کنگره ایرانیان کانادا قرار است روز یکشنبه ۱۴ دسامبر جلسه گفت وگو و پرسش و پاسخی را برگزار کند تا ضمن شنیدن انتقادات برای بهبود عملکرد کنگره گام بردارد.
این که در نشریات فارسی زبان شهر تورنتو و در شبکه های اجتماعی همچون فیس بوک هر هفته و هر روز بحث کنگره ایرانیان کانادا در جریان است؛ اتفاق خیلی خوب و مبارکی است که نشان از ارتقای اهمیت و جایگاه کنگره نزد افکار عمومی جامعه ایرانی-کانادایی دارد. در این بین پیش از جلسه گفتگو با هیئت مدیره کنگره ایرانیان کانادا جلسه ای در روز ۳۰ نوامبر برگزار شد. صرف نظر از حرف هایی که گفته شد و جدای از انتقاداتی که در آن جلسه مطرح شد؛ نفس انجام چنین گفتگوهایی اقدامی مثبت است. این که دیدگاه های مختلف به مدت چند ساعت دور یک میز بنشینند و نظرات گوناگون و مخالف یکدیگر را بیان کنند؛ نشان دهنده رو به رشد بودن خرد جمعی آن جامعه است. نقل قول معروفی وجود دارد که اولین کسی که به جای استفاده از چوب و چماق فحش داد بنیانگزار تمدن بشری است
!
همچنین همه اعضای جامعه ایرانی-کانادایی باید در نظر داشته باشند که تک تک اعضای هیئت مدیره کنگره کار داوطلبانه انجام می دهند. از وقت و انرژی و توان مالی خود برای بهبود جامعه ایرانی-کانادایی مایه می گذراند و در قبال کارهایی که انجام می دهند دستمزد و یا پولی دریافت نمی کنند. وقتی این نکته را در نظر بگیریم آنگاه با دلسوزی بیشتری می توان به کنگره که خانه همه ایرانی-کانادایی ها است کمک کرد. هرگاه مجموعه ای را از آن خود بدانیم قطعا بیشتر برایش تلاش خواهیم کرد. اگر اقدام مثبتی توسط هیئت مدیره انجام می شود اعتبار و ارزش آن نه تنها متعلق به همه اعضای محترم هیئت مدیره است که به نوعی به تک تک اعضای کنگره نیز بر می گردد. اگر هم اقدام اشتباه و یا نادرستی توسط هیئت مدیره صورت می گیرد، همه اعضای هیئت مدیره در آن سهیم هستند و این حق اعضای کنگره و رسانه هاست که به نقد بپردازند. مطبوعات و رسانه ها رکن چهارم دموکراسی و چشم های بیدار مردم هستند. از سویی دیگر باید توجه داشت که دسته بندی کردن و طبقه بندی اعضای هیئت مدیره موجب دلسردی افراد خواهد شد. این که گروهی، چند عضو هیئت مدیره را از کارگزاران و عوامل جمهوری اسلامی بداند، و گروه دیگری چند عضو دیگر هیئت مدیره را به تمامیت خواهی متهم کند، نه تنها با واقعیت موجود سازگاری ندارد و اخلاقی نیست که کمکی به پیشرفت کنگره هم نمی کند. جلسه ۱۴ ام دسامبر مجالی است برای گفتگوی محترمانه و نقادانه! محترمانه از این بابت که به یکدیگر تهمت نزنیم و بحث ها را شخصی نکنیم و نقادانه از این بابت که بدون انتقاد جدی و بدون ارائه پیشنهادات جدید سرعت بهبود کارها افزایش نخواهد یافت.
هیئت مدیره کنونی کنگره برآمده از اراده حدود سیصد نفر از اعضای کنگره است که در مجمع عمومی آرای خود را به صندوق ریخته اند. نمی توان شعار دموکراسی داد و به اراده مجمع عمومی احترام نگذاشت. این که از آراء و عقاید گوناگون در این هیئت مدیره هستند؛ نشان پختگی و پیشرفت جامعه است و هر چه باشد نمی توان نام آن را بحران گذاشت؛ چه آن که تقریبا هر رده سنی و هر طیف فکری یک و یا چند نماینده در هیئت مدیره فعلی دارد و این موجب خرسندی است. اختلاف سلیقه و نظر امری طبیعی است و در هر جامعه بشری وجود دارد. به عنوان مثال ممکن است عملکردی را نگارنده خلاف اساس نامه کنگره تشخیص بدهد در حالی که فرد دیگری آن را خلاف اساس نامه تشخیص ندهد و یا برعکس. همانطور که رفت قرار نیست چوب و چماق برداریم و دوستی ها را به کینه مبدل کنیم. گفتگو کردن و در نهایت مراجعه به آرای عمومی راه حل است.
