شعر “شکست ناپذیر” سروده ی شاعر انگلیسی ویلیام اِرنست هِنلی را نلسون ماندلا در ایام زندان گاه و بیگاه در زیر لب زمزمه می کرده، و می گوید از آن الهام می گرفته است.  گویی این شعر برای ماندلا و سرنوشتش سروده شده است.

Nelson-Mandela--prison-cell-on-Robben-Island

نلسون ماندلا در زندان

در فراسوی این شب تیره که چون مغاکی میان دو قطب مرا در برگرفته است،

برای سرشت استوار و تسخیر ناپذیر خویش، شکرگذار خدایانم.

در شرایط طاقت فرسا و در چنگال ضربات زمانه سر را سندان صبور کردم.

نه دست از تلاش برداشتم و نه به لابه و زاری افتادم.

با پتک ایام و زیر آوار سرنوشت، سرم خونین اما افراشته است

فراسوی این جایگاه پر از خشم و اشک،

جز سایه های وحشت دیده نمی شود.

تهدید و رنجِ سالیان، مرا می پاید

اما در من نشانی از هول و هراس نیست.

از این گذرگاه تنگ و تاریک و از پیامدهای در تقدیر، واهمه ای ندارم

چون سرنوشتم را با دست خویش می نویسم و سردار روح خویشتنم.