ریزش موی سر با بالا رفتن سن، عوامل هورمونی و ژنتیکی و همچنین استرس، مصرف داروهای شیمیایی و تغذیه رابطه ی مستقیم دارد. در اینجا به عوامل تغذیه ای که در جلوگیری از ریزش موی سر نقش دارند، اشاره می شود.

۱ـ ویتامین C: ویتامین و غذاهایی که حاوی مقدار زیادی ویتامین Cهستند، به علت خاصیت آنتی اکسیدانی آن از ریزش موی سر جلوگیری می کند. برای این منظور همچنین می توان روزانه حدود ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ میلی گرم ویتامین C و در دو نوبت استفاده کرد.

۲ـ اسیدهای چرب امگا۳: اسیدهای چرب امگا۳ که در ماهی پرچرب، دانه های روغنی و دانه کتان و غیره وجود دارد می تواند از ریزش موی سر جلوگیری نماید. برای این منظور پژوهشگران توصیه می کنند که مصرف روزی یک قاشق غذاخوری روغن ماهی می تواند موثر باشد. افرادی که ناهنجاری های خونی دارند و خونشان رقیق است و یا به هر دلیلی آسپرین مصرف می کنند باید با پزشک خانواده در مورد خوردن روغن ماهی مشورت نمایند تا مشکلات در بدنشان به وجود نیاید.

۳ـ اسید آمینه Lysine: اسید آمینه Lysine که در حقیقت پایه و اساس ساختمان پروتئین را به وجود می آورد در جلوگیری از ریزش موی سر کمک می کند. چون مو از پروتئین درست می شود گاهی کمبود این ماده ی حیاتی در ریزش آن نقش دارد. مصرف روزانه این اسید آمینه حدود ۵۰۰ یا ۱۰۰۰ میلی گرم توصیه شده است. این ماده ی غذایی در گوشت ها و سفیده ی تخم مرغ فراوان است.

۴ـ ویتامین های B : انواع ویتامین های B که در تقلیل استرس نقش دارند، می توانند از ریزش موی سر جلوگیری کنند. کپسول های B کمپلکس در بازار وجود دارند که می توان با مشورت پزشک تهیه و مصرف کرد.

۵ـ ویتامین D : اگر ریزش موی سر به علت تغییرات هورمونی بدن باشد ویتامین D بهترین داروی این ناهنجاری است. روش طبیعی تهیه و مصرف ویتامین D استفاده از نور خورشید است. در این صورت افرادی که به این عارضه دچار هستند بهتر است هر روز چند دقیقه آفتاب بگیرند تا در زیر پوست آنها مقداری ویتامین D درست شود. البته با نظر پزشک خانواده هم می توان مقداری ویتامین D به صورت قرص یا کپسول مصرف نمود که نباید از چهار هزار واحد بین المللی در روز تجاوز نماید. غذاهای دریایی و شیر هم حاوی مقداری ویتامین D هستند.

ویتامین E : ویتامین E در سلامتی و بهزیستی عروق بدن نقش دارد و خون را بهتر به تمام بافت های بدن می رساند. پوست سری که دارای گردش خون سالمی است مسلماً می تواند از ریزش موی سر جلوگیری کند و در سلامتی مو نقش داشته باشد. دانه های روغنی بهترین منبع ویتامین E طبیعی هستند و در ضمن با مشورت پزشک می توان حداکثر روزی ۴۰۰ واحد بین المللی ویتامین E مصنوعی مصرف کرد. چون ویتامین های E و D محلول در چربی هستند حتما باید با مشورت پزشک متخصص استفاده شوند.

 

آب انار و سرطان سینه

پژوهشگران City of Hope در آمریکا مقاله ی علمی جالبی در ژورنال پیشگیری سرطان به چاپ رسانیده اند که حاکی از نقش جلوگیری بروز سرطان سینه توسط آب انار است. در انار مواد شیمیایی مختلفی وجود دارند که از دسته ی Ellagitannin هستند و در مختل کردن کار بعضی از آنزیم هایی که در بروز و پیشرفت سرطان نقش دارند، موثر می باشند. البته در بعضی از میوه جات مانند انگور یاقوتی هم چنین فیتوکمیکال هایی وجود دارند ولی انواعی که در انار وجود دارند، متفاوت هستند و عملکرد آنها به صورت دیگر است. این پژوهشگران ده نوع از مواد شیمیایی ذکر شده در آب انار را آزمایش کرده اند که Urolithin-B از همه ی آنها قوی تر و موثرتر است. آب انار حاوی مقدار زیادی از آنتی اکسیدان های قوی است که نه تنها در جلوگیری از بروز سرطان بلکه بسیاری از بیماری های مزمن دیگر مانند بیماری آلزایمرز و بیماری قلب و عروق نقش دارد. آب انار همچنین بهترین داروی پایین آورنده ی PSA خون است.