بیاییم صادقانه نگاه کنیم ببینیم کنگره کجا بوده است؟ به کجا رسیده است؟ و به کجا باید برسد؟
آنچه مشخص است کنگره ایرانیان کانادا با همه انتقادهایی که به درستی به آن وارد است، در چند سال اخیر رو به پیشرفت بوده است. به عنوان مثال اگر انتخابات کنگره در سال های گذشته با چند ده نفر برگزار می شد در سه دوره اخیر با حدود دویست و یا سیصد رای برگزار شده است. اگر در سال های گذشته کنگره جلساتی را برای انتخابات استانی می گذاشت و در آن بیست نفر شر کت می کردند(*)؛ امسال جلسه ای که کنگره برای انتخابات شهرداری ها برگزار کرد با استقبال رسانه های سراسری کانادا مواجه شد و از تعدادی از شبکه های تلویزیونی به صورت مستقیم پخش شد. اگر در سال های گذشته نشانی از تقسیم کار و تشکیل کمیته های مختلف نبود؛ امسال با وجود این که انتقادات فراوانی به کمیته ها وارد است؛ با تشکیل کمیته های مختلف امکان مشارکت بیشتر اعضای کنگره فراهم آمده است. نگارنده معتقد است همه اینها اتفاق نمی افتاد اگر همدلی همه اعضای کنگره نبود. حالا این که جامعه را دو قطبی کنیم؛ یا بگوییم کنگره زمین گیر شده است؛ یا در جهت تخفیف و کوچک کردن کنگره این تنها نهاد منتخب جامعه ایرانی-کانادایی گام برداریم تیشه ای است که برداشته ایم و به ریشه خانۀ همه ایرانی-کانادایی ها وارد می آوریم. منافع فردی را بر منافع جامعه ترجیح ندهیم. برای بیشینه کردن منافع جامعه به کنگره انگیزه بدهیم و کنگره را کمک کنیم و نه این که در جهت حمایت از حزبی خاص در کانادا بر هیئت مدیره فشار وارد آوریم. سابقۀ استعفاها و کناره گیری ها از هیئت مدیره های مختلف را مرور کنیم. اگر واقعا دلسوز کنگره هستیم که بنده معتقدم هستیم واقعا از خود بپرسیم که استعفاها و کناره گیری های پیشین بر مشکلات کنگره افزوده است و یا از آنها کاسته است؟
پیش تر هم اشاره شد؛ راه حل، گفتگوی محترمانه و در نهایت رجوع به آرای عمومی است. بیاییم و انتقادهای خود را بگوییم. همه بیایند. اصحاب رسانه ها بیایند. تمام اعضای محترم هیئت مدیره فعلی بیایند. اعضای محترم هیئت مدیره های قبلی بیایند. جوانان بیایند و پیشکسوتان جامعه نیز بیایند. نقدها را بگوییم و پیشنهادات خود را ارائه دهیم و سئوالات خود را بپرسیم و از گفت و گو استقبال کنیم و قدر این فرصت را بدانیم.
در آخر نیز امیدوارم که هیئت مدیره کنگره از افکار عمومی در جهت بیشینه کردن منافع جامعه بهره بگیرد و جلسه گفتگوی ۱۴ دسامبر آخرین جلسه گفت و گو نباشد و پس از آن نیز شاهد برگزاری چنین جلساتی باشیم.
*خانم شعله خلیلی عضو پیشین هیئت مدیره کنگره ایرانیان کانادا در میزگرد هفته نامه شهروند در ماه فوریه ۲۰۱۲ عنوان داشتند: «ما برای انتخابات استانی مناظره ای ترتیب دادیم ولی واقعا باعث شرمندگی بود که ۲۰ نفر بیشتر نیامدند.»
کنگره ایرانیان کانادا: در کنار مردم یا در برابر آن؟/ فرح طاهری
سلمان سیما از اعضای کنگره ایرانیان کانادا
