آرش عزیزی ـ این روزها داستان یک جدال پای ثابت اخبار آمریکا است: جدالی بر سر اصلاح نظام خدمات درمانی و دشمنانش.
شهروند ۱۲۵۰ پنجشنبه ۸ اکتبر ۲۰۰۹
این روزها داستان یک جدال پای ثابت اخبار آمریکا است: جدالی بر سر اصلاح نظام خدمات درمانی و دشمنانش.
نوعِ دعواها از نظر بعضی کارشناسان بسیار "آمریکایی" است. موجی از هیستری که برای ناآشنایان با نظام سیاسی آمریکا می‌تواند اورولی و حتی مضحک به نظر برسد تمام کشور را فرا گرفته. میلیاردها دلار خرج می‌شود تا اصلاحات اندکی که باراک اوباما می‌خواهد اعمال کند نوعی دسیسه‌ی سوسیالیستی وانمود شود که آمریکایی‌های خوب و خداترس باید علیه آن بپاخیزند. میلیاردها دلار خرج کارهایی می شود تا به شکلی هنری و فنی، تصویری هیولایی از نظام خدمات درمانی عمومی داده شود: نظامی که در آن جوخه‌های مرگ تصمیم می‌گیرند مادربزرگ تا کی زنده بماند. جالب اینجاست که یکی از حربه‌های راست‌گرایان این است که تصویری کاریکاتوری از کانادا ارائه دهند که در آن بیماران ساعت‌ها منتظر درمان می‌مانند و در صف بیمارستان جان می‌سپارند.
تا درجه‌ای که اوباما نماینده‌ی تغییر در نظام خدمات درمانی است، مرزی برای مخالفت با او نگه داشته نمی‌شود.
معترضان به اوباما تفنگ به کمر بسته‌اند و به سخنرانی‌های او آمده‌اند. یکی از آنها روی پلاکاردی نوشته است: "وقت آب دادن به درخت آزادی است". اشاره‌ای مستقیم به گفته‌ی معروف توماس جفرسون که "درخت آزادی را باید هر از چندی با خون مستبدین و میهن‌پرستان تازه کرد". پلاکاردی دیگر پرچم آمریکا را کنار پرچم اتحاد شوروی سابق کشیده و کنارش نوشته: "شما به کدام رای داده بودید؟" پلاکارد دیگری می‌گوید: "هیتلر هم خوب سخنرانی م
ی‌کرد". نماینده‌ی جمهوری‌خواهِ کنگره از کارولینای جنوبی، جو ویلسون، تمام رسم و رسومات پارلمانی را زیر پا می‌گذارد و وسط جلسه سر اوباما داد می‌زند که: "دروغ می‌گی!" اوضاع به قدری شور است که جیمی کارتر، رئیس‌جمهور سابق دموکرات، در سخنانی ادعا می‌کند که رنگ پوست اوباما باعث شده این برخوردها با او شود و این به دلیل "نژادپرستی هنوز موجود" است.
چه شده؟ اوباما چه کار عجیب و غریبی می‌خواهد بکند که اینچنین واکنش‌های شدیدی پدید آمده است؟ دسیسه‌ی "سوسیالیستی" او کدامست؟
قضیه بر سر نظام خدمات درمانیِ ورشکسته و شرم‌آور آمریکا است که اوباما وعده داد تغییراتی در آن ایجاد کند.
خراب بودن وضع بهداشت در آمریکا خارج از تصور است. بیش از ۱۵ درصد مردم این کشور (۵۰، ۶۰ میلیون نفر) هیچگونه بیمه بهداشتی ندارند. برخلاف تبلیغاتی که اغلب می‌شود این عده تنها بیکارها یا سالخوردگان نیستند. بسیاری از آنها کارگران پاره‌وقتی هستند که هیچگونه بیمه‌ای ندارند. و آن عده‌ای هم که بیمه‌ی خصوصی دارند باید با صنعت جنایتکار بیمه در آمریکا طرف شوند که میلیاردها دلار را رسما صرف این می‌کند که بیماران را به جای مداوا، به قتل برساند چرا که دومی گزینه‌ی ارزان‌تر و در نتیجه سودآورتری است.
این برای ما ساکنان کانادا که از خدمات درمانی عمومی و رایگان بهره‌مندیم و حتی اگر سال‌ها در بیمارستان باشیم دیناری به کسی بدهکار نیستیم شاید غیرقابل تصور باشد، اما واقعیت این است که خدمات درمانی رایگان در کشور ما نیز بدون سال‌ها مبارزه‌ی کارگران و سوسیالیست‌ها به دست نمی‌آمد. (امیدواریم در هفته‌های آینده بتوانیم به تاریخ این مبارزات و ستاره‌ی پرفروغ آنها، تامی داگلاس، بپردازیم).
