به گزارش خبرگزاری هرانا، روز یکشنبه ۲۲ شهریور، شاهرخ زمانی، کارگر زندانی در زندان رجائی شهر که در پنجمین سال حبس بدون مرخصی خود به سر می برد، به دلیل آنچه بهداری زندان سکته مغزی اعلام کرده، در زمانی میان صبح تا پیش از ظهر در زندان رجائی شهر کرج فوت کرده است.
به گزارش هرانا، ارگان مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، روز سه شنبه مراسم تشییع و تدفین شاهرخ زمانی، فعال کارگری و نقاش ساختمان در محل آرامستان وادی رحمت تبریز برگزار شد و پیکر او در کنار مزار مادرش در این آرامستان به خاک سپرده شد.
گفته می شود این مراسم با حضور نیروهای امنیتی اما بدون مشکل و مسئله ای برگزار شده است.
همچنین دختر این فعال کارگری فقید در ارتباط با علت مرگ پدر خود و مسئله کالبد شکافی به خبرنگار هرانا گفت که روز گذشته کالبد شکافی در شهرستان کرج و در پزشکی قانونی قبرستان بی بی سکینه این شهر انجام شده و با توجه به ارسال نمونه ها برای آزمایشات سم شناسی، نتیجه ظرف یک تا دو ماه آینده مشخص خواهد شد. نینا زمانی همچنین ادامه داد که دلیل زمان بردن پاسخ این مسئله آزمایش هایی است که می بایست بر روی نمونه هایی که از پیکر پدرش گرفته شده است انجام شود.
شاهرخ زمانی در شهریور ماه ۱۳۹۳ اجازه حضور در مراسم ازدواج دخترش را پیدا نکرده بود و در بهمن ماه ۹۳ نیز این فعال کارگری نتوانست حتی برای مدتی کوتاه در خاکسپاری و تشییع مادرش حضور داشته باشد، این در حالی است که به دلیل دوری مسافت تبریز تا کرج او امکان ملاقات مستمر با اعضای خانواده را نیز نداشت.
جلد شهروند ۱۵۶۰ ـ ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۵
شاهرخ زمانی فعال کارگری و نقاش ساختمان آخرین بار چهاردهم خرداد ماه ۱۳۹۰ در تبریز بازداشت شد و مدت ۳۶ روز در سلول انفرادی نگهداری شد. به گفته منابع هرانا تاریخ بازداشت رسمی او نوزدهم خرداد ماه قید شده که نشان دهنده این است که به مدت ۵ روز بدون هیچ حکم قضایی و کاملا غیر قانونی بازداشت بوده است. شعبه یک دادگاه انقلاب تبریز به ریاست قاضی حملبر، شاهرخ زمانی را به اتهام تبلیغ علیه نظام و تشکیل گروه به قصد بر هم زدن امنیت ملی به ۱۱ سال زندان محکوم کرد که این حکم عینا در دادگاه تجدید نظر تأیید شد.
پس از پایان بازجویی ها در ۲۷ مهر ماه ۱۳۹۰ با قرار وثیقه ی ۲۰۲ میلیون تومانی از زندان مرکزی تبریز آزاد و پس از مدت کوتاهی در ۲۴ دی ماه همراه با محمد جراحی در محل کارش دستگیر و برای اجرای حکم به زندان مرکزی تبریز منتقل شد.
در ابتدای ورود به زندان تبریز به طور غیر قانونی او را بیش از یک ماه در بند قرنطینه ی زندان نگه داشتند. شاهرخ زمانی در اعتراض به این عمل مجددا دست به اعتصاب غذا زد و پس از مدتی به بند مالی زندان تبریز منتتقل شد. او در طول مدت حبس خود در این زندان بارها از بندی به بند دیگر منتقل شده و مورد آزار و اذیت قرار گرفت. در نهایت او را به بند ۱۵ متادون که مخصوص معتادان بوده و به لحاظ بهداشتی نیز وضعیت نامساعدی دارد، منتقل کردند. بنا بر گزارش ها در این بند انواع بیماری های خطرناک مانند ایدز و هپاتیت شیوع گسترده ای دارد.
در تاریخ ۷ خرداد ماه ۱۳۹۱ شاهرخ زمانی را به طور غیر قانونی و بدون حکم قاضی با دست بند و پابند از زندان تبریز خارج کرده و به زندان یزد منتقل کردند. در هفدهم مردادماه مجددا به زندان تبریز بازگردانده شد و در نهایت در تاریخ ۲۲ مهر ماه به زندان رجایی شهر کرج منتقل شد.
