اتحاد برای پیشبرد سکولار دمکراسی در ایران
اتحاد برای پیشبرد سکولار دمکراسی در ایران انجمن ها و کنشگران هوادار دمکراسی و حقوق بشر را فرا می خواند که در همایش چهارم آن که در روزهای ۲۴ و ۲۵ آگوست ۲۰۱۳ در شیکاگو برگزار می شود، شرکت جویند.
اندکی بیش از چهار سال از آغاز خیزش حماسی مردم ایران که با بانگ “رای من کجاست” آغاز شد می گذرد. کشتار و سرکوب گردهمایی ها و راهپیمایی های مسالمت آمیز، دستگیری های گسترده، زندان، شکنجه و اعدام همراه با کارزاری از دروغ و دشنام، گرچه رستاخیز بزرگ ایرانیان را از تب و تاب نخستین باز داشته، اما در اراده مردم ایران و کنشگران سیاسی و اجتماعی برای گذار از حکومت مطلقه دینی به رژیمی برآمده از آرای مردم و مبتنی بر اعلامیه جهانی حقوق بشر، خللی وارد نکرده و از شتاب ریزش هواداران سابق ولایت فقیه نکاسته است.
شرکت بخشی از مردم در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ و انتخاب دورترین فرد به ولی فقیه و جشن پیروزی روز بعد از انتخابات که برآمد ملی شعارهای جنبش سبز را با خود داشت نمایانگر نهادینه شدن انتخابات در چهارچوب بسیار تنگ خودی های درون نظام که همیشه با حذف بخشی از نیروهای درون نظام از طریق نظارت ضددمکراتیک استصوابی همراه بوده است می باشد. مردم کماکان از سنگر جمهوریت در مقابل نهاد ولایت در حد امکان پاسداری می کنند تا جایی حتی در بستر تنگ تر شدن حلقه خودی های درون نظام نامزدی که سیاست های معقول تری را که با سیاستهای کلان نظام در تقابل است برمی گزینند.
نهاد ولایت در ضعیف ترین موقعیت طول حیات خود قرار گرفته و امکاناتش برای کنترل صندوق رای دشوارتر شده تا جایی که توان به کرسی نشاندن نظام پارلمانی در مقابل نظام ریاستی موجود را نداشت و حتی قادر به ارائه یک کاندید مشترک از طرف اصول گرایان نبود. مردم با هوشیاری فراوان در بستر مشکلات عمیق اقتصادی و نارضایتی های سیاسی و فرهنگی با نظام دینی گزینه ای را که مدّعی معکوس کردن سیاست خارجی و هسته ای جمهوری اسلامی و همچنین مدّعی باز کردن نسبی فضای سیاسی و فرهنگی، و همچنین تولید محور کردن اقتصاد رانتی- نفتی ایران بود انتخاب کردند. فقدان تقلب معنادار در مرحله رای خوانی صندوق های رای که دغدغه بخش قابل ملاحظه ای از نیروهای مخالف در این انتخابات مهندسی شده بود، نمایانگر عقب نشینی تاکتیکی نهاد ولایت در مقابل مردم بود و از این منظر یک پیروزی برای مردم شمرده می شود- انتخابی بین بد و بدتر در نظام تنگ ولایتی و تبعیض آلود دینی که حداقل خطر جنگ را کاهش می دهد و امکان تنفس را برای جامعه مدنی ایران باز می کند. چشم انداز باز شدن نسبی و محدود برای جامعه مدنی ایران شرایط تازه ای در ایران به وجود می آورد، که احتیاج به بررسی و همفکری بیشتری از سوی کنشگران ایرانی خارج از کشور که دغدغه پیشبرد دمکراسی و حقوق بشر در ایران را دارند، دارد.
ایرانیان خارج از کشور که دغدغه پیشبرد دمکراسی و حقوق بشر را در ایران دارند و خواهان جدائی نهاد دین از دولت می باشند، می توانند و می باید با سامان یافتن و سازماندهی خود، نقش مفید و مؤثری را در مسیر دموکراتیزه کردن ایران ایفا کنند.
