صندوق ملی آن پول واریز می‌کنند. اما، اگر بیکار هستید، قبل از این‌که کفش و کلاه کنید و دنبال دریافت بیمه بروید بقیه‌ی ماجرا را هم بخوانید.
بعد از «اصلاحاتی» که دولت لیبرال حدود ده سال پیش اعمال کرد امروز تنها ۴۰ درصد بیکاران هرگونه امکان دریافت این بیمه را دارند. این رقم در تورنتو البته به ۲۶ درصد می‌رسد و همین است که ما حدس زدیم شما تا به حال اسم چنین چیزی را هم نشنیده باشید. قضیه این است که «اصلاحات» لیبرال‌ها باعث شد کسانی که مجبورند برای امرار معاش کارهای پاره‌وقت پیدا کنند (در حالی که دنبال کار در حرفه‌ی خود هستند) و کارگران قراردادی که بعضی قوانین، آن‌ها را صاحب مشاغل آزاد حساب می‌کنند از دور دریافت بیمه‌ی بیکاری خارج شوند و هر چقدر تعداد این نوع افراد زیاد شود، تعداد کسانی که بیمه را نمی‌گیرند هم بیشتر می‌شود.
به اضافه دولت‌های متمادی لیبرال و محافظه‌کار از صندوق بیمه‌ی بیکاری برای هر کاری استفاده کرده‌اند به جز هدف اصلی آن. مثلا دولت لیبرال ژان کریتین با آن خرج بدهی دولتش را داد. خیلی از برنامه‌ها مثل مرخصی بارداری، مرخصی والدین و مرخصی به دلایل انسان‌دوستانه نیز از همین صندوق تامین می‌شود. به این خیلی خرج‌های دیگر از برنامه‌های تعلیماتی تا یارانه به ماهی‌گیران آزادکار را نیز اضافه کنید.
این بود که خواست اصلاحِ «اصلاحات» لیبرال‌ها و برقراری بیمه‌ی بیکاری کامل و جامع مدت‌ها است که مطرح می‌شود.
اما اصلاحاتی که دولت هارپر اخیرا در بیمه‌ی بیکاری اعلام کرده است آن چیزی نیست که بیکاران و کارگران مدت ها است تقاضا کرده‌اند.
اصلاحات هارپر برعکس می‌رود تا وضع زندگی بیکاران را سخت‌تر کند، سطح کلی دستمزدها را پایین‌تر ببرد و بیکاران را مجبور به پذیرش مشاغلی کند که در سطح سابقه و دانش آن‌ها نیست.
توضیح ریز تغییرات پیچیده‌ای که قوانین جدید در نظام پرداخت بیمه‌ی بیکاری اعمال خواهند کرد ساده نیست، اما مهم‌ترین بخش‌های آن مثل روز روشن هستند. مثلا این‌که شرایط دریافت بیمه‌ی بیکاری از این به بعد به طرز قابل توجهی دشوارتر می‌شود.
یک جمله‌ی دایان فینلی، وزیر منابع انسانی دولت هارپر، در توصیف اهداف دولتش از این تغییرات همه چیز را توضیح می‌دهد. او پنجشنبه‌ی هفته‌ی گذشته گفت: «این تغییرات بر همه اثر خواهد گذاشت چون ما می‌خواهیم مطمئن شویم که جاهایی مثل مک‌دونالد مجبور نشوند کارگر خارجی موقت بیاورند اگر آدمِ کانادایی‌ای هست که دارد بیمه بیکاری می‌گیرد اما مهارت انجام این کار را دارد.»
فینلی گفت بعضی‌ها دارند از نظام بیمه‌ی بیکاری سواستفاده می‌کنند و هدف برخورد با آن‌ها است.
با تغییرات پیشنهادشده، بیکاران برای اولین بار باید ثابت کنند که هر یک روزی که بیمه دریافت کرده‌اند دنبال شغل بوده‌اند و مدارک این جستجوی شغل را نشان دهند.
قوانین جدید، که از سال آینده اجرایی می‌شوند، در ضمن معنای «شغل مناسب» و این را که چه چیزی به معنی جستجوی مناسب شغل هست نیز تغییر می‌دهند.
نظام پیچیده‌ی جدید متقاضیان بیمه‌ی بیکاری را به سه دسته‌ی کلی تقسیم می‌کند: متقاضیان باسابقه، متقاضیان مکرر و متقاضیان نامکرر. اما دریافت بیمه در هر سه مورد دشوارتر از پیش خواهد شد.
یکی از مهم‌ترین تغییرات این است که فرد مجبور است شغل جدید را حتی اگر دستمزدی برابر با تنها ۷۰ درصد دستمزد قبلی‌اش داشته باشد، بپذیرد. گرچه فینلی ادعا کرده که متقاضیان مجبور به پذیرفتن شغل‌هایی خارج از محل زندگی خود یا «خیلی پایین‌تر» از سطح مهارت خود نخواهند شد. (بدون این‌که تضمینی عملی در قوانین در این مورد وجود داشته باشد.)
پگی نش، وزیر سایه‌ی داراییِ ان دی پی، با انتقاد از تغییرات جدید آن ها را حمله‌ای به بیکاران کانادا خواند. نش گفت دولت با این کار تلویحا می‌گوید مردم تنبل هستند و نمی‌خواهند کار کنند.
منتقدان متعددی تاکید کردند که تغییرات جدید به کاهش سطح کلی دستمزدها منجر خواهد شد.
کن جورجتی، رئیس کنگره کارگران کانادا گفت دولت دارد علیه زحمتکشان کانادا دست به عمل می‌زند. او گفت دولت هارپر به جای این‌کار باید بودجه‌ی برنامه‌های تعلیمات و کارآموزی را تامین کند.
