دو هفته ای می شود که روزنامه ها، مجله ها، تلویزیون ها و سایت های اینترنتی پیله کرده اند به مقبره با شکوه آیت اله خمینی و برخی از آنها منتقدانه می پرسند در کشوری که بیش از سی میلیون کارمند و کارگرش زیر خط فقر زندگی می کنند، خرج کردن هزاران میلیارد تومان برای کسی که از ساده زیستی سخن می گفت، کاخ نشینی را بد می دانست و کوخ نشینی را خوب، ضروری است؟
و بی انصاف ها یک ذره فکر نمی کنند که پول، بخصوص پول نفت، مثل چرک کف دست است. از این طرف می آید و از آن طرف اختلاس می شود. بنابراین بهتر نیست مقداری از این سرمایه ملی را سنگ و آجر کنیم که نتوانند بردارند و ببرند کانادا؟
!
این را هم که ندیده بگیریم، فکر ایرانیان ۲۵۰۰ سال بعد را نمی کنند و توجه ندارند همچنان که کوروش برای ما تخت جمشید را ساخت که ما حالا پزش را بدهیم وکیفش را بکنیم، ما هم باید چیزی بسازیم که ایرانیان هزاران سال بعد بتوانند به آن افتخار کنند و به بچه هایشان بگویند: نیگا کن مامان جون، دولت های گذشته چقدر به فکر امروز ما بوده اند.
یونانی های امروز که در فقر و بدهی دست و پا می زنند تنها دلخوشی شان چهار تا تخته سنگی است که از گذشته برایشان مانده و شب ها با نگاه کردن به آثار تاریخی شان گرسنگی و قاروقور شکم را فراموش می کنند.
ایتالیایی ها اگر”کولوسئوم” را نداشتند باید دل شان را به چه خوش می کردند؟ به دختر بازی های برلسکونی؟
توریست ها برای چه به مصر می روند؟ برای دیدن حسنی مبارک و محمد مُرسی که در زندان هستند یا برای دیدار از اهرام ثلاثه؟
آثار باستانی را هم که نمی شود یک شبه ساخت. هزار سال طول می کشد تا یک بنا جا بیفتد و بشود یک اثر باستانی. بنابراین ساختن چنین مقبره ای سرمایه گذاری برای نسل های آینده است.
هزاران سال بعد دیگر نفتی وجود نخواهد داشت تا ایرانی های آن دوران از طریق آن امرار معاش کنند. کشاورزی که نخواهیم داشت چون وضعیت آب را که روز به روز بدتر می شود می بینیم و می دانیم. جنگلی هم باقی نخواهد ماند تا درخت هایش را تبدیل به تیر و تخته کنیم و مثل سوئد که با فروش چوب زندگی می کند، درآمدی از این راه داشته باشیم. برایمان چه می ماند؟ یک مشت برج و یک مشت آدم …
بنابراین تنها کاری که از دست ایرانیان آینده ساخته است چرخیدن دور یک حرم و تقاضای کمک است. با این هم مخالفت می کنید؟
اگر ما ایرانی ها که ادعا می کنیم آدم های خوبی هستیم، راستی راستی به فکر قوم و خویش هایمان در ۲۵۰۰ سال بعد هستیم، باید دست بجنبانیم
.
بگذارید منتقدان هرچه دل شان می خواهد بگویند. اگر راست می گویند بروند و دوهزاروپانصد سال بعد برگردند و ببینند ایرانیان آن دوران چگونه دور این حرم می گردند و دعا می خوانند و به وجود ما افتخار می کنند.
برای هرم خئوبس، یکی از هرم های سه گانه مصر ، ۱۰۰ هزار برده بیست سال جان کندند تا ساخته شد و حالا جنابعالی تشریف می برید آنجا کنارش می ایستید و عکس می گیرید.
