آرش عزیزی ـ چند سال پیش وقتی بعضی‌ها قصد داشتند دادگاه‌های شریعه را به انتاریو بیاورند، صف اول مخالفان با آن را همان کسانی تشکیل می‌دادند که طرفداران آن
شهروند ۱۲۷۲ ـ پنجشنبه ۱۱ مارچ ۲۰۱۰
چند سال پیش وقتی بعضی‌ها قصد داشتند دادگاه‌های شریعه را به انتاریو بیاورند، صف اول مخالفان با آن را همان کسانی تشکیل می‌دادند که طرفداران آن دادگاه‌های کذایی ظاهرا به خاطر آن‌ها در صدد اجرای این طرح بودند: یعنی کانادایی‌هایی که از کشورهای اسلام‌زده می‌آمدند. در صدر آن‌ها، هما ارجمند، مددکار اجتماعی و فعال چپ ایرانی مقیم تورنتو، بود که با کمک بسیاری از سایر گروه‌ها کارزار بزرگی را رهبری کرد که در نهایت اجازه‌ی ورود دادگاه‌های شریعه به انتاریو را نداد.
آن واقعه، که در آن بسیاری از گروه‌ها و بخصوص فعالان حزب کمونیست کارگری نیز نقش داشتند، نام هما را در سراسر انتاریو و کانادا مطرح ساخت و او را به صفحه‌ی اول روزنامه‌ها و تلویزیون‌ها برد.
هفته‌ی گذشته «انجمن دانش» (Centre for Inquiry) که سازمان اصلی مدافع سکولاریسم در انتاریو است دست به اقدامی زد که نشان می‌دهد دستاوردهای کارزار «نه به شریعه» و سخنگوی آن همچنان زنده‌اند. این انجمن تصمیم گرفته جایزه‌ای به نام هما نام‌گذاری کند و آن‌را هر سال به مدافعان و فعالان سکولاریسم بدهد. این جایزه «جایزه هما ارجمند برای فعالیت سکولار» نام خواهد داشت و هر سال توسط هیئت مدیره و هیئت امنای انجمن دانش به فعالی در انتاریو اهدا می‌شود.
جاستین تروتیه، سخنگوی انجمن دانش، در مصاحبه با شهروند می‌گوید: «طرح‌های مختلفی هست که هما پیش برده. اولین بار که من و انجمن دانش با او آشنا شدیم بر سر کارزار ضد قوانین شریعه بود که گروه‌های اومانیست و سکولار و حتی بسیاری گروه‌های مسلمان سکولار نیز در آن فعال بودند و در آن‌جا شانس همکاری با او را داشتیم. سپس در شبکه «یک نظام مدارس» که علیه مدارس تبعیض‌آمیز دولتی کاتولیک فعالیت می‌کند، با او همکاری داشتم.»
نقش کلیدی هما ارجمند در کارزار «نه به شریعه»، بیش از هر چیز به نام‌گذاری این جایزه به نام او کمک کرده است. او در مصاحبه با شهروند می‌گوید: «به نظر من این دقیقا برمی‌گردد به مبارزه‌مان در انتاریو و کانادا، و بخصوص اقدامات ما علیه دادگاه‌های شریعه که در آن هیچوقت مسلمان‌ها را هدف قرار ندادیم و در عوض از حقوق انسان‌ها به طور یکسان صحبت کردیم و گفتیم یک قانون سکولار برای همه می‌خواهیم چون معتقد بودیم و هستیم که تنها قوانین سکولار می‌توانند از حقوق تمام انسان‌ها به طور یکسان حمایت کنند». ارجمند سپس به ائتلافی اشاره می‌کند که علیه دریافت بودجه‌ی دولتی توسط مدارس مذهبی به راه انداخته است.
کانادایی سکولارتر
این جایزه قرار است به کسانی تعلق بگیرد که به پیشرفت سکولاریسم یاری می‌رسانند. جاستین تروتیه می‌گوید: « تمام روزنامه نگاران و نیز کسانی که در تظاهرات و اعتراضات عمومی و دیدار با سیاستمدارها در دفاع از سکولاریسم می‌نویسند و فعالیت می کنند می توانند نامزد دریافت این جایزه باشند.»
هما ارجمند، عضو کمیته مرکزی حزب اتحاد کمونیسم کارگری، تعریف وسیع‌تری در این مورد دارد و می‌گوید: «این جایزه شایسته تمام کسانی است که پرچم سکولاریسم را به هر نحوی بالا می‌برند. هر که در هر عرصه‌ای مدافع جدایی مذهب از دولت باشد، شایسته چنین جایزه‌ای است. از دید من مثلا تمام ایرانی‌هایی که در ایران به خیابان آمدند و پرچم سکولاریسم را بالا بردند شایسته چنین جایزه‌ای هستند. من هم یکی از آن جامعه هستم و در واقع سخنگوی سکولاریسم در مقطع معینی در این‌جا».
اما این افراد قرار است به چه جامعه‌ای برسند؟ آیا کانادا به اندازه کافی سکولار نیست؟
تروتیه می‌گوید: «ائتلاف سکولار کانادا به زودی نامه‌ای برای مطبوعات و سیاستمداران می‌نویسد و چشم‌انداز خود را از سکولارسازی کانادا مشخص می‌کند. ما کانادایی بسیار سکولار می‌خواهم و این شامل تغییراتی در مورد همه چیز است از مسائل نمادین میراثی مثل آوردن نام خدا و مذهب در مثلا سرود ملی، تا مسائل اساسی مثل سالی ۱ میلیارد دلار پولی که به خیریه‌های مذهبی داده می‌شود».
