مروری بر تعالیم بهائی
سازمان ملل متحد بعد از جنگ جهانی دوم اعلامیه معروف “حقوق بشر” را صادر نمود (۱۹۴۸) که عملاً تمام دولت‌های جهان آن را امضا کرده و به تصویب پارلمان‌های کشور خود رسانده‌اند. غالب مفاد اعلامیه حقوق بشر را اگر خوب دقت نمائیم در تعالیم حضرت بهاءالله که صد سال قبل از آن مرقوم فرموده توانیم یافت. مقصود این نیست که بگوییم تدوین کنندگان حقوق بشر که دانشمندانی خیراندیش بوده‌اند آثار بهائی را خوانده و مستقیماً از آنها استفاده کرده باشند. یقیناً چنین نیست و چه بسا بعضی از آنان حتی نام دیانت بهائی را نیز نشنیده بودند. بلکه مقصود این است که حضرت بهاءالله به وحی الهی هدفی برای عالم انسانی تعیین فرمود و آن را سرنوشت عالم انسانی شمرد و اعلان نمود که چون اراده الهی در آن و مطابق مقتضیات زمان بود ناچار به مرحله اجرا درآمده و خواهد آمد.
حضرت بهاءالله مساوات حقوق انسانی را وقتی اعلام داشت که بشر دارای حقوق یکسان نبود. حقوق زن با مرد تفاوت داشت. حقوق بردگان با آزادگان در تعلیم و تربیت و حقوق اجتماعی یکسان نبود و در اداره مملکت و تمشیت امور جمهور بین مومن و کافر تفاوتی ناپیوستنی موجود بود.
کسی حق نداشت دینی را که خود بخواهد قبول نماید و اگر از ادیان متداول به دینی دیگر می‌پیوست مرتد و مستحق عذاب حتی قتل می‌گشت. در چنان زمانی حضرت بهاءالله عدل عمومی و مساوات حقوق و رعایت حقوق جمیع نوع بشر از هر جنس و نژاد و قوم و دینی را اعلان فرمود اما بشر آن را نپذیرفت و در نتیجه جنگ‌ها دید و مصیبت‌ها کشید و میلیون‌ها کشته داد و میلیون‌های دیگر زخمی و مجروح و صدها میلیارد خسارت مالی پشت سر گذاشت تا ناچار به تدوین سندی چون اعلامیه حقوق بشر و منشورهای مکمل آن مبادرت ورزید حال آن که اگر از اول نصیحت و طرح صاحب آئین جدید را قبول می‌کرد از آن بلاها نجات می‌یافت. جامعه‌ی بین‌المللی بهائی توسط نمایندگان خویش در سازمان ملل متحد بیانیه‌ای را به اولین جلسه کمیسیون حقوق بشر در تاریخ فوریه ۱۹۴۸ تقدیم داشت و اصولی را که از آثار بهائی الهام گرفته بود برشمرد و سرچشمه حقوق بشر را خضائل و فضائل و قوایی دانست که خداوند مهربان به بشر ارزانی فرموده است و تحققش به عنوان قانون اجتماعی وقتی صورت می‌پذیرد که افراد جامعه بشری قدر حیات را بدانند و با وجدانی بیدار وظایف و مسئولیت‌هایی را که در قبال نعمت‌های الهی دارند ایفا نمایند. از این راه دِین خود را به آفریدگار جهان ادا کنند.
صدور اعلامیه حقوق بشر نشان می‌دهد که امروز عالم انسان جز آن که جهانی فکر کند و جهانی عمل نماید چاره‌ای دیگر برای ادامه حیات خویش ندارد. افسوس که بعضی از دولتها در کشورهای جهان در عمل خویش را پایبند بیانیه حقوق بشر که خود امضاء و تصویب کرده بودند نمی‌بینند و نظم‌های پوسیده قدیم را هنوز بر مقتضیات جدید چیره ساخته‌اند ولی بنا بر آنچه حضرت بهاءالله پیش‌بینی فرمودند و بهائیان بدان معتقدند این است که همین عدم تناسبی که بین عمل دولتها و واقعیات عصر ما بوجود آمده سبب تشنجات شدید در جهان خواهد شد به نحوی که بنیه عالم انسانی را فرسوده ساخته دیر یا زود جهانیان را مجبور خواهد ساخت که از یکه‌تازی و سیاست‌بازی‌هایی که به اعصار پیشین تعلق داشته دست بشویند و نتوانند به هیچ بهانه‌ای از قبیل منافع ملی یا احکام دینی و سنتی که با مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر منافات داشته باشند از اجرا به آن سرپیچی ورزند و یقین است که خواه ناخواه دیر یا زود در جریان جهانی شدن عالم انسان خواهند افتاد.
خوانندگان عزیز، در صورتیکه مایل به دریافت نسخه ای از مقاله فوق از طریق ایمیل هستید و یا راجع به تعالیم بهائی سؤالی دارید لطفا با ما تماس بگیرید: پیامگیر : ۷۴۰۰-۸۸۲-۹۰۵ ، ایمیل: anyquestionsplease@gmail.com
وب سایت برای برخی از کتابهای فارسی بهائی : www.reference.bahai.org/fa