کلوسئوم رم را که گنجایش پنجاه هزار نفر و هشتاد در ورودی داشت، نزدیک دو هزار سال پیش ساختند. بگذریم که آن را به عنوان آمفی تئاتر ساختند و شد محل جنگ تن به تن گلادیاتورها و فجایعی که بهتر است حرفش را نزنم و حالتان را نگیرم.
به منتقدان باید گفت لازم نیست شما نگران مردم ایران باشید. ایرانیهای امروز زرنگ اند و یک جورهایی گلیم شان را از آب بیرون می کشند. عده ای با قرض و قوله، تعدادی با کلاه کلاه کردن، برخی با فروش مواد مخدر و تعدادی با اختلاس زندگی شان را می گذرانند. ما باید به فکر مردم دوهزار و پانصد سال بعد باشیم!
تازه اگر پول هایمان را تبدیل به سنگ و آجر و ساختن چنین بناهایی نکنیم، یا آدم هایی مثل بابک زنجانی و رحیمی و خاوری و و و …. اختلاس، و جوری پخش و پلایش می کنند که یک قران آن را هم نتوانیم پیدا کنیم … یا آدم هایی امثال بشار اسد از چنگ مان درمی آورند و تبدیلش می کنند به توپ و خمپاره.
بنابراین بهتر نیست صنار سه شاهی از پول نفت مان را بدهیم و مقبره ای بسازیم که دوهزار و پانصد سال بعد هم مریض هایمان را شفا بدهد و هم هزار هزار توریست بیایند و از این بزرگترین مقبره ساخته دست بشر بازدید کنند؟!
همه مراکز نظامی مثل هم اند!
گفتگوها بر سر برنامه اتمی ایران همچنان ادامه دارد.
لابد آمریکا انتظار دارد ملاله یوسف زی به خاطر جایزه ای که برده است ایران را محکوم کند که چرا گفته است نمی گذاریم بازرسان از مراکز نظامی ایران بازدید کنند و احتمالن ایران هم انتظار دارد آنگ سان سوچی آمریکا را محکوم کند که چرا می گوید تا ما از مراکز نظامی ایران بازدید نکنیم، خوابمان نمی برد.
آخر بی انصاف ها خیال می کنید چون آنگ سان سوچی و ملاله یوسف زی زن و بچه ندارند (برای اینکه خودشان زن هستند!) کار دیگری هم غیر از رسیدگی به مشکلات شما ندارند؟
به نظر من می شود همه مسائل را دوستانه حل کرد. مثلا آمریکایی ها به رئیس جمهورشان بگویند همانطور که همه شعبه های مک دونالد مثل هم است و بیگ مگ را ۴.۹۵ یورو می فروشند، مراکز نظامی کشورها هم مثل هم است و همه تفنگ هایشان یک دانه دسته دارد و یک دانه لوله … بنابراین به جای اینکه این راه دراز را طی کنیم و برویم از مراکز نظامی ایران بازدید کنیم، سری می زنیم به مراکز نظامی خودمان و خیالمان را راحت می کنیم که ایرانی ها هم همین ها را دارند که ما داریم!
عکسی که با آدم حرف می زند
بر اساس گزارش بی بی سی، ده میلیون دلاری که از طرف فیفا به حساب تحت کنترل جک وارنر، نایب رئیس سابق سپ بلاتر، رئیس سازمان ریخته شده، به مصارف شخصی ایشان رسیده است.
چه خبرتونه بابا هی ده میلیون دلار، ده میلیون دلار می کنین. بزرگواری را از ایرانی ها یاد بگیرین که میلیارد میلیارد ازشون می برند و می خورند و اونها فقط در موردش جوک می سازند و می خندند!
*میرزا تقی خان، طنزپرداز و سریال نویس پیشکسوت، با سابقه ۵۰ سال طنزنویسی در توفیق، کشکیات، کاریکاتور، کیهان و تلویزیون از همکاران افتخاری شهروند است. از این نویسنده کتاب “آدم های زیادی” در سال ۲۰۱۳ منتشر شده است.
ذوق و توانائیتان را تحسین میکنم.
شاد باش