مرکز اسناد حقوق بشر ایران

 فعالان عرب اهواز از همان سال های ابتدایی انقلاب ۵۷ ایران، تحت فشار نهادهای نظامی و امنیتی بوده اند. طی سال های اخیر اعتراض ها و متقابلا فشارها بر فعالان در منطقه خوزستان افزایش یافته است. پس از اعتراضات سال ۱۳۸۴، نگاه امنیتی به اعراب ساکن این استان افزایش یافته است. اعراب خوزستان از جمله اقلیت های متعدد قومی در ایران هستند که عمدتا در خوزستان سکونت دارند. مردم معترض این استان خواهان دسترسی به امکانات آموزشی، اشتغال و مسکن و نیز مشارکت سیاسی و بهره بردن از حقوق کامل اقوام و اقلیت ها، ذکر شده در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران هستند. بی کاری، بی سوادی، عدم توسعه یافتگی، بی آبی(علیرغم داشتن رودخانه های مستعد) و بحران های اجتماعی از جمله حاشیه نشینی، بخشی از مشکلات عمده این استان است.

Karim-Dahimi-H

 طی این سال ها، منابع حقوق بشری گزارش های متعددی را درباره فشار بر اعراب معترض این منطقه منتشر کرده اند. از جمله این فشارها می توان به اعدام، شکنجه، صدور احکام سنگین، تبعید و زندان، فشار بر سایر اعضای خانواده و نیز محرومیت از اشتغال اشاره نمود.

در همین زمینه “مرکز اسناد حقوق بشر ایران” شهادتنامه یکی از فعالین اهوازی را منتشر کرده است. متن شهادتنامه کریم دحیمی می تواند بیان کننده بخشی از شرایط حقوق بشر در این استان باشد.

وی که دو بار در سال های ۱۳۷۱ و ۱۳۸۴ دستگیر شده است، از سیاست های حکومت در برخورد با اعراب منطقه، تبعیض و نیز تجربیات شخصی اش در دوران بازداشت و بازجویی سخن گفته است.

کریم دحیمی ۴۲ ساله و معلم آموزش و پروش بوده. او فعالیتش را در دوران دبیرستان آغاز و اولین دستگیری اش را هنگامی که در تربیت معلم در حال تحصیل بوده، تجربه کرده است.

شهادتنامه کریم دحیمی نمونه نسبتا مطلوبی از تشریح شرایط عمومی اعراب در منطقه، از زبان یک شهروند اهوازی است.

 

در لینک زیر شما می توانید متن کامل این شهادتنامه را بخوانید:

http://www.iranhrdc.org/persian/permalink/1000000380.html#.UkrnCoZwpuJ