شهروند – آرش عزیزی: خیابان جرارد شرقی که از رود دان می‌گذرد، راه باریک کوتاهی هست که از آن به سمت شمال می زند و از جلوی زندان دان می گذرد و آن را به خیابان برادویو وصل می‌کند. دوچرخه سوارها که می خواهند از شلوغی تقاطع جرارد ـ برادویو در امان بمانند، معمولا این راه را انتخاب می‌کنند.
اما تورنتویی ها حالا دلیل مهم تری برای به یاد داشتن این خیابان دارند. نام آن اکنون دیگر به جای این‌که یادآور زندان مخوف دان باشد، یادآور نماد امیدبخشی در سیاست کانادا است: جک لیتون، رهبر فقید حزب نیودموکرات.
اولیویا چا در مراسم افتتاحیه راه جک لیتون
یکشنبه ی هفته ی گذشته، پائولا فلچر، نماینده ی منطقه در شورای شهر، در کنار بیش از ۱۰۰ نفر گرد آمد تا این خیابان را به نام جدیدِ «خیابان جک لیتون» (Jack Layton Way) تغییر دهند.
از آن‌جا که عنوان «Jack Layton Way» در ضمن می تواند به معنای «راه جک لیتون» باشد، حضار خوراک حاضر و آماده ای برای شعارسازی داشتند: «خدمات درمانی! این راه جک لیتون است. برابری! این راه جک لیتون است. محیط زیست! این راه جک لیتون است.»
جمعیت حاضر در مقابل بیمارستان «بریج پوینت» که پس از سه سال و نیم ساخت و ساز، تازه افتتاح شده گرد آمدند. این بیمارستان روی تپه ای واقع شده که از آن رودخانه ی دان، بزرگراه دان ولی و بقیه ی شهر پیدا است و چهره‌ی همین شهر بود که حضار را یاد این شهروند دوست داشتنی و از دست رفته ی آن می انداخت.
ماریان والش، رئیس و مدیر بیمارستان جدید، گفت بیمارستان جدید و زندان تاریخی به زودی با پارک و بزرگراه و کوچه هایی باب دل عابران پیاده احاطه می شوند و این نیز «راه جک لیتون» است.
پیتر تبنز، نماینده ی نیودموکرات محل در مجلس استانی، گفت: «می خواهم از تمام کسانی که هر آن چه از دست شان بر‌می آمد انجام دادند تا رویای جک برای کانادا را به واقعیت برسانند، تشکر کنم. راه جک لیتون همین است.»
الیویا چاو، نماینده ی مجلس و یار جک لیتون در بخش اعظم زندگی اش، گفت: «بسیار شایسته است که زندانی مخوف و پر از نومیدی و هراس را داریم و می بینیم که به مکانی بدل می شود، مملو از شفا یافتن، مملو از امید و مملو از عشق.»
چاو در این مراسم به همراه دو فرزندِ جک، مایک و سارا لیتون حاضر بود. مایک در انتخابات گذشته، که پس از مرگ پدرش برگزار می شد، به عنوان نماینده ی شورای شهر در غرب شهر انتخاب شد.
چاو افزود:«این دقیقا راه جک لیتون است. راه ما، راه تورنتو و راه کشورمان.»
همسر لیتونِ فقید گفت با این‌که خانه ی او و همسرش در غرب شهر بوده اما جک به این محله ی شرقی، که بخشی از حوزه ی انتخاباتی خودش بود، عشق می ورزید و اغلب با دوچرخه یا تراموا به آن سر می زد. جک لیتون در حفظ بیمارستان ریوردیل (که بعدها به بریج پوینت بدل شد) و زندان دان نقش داشت و همچنین در به پا کردن سردری که ورود به محله ی چینی های شرقی را اعلام می‌کند.
این اولین جایی در تورنتو نیست که به نام جک لیتون نام‌گذاری می شود و احتمالا آخرین آن هم نخواهد بود.
در تابستان سال گذشته، ترمینال قایق های جزیره ی تورنتو نام «ترمینال جک لیتون» را به خود گرفت. از همین ماه آینده، ۱۰ مارس، سریال جدیدی در مورد زندگی جک لیتون با عنوان «جک» از سی بی سی پخش می شود.
پیش از این، پیشنهاد اعطای نام جک لیتون به اماکن بزرگ تری مثل میدان یانگ و دانداس هم مطرح شده است.
لیتون پیش از ورود به سیاست فدرال، سال ها نماینده ی شورای شهر تورنتو بود. بخشی از خاکستر او در مزاری که در گورستان نکروپولیسِ تورنتو قرار دارد، دفن شده است.
