اَمر بهائی دین است و فرقه نیست

این صفحه به بهائیان اختصاص دارد

مروری بر تعالیم آئین بهائی

اگر کسی امر بهائی را از جملۀ ادیان نداند، باید بتواند دیانت را چنان تعریف کند که این امر از آن برکنار ماند، یا امر بهائی را به صورتی بشناسد که آن را دین نتوان نامید، و هیچ کدام از این دو ممکن نیست، زیرا بهائیان به وجود خدا قائلند، خدا را حقّ مطلق می خوانند، مبدأ جهان و حافظ و مدبّر آن می دانند، کلام حقّ را که به زبان برگزیدگان او به عالم خلق می رسد و نام کتاب خدا می گیرد صدقِ مُبین می شمارند، به عالم روحانی یقین تام دارند، تعلّق روح را به قالب انسان می پذیرند، به بقای نفس معتقدند، حیات اُخرَوی را در سرای جاویدان تصدیق می کنند، ثواب و عِقاب را معتبر می دانند، نماز می گذارند، دعا می خوانند، روزه می گیرند،حلال و حرام می شناسند، خلاصه مجموعه ای از عبادات و مناسک دارند… پس امر بهائی دین است.

بعضی از ادیان را دینِ حقّ و بعض دیگر را دینِ باطل می خوانند، و البتّه حقّ و باطل از لحاظ ادیان مختلف در حال حاضر تفاوت می پذیرد. هر اُمّتی دین خود را حقّ می داند و بعضی از ادیان دیگر را باطل می خواند، خاصّه دین لاحقّ از جانب اتباع دین سابق نشان از بطلان می گیرد. امّا آنچه در این میان مسلّم است اینکه هر دینی ولو دین دیگر را باطل شمارد به سبب این بطلان سلبِ عنوان دین از آن نمی کند. پس امر بهائی را نیز اگر کسانی دین باطل بخوانند مع ذلک باید دین بدانند.

اعلامیۀ جهانی حقوق بشر در تاریخ ۲۰ دسامبر ۱۹۴۸ به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متّحد رسید. از آن پس همۀ کشورهای جهان هریک جداگانه آن را تصویب نمودند و در بسیاری از ممالک جمعیّت های فعّال و مؤثّر و مهمّی با مشارکت دانشمندان و نویسندگان و روشنفکران و خیراندیشان برای ترویج اصول آن و دفاع از این اصول در برابر عوامل معارض تشکیل شد، از جمله در کشور ما نیز تنی چند از کسانی که اینک در مقامات عالیه قرار دارند در این راه بذل همّت فرمودند.

مادّه ی ۱۸ این اعلامیه چنین است:

” هر کسی حقّ آزادی فکر و و وجدان و مذهب  دارد. این حقّ شامل آزادی در تغییر مذهب یا عقیده و همچنین آزادی در اظهار عقیده و مذهب و ایمان به وسیلۀ تعلیم یا اجرای آن منفرداً یا به طور اجتماع و علناً یا به طور خصوصی و همچنین اجرای مراسم و آداب مذهبی است.”

 همین اصل به تفصیلِ بیشتر در میثاق بین الملل حقوق مدنی که در سال های اخیر به تصویب ملّت ایران رسید و به صورت قانون درآمد گفته و پذیرفته شد. ملّت ایران چگونه می توانست چنین نکند و حال آنکه به حکم دین مبین خود ملزم بود که اکراه در دین را روا نشمارد. ( آیه ی ۲۵۶، سوره ی بقره)

باری این ملّت این اصول را قبول کرد و صحّت آنها را مسلّم شمرد، و این بدان معنی بود که همۀ اهل مملکت را در انتخاب خود مختار ساخت و حتّی حقّ تغییر مذهب بدانان داد، همۀ را در تعلیم عقاید مذهبی خود و اظهار و ابلاغ آنها آزاد نهاد، همۀ را در اجرای مراسم مذهبی به نحو علنی و اجتماعی یا به طور خصوصی و انفرادی مجاز دانست. پس در چنین مملکتی و در میان چنین ملّتی بهائیان نیز در اختیار دین خویش و اظهار و ابلاغ و اجرای آن آزادند.

از همین رو بهائیان هرگز خود را از این حیث نگران نمی بینند و این اطمینان را برخی از سخنانی که بعضی از مردم احیاناً بر زبان می رانند بر هم نمی زند. بهائیان می کوشند تا این عدّۀ معدود را با اصل مطالب آشنا سازند، از فکرشان رفع اشتباه نمایند، از انصافشان برای اعتراف به حقیقت مدد گیرند. اینان که گاهی بر قلم ستم می رانند نیک می دانند که امر بهائی دین است.

وقتی کلمۀ فرقه را بر بهائیان اطلاق می کنند به معنی حزب سیاسی می گیرند امّا آشکارا می بینند که اصول و فروع این مرام با حزب سیاسی مناسبت ندارد، بلکه اجتناب از سیاست، یکی از اصول اصلی آنان به شمار می رود. سرانجام می گویند که اینان نه دین و نه مذهب و نه فرقه اند، بلکه مشتی جاسوس و خائن و مزدورند، و با چند ناسزا و از این قبیل شرطِ ستم را به جای می آورند.

پیداست کسانی که تهمت روا میدارند برای اثبات قولشان دلیل وبرهان نیاز ندارند و الّا نیک می دانند که بیانشان معقول یا مقبول نیست. چگونه می توان گفت که جمع کثیری از تمام طبقات در اطراف و اکناف عالم اصول و عقایدی را در امور روحانی و اخلاقی نظراً بپذیرند و در عمل به کار بندند و برای حفظ تمسّک به این اصول با نهایت دقّت از مناهی اجتناب ورزند و به فرائض عمل کنند و سر و جان در راه دین و ایمان بیفشانند. این جمع معدود که این گونه بی پروا لب به افترا می گشایند و این همه بیداد را تنها بدان سبب روا می شمارند که پیروان دینی را از حقّ مسلّم خود در انتخاب آن دین و اظهار و ابلاغ و اجرای آن به حکم اعلامیۀ جهانی حقوق بشر بازدارند.

خوانندگان عزیز، در صورتیکه مایل به دریافت نسخه ای از مقاله فوق از طریق ایمیل هستید و یا راجع به  تعالیم بهائی سؤالی دارید لطفا با ما تماس بگیرید:     پیامگیر :     ۷۴۰۰-۸۸۲-۹۰۵         ،      ایمیل:  anyquestionsplease@gmail.com                                     وب سایت برای برخی از کتابهای فارسی بهائی  :      www.reference.bahai.org/fa