اوباما چه می‌خواهد؟
یکی از تصاویر افسانه‌ای که بعضی‌ها سعی می‌کنند ارائه دهند این است که ظاهرا طرح اوباما قرار است فقط به نفع فقیر و فقرا و به خرج "طبقه‌ی متوسط" باشد و برای همین است که این "طبقه‌ی متوسط"، این "آمریکایی‌های خوشبخت"، دارند با چنگ و دندان مقاومت می‌کنند که خرج بیکارها و عاطل و باطل‌ها را ندهند.
واقعیت این است که همان آمریکایی‌های خوشبختِ طبقه‌ی متوسط بیش از هر کسی نیازمند نظام خدمات درمانی هستند و از نارسایی نظام کنونی رنج می‌برند. تغییراتی که اوباما و حامیان دموکراتش در کنگره پیشنهاد می‌دهند قرار نیست لزوما دولتی و عمومی باشد و تنها وضع بیمه‌ی بهداشت را برای کسانی که دارند بهتر می‌کند، پوششی برای میلیون‌ها نفر که بیمه‌ای ندارند فراهم می‌کند و تمام این‌ها تنها با اضافه کردن مالیات کسانی است که در سال بیش از ۲۵۰ هزار دلار درآمد دارند. یعنی طبقه متوسط اصولا قرار نیست قرانی خرج کسی را بدهد.
در واقع طرح کنونی حتی قرار نیست گزینه‌ی بهداشت عمومی و رایگان را مثل کانادا به ارمغان بیاورد. اوباما با هر حمله‌ی جمهوری‌خواهان از طرح خودش عقب و عقب‌تر رفته و بسیاری از پیشنهادهای جمهوری‌خواهان را به طرح خود اضافه کرده است، از جمله لایحه‌ای از رقیب سابقش، سناتور مک‌کین، و بعضی پروژه‌های دولت جرج بوشِ دوم.
طرح جناب اوباما به قدری رقیق است که حتی رهبران حزب خودش نیز به این علت که به اندازه‌ی کافی قوی نیست با آن مخالفت می
هفته‌ی گذشته بالاخره خبر رسید که کنگره‌ی آمریکا احتمالا زودتر از حد انتظار، لایحه‌ای ـ که مفاد دقیقش معلوم نیست ـ را به صحن مجلس می‌فرستد (یعنی جدال‌های صحن شاید از همین یکی دو هفته‌ی دیگر آغاز شوند). هری ریدِ دموکرات، رهبر اکثریت، گفته است مناظره‌های صحن شاید از همین هفته‌ی ۱۲ اکتبر آغاز شود. این در حالی است که بعضی سناتورها در آن زمان در تعطیلات خود به سر می‌برند.
در این میان معلوم نیست تکلیف لایحهی خدمات درمانی سراسری آمریکا (معروف به لایحهی HR676) که نماینده‌ی دموکراتِ میشیگان، جان کانیرز جونیور، در سال ۲۰۰۳ ارائه کرده بود و پیشنهاد نظامی مشابه کانادا به آمریکا می‌دهد چه می‌شود؟ لایحهی جدید دموکرات‌ها (که "انتخاب‌های مقرون به صرفه‌ی بهداشتی برای آمریکا" نام دارد و به HR3200 معروف است) قرار نیست قدمی به سوی نظام تک‌پرداختی و دولتی باشد.
واقعیت‌های جدال
اوباما به شدت و با چنگ و دندان مشغول جدال است. یکشنبه‌ی چند هفته پیش او در حرکتی کم‌سابقه در پنج کانال تلویزیونی (ای بی سی، سی بی اس، ان بی سی، سی ان ان و یونی‌ویژنِ اسپانیایی‌زبان) ظاهر شد تا از طرحش دفاع کند. این پس از سخنرانی مشترک او برای نشست مشترک مجلس نمایندگان و مجلس سنا بود. او در ضمن در شوی معروف دیوید لترمن در "سی بی اس" ظاهر شد. این اولین بار بود که رئیس‌جمهور آمریکا در طول دوران ریاستش در چنین برنامه‌ای ظاهر می‌شد. اوباما در سخنان خود از این گفت که هنوز نتوانسته طرحش را به مردم آمریکا بقبولاند و ظاهرا باید کاری در زمینه‌ی "ارتباطات" انجام شود تا مخالفت‌ها بر طرف شود.
اما نظرسنجی‌ها و تحقیقات نشان می‌دهند که دشمنان واقعی نظام خدمات درمانی تک‌پرداختی، دولتی، عمومی و رایگان در آمریکا مردمِ این کشور نیستند.