شاهرخ زمانی بار دیگر در تاریخ ۱۷ شهریور ماه ۱۳۹۲ از زندان رجایی شهر کرج به تبریز منتقل شده و در شعبه‌ی ۲ دادگاه انقلاب تبریز به اتهام توهین به رهبری محاکمه و متعاقبا به تحمل ۶ ماه حبس تعزیری دیگر محکوم شد.
این کارگر زندانی در روز ۲۰ اسفند ماه ۱۳۹۲ به زندان قزلحصار کرج انتقال یافت و در اعتراض به این انتقال دست به اعتصاب غذا زد. پس از اعتصاب غذا مسئولان او را مجددا در تاریخ ۲۵ فروردین ماه ۱۳۹۳ به زندان رجایی‌شهر کرج منتقل کردند.
این فعال کارگری پیش از این نیز در سال ۱۳۷۲ به اتهام فعالیت غیرعلنی در سندیکای نقاشان بازداشت شده و حدود ۱۸ ماه زندانی شده بود.
شاهرخ زمانی عضو هیات مدیره کمیته پیگیری برای ایجاد تشکلهای مستقل کارگری و هیات بازگشایی سندیکای کارگران ساختمان و نقاشان، در بند سیاسی زندان رجایی شهر کرج پنجمین سال حبس بدون مرخصی خود را سپری می کرد.
درخواست‌ها برای تحقیق درباره دلایل مرگ شاهرخ زمانی در زندان
مرگ شاهرخ زمانی، در زندان واکنش برخی از تشکلهای کارگری در ایران را به دنبال داشته است و آنها خواستار انجام تحقیقاتی در مورد دلیل و یا دلایل مرگ او شده‌اند.
به گزارش هرانا به نقل از رادیو فردا، سازمان عفو بین‌الملل و کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری نیز چنین درخواستی را مطرح کرده‌اند.
سایت کلمه، نزدیک به میرحسین موسوی، درگذشت این فعال کارگر زندانی را ناگهانی توصیف کرده است.
در این ارتباط، به نوشته سایت حقوق معلم و کارگر، دوستان آقای زمانی بعدازظهر روز یکشنبه، قصد بیدار کردن او را داشتند که با بدن سرد و کبود شده وی مواجه شدند.
بر اساس این گزارش، شاهرخ زمانی سریعاً به بهداری منتقل شد، اما پزشک بهداری اعلام کرد که او بر اثر سکته قلبی جان سپرده است.
حشمت الله طبرزدی، فعال سیاسی در تهران، که مدتی با شاهرخ زمانی هم‌بند و هم‌سلول بوده است، درباره وضعیت جسمانی این فعال کارگری به رادیو فردا گفت: وضعیت جسمانی شاهرخ بسیار خوب بود. همیشه در زمان هواخوری ورزش می‌کرد و مشکل جسمی نداشت.
در این میان، کانون مدافعان حقوق کارگر با اشاره به شرایط زندان‌ها در ایران، خواستار روشن شدن علت واقعی مرگ وی و آزادی بی‌قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و تغییر شرایط زندان‌ها برای همه زندانیان شد.
کمیته حمایت از شاهرخ زمانی هم با اشاره به اینکه حکومت جمهوری اسلامی ایران مسئول مرگ این فعال کارگری است، از تمامی تشکل‌ها و سازمان‌های کارگری خواست تا جمهوری اسلامی ایران را برای کالبد شکافی جسد او تحت نظر نمایندگان تشکلهای بین‌المللی کارگری زیر فشار قرار دهند.
همچنین کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری خواستار تشکیل یک هیئت تحقیق از پزشکان مستقل برای بررسی و تعیین علت واقعی مرگ ناگهانی، عجیب و غیرمنتظره شاهرخ زمانی شد.
“اتحاد بین‌المللی در حمایت از کارگران در ایران” نیز مسئولیت مرگ شاهرخ زمانی را به طور کامل بر عهده کلیت حکومت جمهوری اسلامی ایران دانست و تأکید کرد که خواستار تحقیق مستقل پزشکی و نیز بین المللی در مورد جان باختن شاهرخ زمانی است.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه هم با اشاره به آنچه “شرایط عمومی اسفناک و بسیار نامناسب زندان‌های ایران” نامید، نوشت: “خون‌بهای مرگ باور نکردنی زنده‌یاد شاهرخ زمانی بر عهده کسانی است که عهده‌دار امور حقوق زندانیان هستند”.
این تشکل صنفی همچنین خواستار مجازات مقصران و رعایت حقوق خانواده و بازماندگان شاهرخ زمانی شد.
همچنین مهدی کوهستانی‌نژاد، مشاور کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری و عضو کنگره کار کانادا، با اشاره به بازتاب خبر درگذشت شاهرخ زمانی در اتحادیه‌های کارگری کشورهای مختلف به رادیو فردا گفت که “کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری خواستار انجام تحقیقات درباره مرگ شاهرخ زمانی است و باید مشخص شود که دلیل مرگ او چه بوده است”.