بیشتر ایرانیان خارج از کشور، در جستجوی دستیابی به دستاوردهای پذیرفته شده در اعلامیه جهانی حقوق بشر هستند و سودای بنا نهادن ایرانی که شایسته تاریخ دراز و باز یافتن جایگاهی شایسته در خانواده جهانی باشد، در سر می پرورانند. در شرایط کنونی داخل کشور، پشتیبانی ایرانیان برون مرز از کوشندگان آزادیخواه در ایران و بویژه آن هایی که به گناه کوشش سیاسی و یا باوری که ناپسند زمام داران ولایت است، در بند و یا در زندان خانگی به سر می برند، و رساندن بانگ دموکراسی خواهانه و تبعیض ستیزانه آن ها، بیش از هر زمان دیگر امری حیاتی است.
به داوری ما زمان آن فرا رسیده که همه کسانی که به آینده ی دموکراسی در ایران می اندیشند، با پذیرش اصول دمکراتیک در سازمان دهی و بر پایه هر فرد یک رأی و بنای تشکیلاتی از پایین، همراه با اعتمادسازی در میان ایرانیان خارج از کشور، به پی ریزی یک ساختمان مدرن سیاسی دموکراتیک بپردازند که داعیه ای جز پشتیبانی از جنبشی که سر و بدنه اصلی آن در داخل ایران است، نداشته باشد.
سازماندهی ایرانیان خارج از کشور در نهادهای دمکراتیک برای پشتیبانی از جنبش مردم و حقوق پایمال شده ی ایرانیان داخل کشور، مهمترین سهم و وظیفه ی ما در جنبش دمکراسی خواهی و ضد تبعیض مردم ایران است. نهادهای دمکراتیک که هر آینه بر پایه اصول دمکراتیک مدیریت شوند و به اعضای خود به راستی پاسخگو باشند و شفاف عمل نمایند، می توانند اعتماد درهم شکسته مردم را بازسازی کنند و پشتیبانی گروه های گسترده ای از ایرانیان خارج را به سوی خود جلب نمایند و با نیرومند شدن، در فرایند گذار خشونت پرهیز از نظام تبعیض کنونی به یک دموکراسی حقوق بشری، درگیر و سهیم باشند. و این راه دراز و دشواری است که مشارکت فعال شهروندان و اتحاد و همبستگی تمامی نهادهای مدنی و دمکراتیک ایران را طلب می نماید.
اتحاد برای پیشبرد سکولار دمکراسی در ایران که نهادی است بر آمده از اتحاد و همکاری داوطلبانه انجمن های محلی در ایالات متحده امریکا و کانادا و اروپا، اینک برای برگزاری چهارمین همایش خود، دست دوستی و اتحاد خود را به سوی همه کسانی که به ساختن ایرانی آزاد، آباد، سکولار، دمکراتیک و متعهد به اعلامیه جهانی حقوق بشر باور دارند و خواهان برانگیختن ایرانیان خارج از کشور در همگامی با جنبش دمکراسی خواهی مردم ایران می باشند دراز می کند و از شما دعوت می نماید که با گزینش نماینده یا نمایندگان خویش و یا بصورت ناظر فردی، در همایش چهارم اتحاد برای پیشبرد سکولار دمکراسی که در روزهای ۲۴ و ۲۵ آگوست ۲۰۱۳ در شیکاگو برگزار می شود، شرکت کنید.
هیئت اجرائی سیاسی اتحاد برای پیشبرد سکولار دمکراسی در ایران
۱۶ جولای ۲۰۱۳
برای آگاهی بیشتر در مورد همایش و دیدگاهای ما به تارنمای اتحاد رجوع کنید و یا با ای میل زیر با ما تماس بگیرید.
uaseculardemocracyiran@gmail.com, www.iranma.us
