مروری بر تعالیم آیین بهایی

موضوع عدام مداخله بهائیان در امور سیاسی گاه به گاهی موضوع بحث برخی از هموطنان قرار می‌گیرد و از ایرادات و اعتراضاتی که بر بهائیان می‌شود این است که در دنیای حاضر جمیع امور هر مملکتی جنبه سیاسی دارد و چگونه بهائیان می‌‌خواهند بی‌طرفی خود را در این امور حفظ کنند؟

در طول تاریخ جامعه بهائی ایران در ارتباط با امور سیاسی با موقعیت خاصی روبرو بوده است بدین معنی که از یک طرف به غلط مورد اتهاماتی چون داشتن انگیزه‌های سیاسی، جبهه‌گیری علیه حکومت وقت و یا جاسوسی برای قدرت‌های خارجی قرار گرفته و از طرف دیگر در نظر برخی، تمسک محکم بهائیان به اصل عدم دخالت در سیاست‌های حزبی به بی‌توجهی آنان نسبت به مصالح هم میهنانشان تعبیر شده است.

بهائیان در پی کسب قدرت سیاسی نیستند و در دولت‌های متبوع خود صرفنظر از نوع حکومت پست‌های سیاسی را نمی‌پذیرند هر چند مسئولیت‌هایی را که فقط جنبه اداری دارد قبول می‌کنند. پاسخ‌هایی که در مورد معنای مداخله در سیاست می‌توان داد لااقل در دو سطح قابل طرح است: اول این که بهائیان از تصدی مشاغل سیاسی چون وزارت، وکالت مجلس، سفیر در سفارتخانه‌ها، عضویت احزاب سیاسی و فعالیت‌های سیاسی اتحادیه‌های وابسته به احزاب سیاسی ممنوع هستند، دوم آن که مأمور به عدم مداخله و عدم شرکت در مبارزات سیاسی یا تظاهرات خیابانی بر ضد حکومت یا اولیای امور و یا طرفداری علنی از کاندیداهای سیاسی یا هر نوع دسیسه آشکار و پنهان به موافق و یا مخالف می‌باشند.

بهائیان به جای مداخله در رقابت‌ها یا دعواهای مسلکی و حزبی، در امور پیشرفت جامعه و کمک به مردم کوشش می‌کنند و در همه زمینه‌های فعالیت‌های اجتماعی، فرهنگی و انسان دوستانه اگر پیشقدم نباشند همگام آنان هستند.

سیاست سالم به معنای مبارزه جهت تحصیل قدرت و بهره‌مندی از مزایای آن نیست، بلکه تدبیر صحیح امور مملکتی و کوشش برای بهبود زندگی مردم و جامعه می‌باشد. بهائیان در این گونه موارد بی‌تفاوت نبوده چنان که برای تعلیم سوادآموزی بی سوادان، آشنایی زنان با حقوق حقه خود، تربیت اخلاقی کودکان و نوجوانان و اموری از این گونه همواره فعال بوده و هستند.

اما بعضی با پاسخ‌هایی که نمونه‌هایش ذکر شد قانع نشده و می‌پرسند شما بدون مداخله در سیاست چگونه می‌توانید تعلیمات آئین خود را به موقع به اجرا و عمل گذارید؟ تعلیماتی که برای تجدد یا اصلاح نظم عالم آمده طرفدار صلح عمومی است، خواستار عدالت اجتماعی، معتقد به لزوم رفع تعصبات است و خواهان تقویت روابط نزدیک بین همه اقوام و ادیان می‌باشد. تعلیماتی که در اعتلاء و حیثیت و مقام زن سخن می‌گوید و بهبود معیشت کارگران و دهقانان را در نظر دارد، مدافع یک سازمان مدیریت جهانی است و مروج اندیشه خلع سلاح عمومی می‌باشد. با استعمار و استثمار دول و ملل مخالف است و خودکامگی و نفع پرستی و مادیت مفرط حاکم بر جهان امروز را محکوم می‌کند.

به قول این افراد چگونه بهائیان می‌توانند بدون دخالت در سیاست تحولی بوجود آورند و موجب سعادت نوع بشر بشوند؟

موضوعی که برای بهائیان مسلم است آن است که همه حوادث و وقایع عالم یا در جهت تخریب نظم پوسیده نامطلوب قدیم است یا در جهت زمینه‌سازی مقدماتی برای یک نظم جدید چنان که شواهد هر دو حرکت را آشکارا می‌بینیم. به عبارت دیگر بدون دخالت بهائیان در سیاست، دنیا در جهت تحقق آرمان‌های آئین بهایی برای اصلاح و تجدید وضع جهان پیش می‌رود و بسیاری به اقتضای زمان به اجرای منویات خیرخواهانه و بشردوستانه آئین بهایی در برخی زمینه‌ها مشغول و مؤثر هستند.

هم اکنون در نظام سازمان ملل متحد پایگاه مشاوره را در بعضی از امور انسانی به بهائیان و مؤسسات بهایی داده‌اند و در پاره‌ای از کشورها هم اکنون بهائیان در برخی مناطق خدماتی را عهده‌دار شده‌اند که پای دستگاه‌های دولتی به آن نقاط نمی‌رسد و یا حکومت توانایی آن را ندارد و گسترش این نوع همکاری‌ها بی تردید در آینده‌ای نه چندان دور بوقوع خواهد پیوست و بهائیان این نوع خدمات را به رایگان در سراسر دنیا انجام می‌دهند. بهائیان بر این باور نیستند که تقلیب و تحولات مورد نظر تنها از طریق مساعی آنان صورت خواهد گرفت و همچنین به دنبال ایجاد نهضتی نیستند که بینش خود را نسبت به آینده بر اجتماع تحمیل نمایند. هر ملت و هر گروه و در حقیقت هر فرد به فراخور توان و استعداد خود به ایجاد تمدنی جهانی که نوع بشر قطعاً به سوی آن پیش می‌رود کمک خواهد کرد.

جامعه بهایی ادعای کمال ندارد و به خوبی نیز آگاه است که راه درازی در پیش دارد تا تجربیاتش منجر به کسب بصیرت‌های لازم در باره این روابط گردد.

خوانندگان عزیز، در صورتیکه مایل به دریافت نسخه‌ای از مقاله فوق از طریق ایمیل هستید و یا راجع به تعالیم بهائی سؤالی دارید لطفا با ما تماس بگیرید:     پیامگیر :     ۷۴۰۰-۸۸۲-۹۰۵         ،     ایمیل: anyquestionsplease@gmail.com

وب سایت برای برخی از کتابهای فارسی بهائی :      www.reference.bahai.org/fa