بهاره دیویس، مسئول میز ایران سازمان عفو بین‌الملل در لندن، نیز با اشاره به مرگ تعدادی از زندانیان سیاسی در زندان رجایی شهر کرج در سال‌های گذشته به رادیو فردا یادآور شد که “عفو بین‌الملل از مقام‌های ایران می‌خواهد تا بلافاصله تحقیقاتی کامل، شفاف، مستقل و بی‌طرفانه را در مورد شرایط و دلایل فوت شاهرخ زمانی انجام بدهند”.
خانم دیویس اضافه کرد که “مرگ شاهرخ زمانی در زندان، انعکاس یک سیستم قضایی ناعادلانه است که افراد را تنها به خاطر فعالیت‌های مسالمت‌آمیزشان محکوم به مجازات های مثل حبس، عمدتاً در زندان‌هایی با شرایط بسیار اسف‌بار میکند”.
مسئول میز ایران در سازمان عفو بین‌الملل همچنین گفت که “اگرچه مرگ زندانیان در زندان پدیده نادری نیست و ممکن است به دلیل طبیعی اتفاق بیفتد، اما همیشه امکان دارد که مرگ به علت وجود شکنجه، بدرفتاری‌های دیگر و یا شرایط بد زندان از جمله محرومیت از خدمات درمانی مناسب اتفاق افتاده باشد”.
شاهرخ زمانی در سال ۱۳۹۱ با انتشار نامه‌ای خطاب به تمامی سندیکاها و نهادهای حقوق بشری، از شکنجه‌های جسمی و روحی خود در زمان بازداشت و بازجویی سخن گفته بود.
این فعال کارگری در نوروز سال ۹۲ در پیامی صوتی در مورد بازداشت و صدور حکم ۱۱ سال زندان برای خود گفته بود: “بدون حکم بازداشت و بدون هیچ اتهامی و به طور غیرقانونی از سوی اداره اطلاعات در تبریز بازداشت شدم. در زندان تحت شکنجه و تهدید به مرگ قرار داشتم. در اعتراض به این نوع برخورد، ۴۰ روز اعتصاب غذا کردم”.
او با اشاره به محاکمه خود در تبریز افزوده بود که با سفارش بازجو به ۱۱ سال زندان محکوم شد.
این فعال کارگری از تمام نهادهای حقوق بشری و از احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور ایران، و ناوی پیلای، رئیس وقت شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، و نیز نهادهای مسئول داخل ایران خواسته بود تلاش کنند تا این روند نقض حقوق مدنی و شهروندی پایان یابد و تمامی فعالان مدنی و اجتماعی و کارگری آزاد شوند.
شاهرخ زمانی همچنین مسئولان امر را مسئول هرگونه عوارض روحی و جسمی و جانی برای خود دانسته بود.
پیش از این گزارش‌هایی نیز در مورد شرایط جسمانی شماری از فعالان کارگری در هنگامی که بازداشت شده و یا در زندان بوده‌اند، انتشار یافته است.
آخرین مورد از این گزارش‌ها به وضعیت محمود صالحی، عضو کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری، اشاره دارد. آقای صالحی پس از بازداشت توسط مأموران وزارت اطلاعات به دلیل عدم رسیدگی پزشکی و تحویل ندادن داروهایش تنها کلیه سالم خود را از دست داد و اکنون هفته‌ای دو بار اقدام به دیالیز کلیه‌هایش میکند.
حشمت الله طبرزدی نیز در گفت‌وگو با رادیو فردا وضعیت رسیدگی به بیماری زندانیان زندان رجایی‌شهر کرج را بسیار اسفناک توصیف میکند و می‌افزاید: “در چند سال گذشته، چند تن در سالن ۱۲ که محل نگهداری زندانیان سیاسی است، فوت کرده‌اند.”
او از جمله به مرگ منصور رادپور و افشین اسانلو اشاره میکند و میگوید: “سالن ۱۲ محل بسته ای است و به هوای تازه دسترسی نیست”.
طبرزدی با اشاره به اینکه راه انداختن امواج ضد ماهواره بر سلامت زندانیان زندان رجایی‌شهر تأثیر منفی می‌گذارد، معتقد است که وضعیت زندانیان عادی این زندان نیز مناسب نیست و تعدادی از آنان نیز به دلیل شرایط نامناسب زندان درگذشته‌اند.
