بی بی سی: میرحسین موسوی، یکی از رهبران جنبش اعتراضی مخالفان دولت در ایران در سالگرد راهپیمایی بزرگ مخالفان در روز ۲۵ خرداد سال ۱۳۸۸، متن منشور پیشنهادی خود را برای این جنبش منتشر کرد.

در این متن که روز سه شنبه ۲۵ خرداد، ۱۵ جون در سایت کلمه منتشر شد، جنبش اعتراضی ایران موسوم به “جنبش سبز” جنبشی معرفی می شود که در اعتراض به مسائلی همچون تخلفات انتخاباتی، ظهور “گرایشات تمامیت خواهانه” در مسئولان حکومتی، نقض حقوق شهروندان، سوء مدیریت دولت، گسترش فقر، “قانون ستیزی برخی مجریان قانون”، “ماجراجویی های عوامفریبانه در تعاملات بین المللی” و “فراموشی تدریجی و دردناک اخلاق و معنویت برای قدرت” شکل گرفته است.

به نوشته موسوی، جنبش اعتراضی امروز در ایران تداوم انقلاب مشروطیت، جنبش ملی شدن نفت و انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ است و خود را اصلاح گر نظام جمهوری اسلامی می داند و برای این کار در چارچوب قانون اساسی و با احترام به نظر و رأی مردم حرکت می کند.

موسوی تأکید کرده است که تنها با تأکید بر اصول حداقلی و مطالبات مشترک همه نیروهای تحول خواه ایران است که می توان “چتر فراگیر جنبش” را حفظ کرد.

او نوشته است که این جنبش اجتماعی، خود را از خطا مبری نمی داند و از گسترش فضای نقد و گفت و گو، هم در میان هواداران جنبش و هم میان هواداران و مخالفان جنبش استقبال می کند.

به نوشته موسوی: “دشمنی و کینه توزی با بدنه اجتماعی هیچ بخشی از جامعه، جایی در جنبش ندارد و تلاش برای گفت و گو و تعامل با رقبا و مخالفان در فضایی سالم و آگاهی بخشی درباره اهداف و اصول جنبش وظیفه همه افرادی است که خود را آگاهانه در زمره فعالان جنبش سبز می انگاراند؛ ما همه ایرانی هستیم و ایران متعلق به همه ما است”.

او از یک سو ضمن پذیرش وجود تکثر در درون جنبش اعتراضی ایران، بر “استمرار حضور دین رحمانی” تأکید می کند، و از سوی دیگر می گوید که تنها راه حفظ جایگاه دین در جامعه، پرهیز از “اکراه مردم به تقیید” و حفظ استقلال نهادهای دینی و روحانی از حکومت است.

موسوی همچنین بر لزوم حفظ و تقویت ارزش های فرهنگ ایران و آداب و رسوم ملی تأکید می کند.

“طبیعی است که متن پیشنهادی نتواند پاسخگوی همه سلیقه ها و مطالبات باشد. دلگرمی این همراه کوچک برای این معضل، راه حلی بود که تعدادی از رای دهندگان در آستانه انتخابات سال گذشته پیدا کردند. در زنجیره سبز میدان تجریش تا میدان راه آهن بودند کسانی که می گفتند میان بد و بدتر، بد را انتخاب می کنند و این انتخاب پیوستگی آن زنجیره محکم به‌یاد ماندنی را ممکن ساخت. اصلاح واقعی از همین تمیز و مسئولیت پذیری برای انتخاب این و یا آن شروع می شود.”

در بخشی از منشور پیشنهادی او آمده است: “حاکمیت مردم بر سرنوشت خویش از جمله اصول خدشه ناپذیر جنبش سبز است و نهاد انتخابات به عنوان مناسب ترین شیوه تحقق این اصل مدنظر این جنبش قرار می گیرد. بر این اساس جنبش سبز تلاش های خود برای صیانت از آزادی مردم را تا زمان استقرار نظام انتخاباتی آزاد، رقابتی، غیرگزینشی و منصفانه که شفافیت و سلامت آن کاملا قابل تضمین باشد، ادامه خواهد داد”.

او “رأی و خواست ملت” را منشأ مشروعیت قدرت سیاسی دانسته و “جنبش سبز” را مخالف نظارت استصوابی شورای نگهبان معرفی کرده و نوشته است که هواداران این جنبش با نظارت استصوابی مبارزه خواهند کرد.

موسوی روش مبارزه جنبش اعتراضی ایران را مبارزه “مسالمت آمیز” و “مدنی” دانسته و تأکید کرده است که “جنبش سبز با توجه به شرایط و مقتضیات، از کلیه ظرفیت های مبارزه مسالمت آمیز استفاده خواهد کرد”.

در بخش دیگری از منشور پیشنهادی موسوی، بر ضرورت دفاع از کرامت انسانی و حقوق بنیادین بشر، فارغ از ایدئولوژی، مذهب، جنسیت، قومیت و موقعیت اجتماعی تأکید شده و آمده است: “استقرار و تضمین موازین حقوق بشر به عنوان یکی از مهمترین دستاوردهای بشری و حاصل خرد جمعی همه انسان ها مورد تأیید و تأکید جنبش سبز است و این حقوق خدادادی است و هیچ فرمانروا، دولت، مجلس یا قدرتی نمی تواند آنها را لغو یا به صورت ناموجه و خودسرانه محدود کند”.

تلاش برای تأمین عدالت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، استقلال، لزوم پیوند با اقشار کم درآمد، نفی انحصار فکری و حمایت از حقوق زنان و اقلیت ها از جمله اهدافی است که آقای موسوی برای جنبش سبز در نظر گرفته است.

او همچنین مطالبه اجرای تمامی اصول قانون اساسی (به ویژه اصول ناظر بر حقوق ملت)، عدم مداخله نیروهای نظامی در امور سیاسی و اقتصادی، آزادی زندانیان سیاسی، رفع محدودیت علیه فعالیت احزاب، گروه ها و جنبش های اجتماعی و “محاکمه عادلانه آمران و عاملان تقلب در انتخابات و شکنجه و کشتن معترضان به نتیجه انتخابات” را در منشور پیشنهادی خود برای جنبش اعتراضی ایران قرار داده است.

موسوی بار دیگر تأکید کرده است که قانون اساسی و قوانین موضوعه قابل تغییر هستند، اما این تغییر تنها از طریق فرایند گفت و گوی اجتماعی امکان پذیر است.