 

پریودهای نامرتب خانم ها با بیماری قلب رابطه دارد

خانم هایی که پریود نامرتب دارند بیشتر از دیگران در معرض بروز بیماری های قلب و عروق قرار دارند. پژوهشگران اروپایی با بررسی و پیگیری بیشتر از ۲۳ هزار زن که حدود ده سال به طول انجامیده ثابت کرده اند که زنانی که به هر دلیلی پریود نامرتب دارند، ۲۸ درصد بیشتر به بیماری های قلب و عروق دچار می شوند. قبلاً ثابت شده بود که زنانی که به سندروم PCOS دچار هستند بیشتر به بیماری های قلب و دیابت دچار می شوند و دلیل اصلی آن هم ترشح بیش از حد هورمون مردانه توسط تخمدانها است که سبب نامرتب شدن پریود زنان می شود. پریود بیشتر از ۴۰ روز مخصوصا عاملی است مشخص برای بروز بیماری قند و بیماری های قلبی در آینده. به همین جهت خانم هایی که پریود مرتب ندارند حتما باید با پزشک متخصص مشورت کنند و از بروز بیماری های دیگر جلوگیری نمایند.

 

مبارزه با بیماری قند به کمک روی (zinc)

طبق آمار موجود حدود ۸ درصد مردم آمریکا به بیماری قند دچار هستند و درصد بالایی هم دیابت دارند، ولی از آن خبری ندارند. به عبارت دیگر هر ساله ۶/۱ میلیون نفر به تازگی به بیماری قند دچار می شوند و به جمع کل بیماران دیابتی افزوده می گردند.

تحقیقات پزشکی نشان می دهد که فلز روی که یکی از مواد ضروری رژیم غذایی روزانه است و در ترکیبات و عملکرد حدود ۳۰۰ آنزیم در بدن موجود بوده و نقش مهم دارد می تواند با بیماری قند مبارزه کند و از حرکت و پیشرفت آن جلوگیری نماید. مقدار مورد نیاز روزانه روی حدود ۱۲ میلی گرم برای مردان و ۹ میلی گرم برای زنان توصیه شده است. کمبود آن در بدن عوارضی مانند تقلیل فعالیت سیستم ایمنی بدن، تأخیر در بهبودی زخم و عوارض پوستی و ناهنجاری در رشد بدن را به وجود می آورد و مصرف زیاد آن سبب تهوع، صدمه ماهیچه های قلب و از کار افتادن کلیه ها می گردد. در ضمن زیادی مصرف روی سبب بروز درد مفاصل و ماهیچه ها می شود. به همین دلیل است که مصرف روی باید زیرنظر پزشک انجام گیرد.

روی در ترکیبات آنزیم های مختلف سوخت و سوز قند را در بدن تسهیل می نماید و در ترشح انسولین لوزالمعده موثر است. در اینجا به چند نوع از غذاهایی که حاوی مقدار زیادی روی هستند، اشاره می گردد: صدف های دریایی، سمنو، جگر، کنجد، تخم کدو و آفتابگردان و هندوانه، شکلات سیاه، دانه های روغنی مانند پسته و بادام، آواکادو، موز، پنیر، خرچنگ، خیار، تخم مرغ، ماهی، کی وی، حبوبات، زیتون، پیاز، هلو، اسفناج، توت فرنگی و غیره.

هنوز عده زیادی معتقدند که مصرف زیاد روی و وجود آن در محیط زیست مانند آب و خاک و غیره می تواند سبب بروز و حرکت بیماری آلزایمرز شود. به همین دلیل باز تکرار می شود که از خوردن قرص و کپسول های روی بدون مشورت پزشک باید دوری نمود و به انواع غذاهای ذکر شده در بالا در رژیم غذایی روزانه توجه کرد.

*دکتر پرویز قدیریان استاد دانشگاه مونتریال در تغذیه، استاد دانشگاه مک گیل در سرطان شناسی، کارشناس سازمان بهداشت جهانی و همکار شهروند است.