پیام تسلیت جمعی از زندانیان سیاسی-عقیدتی زندان رجایی شهر به خانواده شاهرخ زمانی
جمعی از زندانیان سیاسی ـ عقیدتی زندان رجائی شهر در نامه ای درگذشت شاهرخ زمانی را به خانواده او تسلیت گفتند. متن این نامه را که نسخه ای از آن در اختیار هرانا قرار گرفته است، در ادامه می خوانید:
طرح از مانا نیستانی برای شاهرخ زمانی
هیچ کس با هیچ کس سخن نمی گوید
که خاموشی با هزاران زبان در سخن است
بر مرده های خویش نظر می افکنیم
با طرح خنده ای
و نوبت خویش را انتظار می کشیم
بی هیچ خنده ای
مرگ نابهنگام دوست و هم بندی مبارزمان شاهرخ زمانی ما را دچار اندوه بسیار کرد. برای همه کسانی که شاهرخ را از نزدیک می شناسند و مدتی با او زیسته اند از جمله ما، باور این حادثه تلخ و غافلگیرانه، دشوار است و بی تردید برای خانواده گرامی اش دشوارتر.
ضمن آرزوی آرامش و شادی برای روان شاهرخ عزیز، این ضایعه را به همه آنان که دل و قلب شان در آرزوی عدالت فراگیر و عشقی جاودانه به آزادی می تپد به ویژه پدر و دیگر اعضای خانواده عزیزش تسلیت می گوییم.
جمعی از زندانیان سیاسی-عقیدتی زندان رجایی شهر- سالن ۱۲ بند ۴
جعفر اقدامی، کامران ایازی، علی اکبر باغانی، سعید پورحیدر، خالد حردانی، جمال الدین خانجانی، هوشنگ رضایی، سعید رضوی فقیه، حمزه سواری، سیدمحمد سیف زاده، بهزاد عرب گل، بهروز عزیزی توکلی، فرشید فتحی، سعید مدنی، عفیف نعیمی، فرهاد فهندژ، پیام مرکزی، فرهاد اقبالی، ایقان شهیدی ، کیوان رحیمیان، سعید شیرزاد
اطلاعیه انجمن قلم ایران در تبعید
شاهرخ زمانی در زندان جنایت کاران اسلامی جان باخت
با اندوه فراوان آگاه شدیم که شاهرخ زمانی کارگر مبارز و عضو «هیئت موسس سندیکای کارگران نقاشان ساختمان و تزئینات تهران و حومه»، و عضو «شورای نمایندگان کمیته پیگیری ایجاد تشکلهای آزاد کارگری» پس از سکته مغزی و عدم رسیدگیهای لازم پزشکی از طرف مسئولان زندان، جانباخته است. خبرهای رسیده از زندان حاکی است که پس از سکته مغزی، آسیب دیدگیهایی مانند کبودی نقاط مختلف پشت، خونآلود بودن دست و دهان و تورم جمجمه در بدن شاهرخ زمانی مشاهده شده است.
در نامه سرگشاده شاهرخ زمانی خطاب به «احمد شهید»، گزارشگر ویژه حقوق بشر در سازمان ملل آمده است که: «مرگ من به هر دلیلی در زندان، متوجه مسئولان نظام است.»
پیش از این نیز خبرهای دیگر حاکی از آن بود که شاهرخ زمانی از سوی مقامات زندان تهدید به مرگ شده و با انتقال به زندان عادی رجائی شهر و قرارگرفتن در شرایط کاملا دشوار و بدون امکان استفاده از خدمات پزشکی آسیب های فراوان دیده بود.
خانواده شاهرخ زمانی نیز زیر فشار قرار داشت و مادر او در اثر این فشارها و ابتلا به بیماری سرطانی درگذشت.
مجموعه این شرایط و ایجاد دشواریها و فشارهای گوناگون به شاهرخ زمانی، سرانجام او را دچار سکته مغزی کرد که منجر به جانباختنش شد.
انجمن قلم ایران، در دفاع از آزادی اندیشه و بیان و در دفاع ازحق همگانی برای برخورداری از آزادی بیان و امکان مبارزه برای دست یافتن به حقوق خود، جانباختن شاهرخ زمانی را به خانواده او و یاران کارگرش و مردم ایران تسلیت میگوید و رژیم ددمنش جمهوری اسلامی را مسئول مستقیم این جنایت برنامهریزی شده میشناسد و علیه آن اعلام جرم میکند.
انجمن قلم ایران در تبعید خواهان لغو اعدام، هرگونه شکنجه و آزار، و خواهان آزادی همه زندانیان سیاسی ست.
باشد که جامعه ما سرانجام پس از تباهی جمهوری اسلامی به روزگاری دست پیدا کند که در آن از ستم و محدودیت آزادی اندیشه و بیان خبری نباشد و انسان بتواند در امنیت و آسایش زندگی گند.
انجمن قلم ایران در تبعید
۱۳ سپتامبر ۲۰۱۵