آمریکایی‌ها از زمان آغاز نظرسنجی‌های مدرن همیشه به تغییر نظام خدمات درمانی و اجرای نظام عمومی و رایگان رای مثبت داده‌اند. تحقیقات متعددی نشان می‌دهد که این تصمیم آنها از هر زاویه‌‌ای که نگاه کنید، مقرون به صرفه و عاقلانه است.
چند هفته پیش در آخرین شماره‌‌ی "ژورنال بهداشت عمومیِ آمریکا" (AJPH) مطالعه‌ای از هاروارد خواندیم که نشان می‌داد در سال ۴۵ هزار آمریکایی جان خود را به دلیل فقدان بیمه‌ی بهداشتی از دست می‌دهند. دکتر دیوید هیملشتاین، استاد هاروارد، اخیرا در مقاله‌ای در "ژورنال پزشکی نیوانگلند" (NEJM) از این نوشت که اگر نظام مدل کانادایی در آمریکا بر پا شود، سالی ۴۰۰ میلیارد دلار صرفه‌جویی می‌شود.
این‌ها باعث شده که علیرغم تمام هیستری‌پراکنی‌ها و خرافه‌پراکنی‌ها بخش‌های عظیمی از مردم آمریکا به روشنی خواهان نظام خدمات درمانی عمومی و رایگان باشند.
جنبش کارگری این کشور علیرغم تمام ضرباتی که خورده هنوز از قدرت بسیاری برخوردار است و همیشه مدافع پر و پا قرصِ لایحهی HR676 بوده است. ۵۶۱ اتحادیه‌ی کارگری در ۴۹ ایالت از لایحه حمایت کرده‌اند.
اما این نظام سرمایه‌داری و مشخصا صنعت بیمه است که تا پای جان مقابل هرگونه اصلاحی ایستاده و می‌جنگد. این امر البته به هیچ وجه غافلگیرکننده نیست. شاخص هارپرز نشان می‌دهد که از سال ۲۰۰۲ تاکنون حق بیمه‌ی متوسط ۸۷ درصد بالا رفته است. سود ۱۰ شرکت اول بیمه ۴۲۸ درصد بیشتر شده است. تعجبی نیست که این شرکت‌ها روزی ۲ میلیون دلار خرج لابی کنگره و سنا می‌کنند تا جلوی هرگونه لایحهی عمومی و حتی اصلاحات اندک باراک اوباما و مدافعان او را که با شعار "تغییر" انتخابش کردند، بگیرند.
جدال واقعی اینجاست: مردم و کارگران آمریکا از یک طرف، و صنعت بیمه و نظام سرمایه‌داری و همدستانش در کنگره و سنا و سایر نهادهای دولت آمریکا از طرف دیگر.
مردم و کارگران آمریکا تنها با اتکا به قدرت خود پیروز این نبرد می‌شوند. دستیابی به نظام خدمات درمانی عمومی برای آنها تنها همان‌طور ممکن است که برای همتای کانادایی‌شان ممکن بود: یعنی مبارزه با صف مستقل سیاسی خودشان. کانادایی‌ها تنها زمانی به این نظام دست پیدا کردند که با حزب مستقل سیاسی خود، حزب نیودموکرات، و رهبری تامی داگلاس، محبوب‌ترین کانادایی تمام تاریخ، و با شعار سوسیالیسم به جدال صاحبان سرمایه رفتند. کارگران آمریکا باید از حزب شرکت‌های بزرگ، حزب دموکرات، جدا شوند و حزب کارگری مستقل خود را با برنامه‌ی کارگری و سوسیالیستی تشکیل دهند. آمریکا تنها کشور صنعتی دنیا است که کارگران در آن حزب خود را ندارد و به قول مایکل مور تعجبی هم نیست که وضع کارگران در این کشور در بسیاری از موارد جهان سومی است. زمانی که جنبش کارگری آمریکا با صف مستقل سیاسی به حرکت در آید و چرخ‌های جامعه را تا زمانی که نظام خدمات درمانی عمومی متحقق نشده، متوقف کند، نه تنها این حق ساده‌ی انسانی، حق حیات بدون داشتن کارت اعتباری، به دست می‌آید که راه کارگران و زحمتکشان و مردم برای جامعه‌ای بهتر هموارتر می‌شود.
زیرنویس عکس:
۱ـ دشمنان طرح خدمات درمانی اوباما با توسل به چنین شیوه هایی به مبارزه با او برخاسته اند. آنها طرح اوباما را جادوگری به شیوه ی قبایل آفریقایی نشان داده اند که ضمنا با داس و چکش سوسیالیزم نیز همراه است.
۲ـ مخالفان طرح خدمات درمانی اوباما مردم را از صف های انتظار برای درمان می ترسانند
۳ـ موافقان طرح خدمات درمانی هم تظاهرات خود را برپا می کنند
۴ـ موافقان طرح خدمات درمانی
