زهرا حسن آبادی چهار مجموعه، اشتیاق، مصرف شیدایی، مادربزرگ و پیچش مو را در نمایشگاهی با نام “همایه” ارائه کرده است
چهار مجموعه هنری زهرا حسن آبادی در نگارخانه نگاه متقابل «Gegen-stelle» در نمایشگاهی با نام «همایه» (SINNapsen) از ده سپتامبر تا دوم اکتبر در شهر وپرتال آلمان برای علاقمندان دایر است.
در آثار او نوعی رابطه غیر معمول خصوصی (intimacy) وجود دارد. او در نقاشی ها و چیدمان‌های پیشین باکی از طرح رابطه عاشقانه و تماس فیزیکی نداشت، اما در آثار جدید خویش به قول سوزان بکزفلد، طراح هنری موزه آلن در آلمان، در روز افتتاحیه: «”خصوصی بودن” در یک تلاش هنری غیرمنتظره الهام بخش او از زاویه کاملا متفاوتی ظاهر می گردد. این کلمه (intimacy) از ریشه لاتین «Intus» می آید و به معنای چیزی در عمق وجود معنا می دهد.»
از ویژگی‌های هنری زهرا حسن آبادی استفاده از وسایل و مواد روزمره زندگی در کار هنری است، مثل کارت‌های تلفن، پوست پسته، مانتو، لیبل یا مارک لباس. در نگاه این هنرمند، لیبل‌ها، مارک‌ها و قیمت‌های لباس که در البسه‌ها پنهان است، سبک زندگی ما را تغییر می دهد، و بر روی «خصوصی بودن» سایه می افکند. ما دارای یک پوسته دوم می شویم که به شدت عوامل اقتصادی در آن موثر است و بن مایه وجود ما را نیز تحت تاثیرخویش قرار می دهد.
نمایشگاه شامل چهار مجموعه از آثار اوست:
اشتیاق
مجموعه اول نوستالژی یا اشتیاق نام دارد که چهار اثر را که به کارت‌های تلفن و نخ مزین شده است در برمی گیرد. این کارت ها نیز نوعی رابطه پنهان خصوصی را در خود متبلور می کند. این چیدمان‌ها به احساس و نیاز فرد به ارتباط با ریشه‌هایش که از آن دور شده اشاره دارد. زهرا حسن آبادی می گوید: «کارت‌های تلفن پیش از رشد اینترنت از جمله وسایل متداول ارتباط با خانه در کنار نامه‌نویسی بود، ولی این نیاز و اشتیاق هم مورد سوءاستفاده سودگران قرار گرفت.»
مصرف شیدایی
مجموعه دوم مصرف شیدایی نام دارد که تا به حال ۷ اثر آن ساخته شده‌است که شامل یک جلیقه، سه مانتو، یک جوراب و یک زیرپوش است. در آثار پیشین او همواره رابطه‌ای خصوصی (intimacy) وجود داشت، این پدیده در مجموعه شیدایی به گونه دیگری خودنمایی می کند. وقتی به معنای خصوصی پیکر انسان فکر می کنیم، شاید اولین مطلبی که ذهن ما را به خود مشغول می کند، پوشش است. انسان رابطه خصوصی با پوشش خود دارد و لباس نیز جنبه ی پوستی دارد که ما بر پوست خویش داریم. لباس وظایف متعددی را به عهده دارد. برای مثال حفاظت در برابر طبیعت یا پاسداری از تعلقات قومی، شغلی، هنری و کشوری را به نمایش می گذارد.
زهرا حسن آبادی هنرمند مقیم آلمان می گوید: «بنابراین با همه شخصی بودنش محل دخل و تصرف دیگری است. یکی از آن دیگری ها سرمایه داری و شعار معروف آن، هزینه کمتر، سود بیشتر است. این شعار در تجارت مد و لباس هم کارکردهای خودش را دارد.» این مجموعه با چیدمان‌های رنگین پوشش، مخاطب را در برابر روزمرگی قرار می دهد که برایش عادی شده است و زوایای پنهان آن را به چالش می کشد.
مادربزرگ
مجموعه سوم «مادر بزرگ» نام دارد که سه اثر را در بر می‌گیرد. کار اول که چهار نسل نام دارد، پارچه گلدوزی شده توسط مادربزرگش است. او این گلدوزی را در ترکیب با نامه‌هایی که در غربت دریافت کرده به نمایش گذاشته است. زهرا حسن آبادی خالق اثر هرگز مادربزرگش را ندیده است، زیرا او در جوانی چشم از جهان فرو بست. می گوید: «برای من معنا و تصویر مادربزرگم همین چند گلدوزی با رنگ های زیبا و شفاف و پر طراوت بهاری است.»
اثر دوم به نام «گل های او، زمزمه‌های من» یادداشت‌های نوشته شده او در غربت است با ترکیبی از گلدوزی‌های مادربزرگ. در کار سوم او پوست پسته‌‌های سوغاتی را برروی یک روبالشتی گلدوزی شده توسط مادر بزرگش دوخته است. این هنرمند ایرانی مقیم آلمان کمتر از وسایل کلاسیک توسط هنرمندان استفاده می کند. از ویژگی‌های کار این هنرمند استفاده از وسایل و مواد عادی زندگی است، مثل پوست پسته، نخ، گیسو، کارت تلفن، مارک، اتیکت یا لیبل لباس در چیدمان‌هایش است. بنابراین به نماد‌های عادی زندگی جلوه‌ای جدید می بخشد و به این ترتیب مخاطب را به تفکر و چالش وامی دارد.
پیچش مو
مجموعه چهارم به نام «پیچش مو» جدیدترین سری از زاویه اجرای کار است. این مجموعه شامل ۱۰ چیدمان از موهای خود هنرمند و دیگران است. او از دوستانش می خواهد که موهای ریخته شده پس از شانه زدن و یا موهای کوتاه شده خویش را به او ببخشند.
لیبل نام یکی از آِثار
یکی از آثار زهرا حسن آبادی «لیبل» نام دارد که در مجموعه مصرف شیدایی می گنجد. این مانتو که با رنگ‌های شاد و چهل تکه آمیخته شده است، لیبل یا مارک هایش همه از رو دوخته شده‌‌اند، نوعی شوخی با صاحبان و دنباله روان «مد و مارک‌ها». این لیبل ها که اطلاعاتی را در مورد لباس در خود جای داده‌اند به عنوان عنصری برای جدا کردن گروهی از مصرف کنندگان با عده‌ای دیگر به کار برده می شود. در واقع او البسه را از ارزش خود دور می کند و آن را به گونه‌ای طنزآلود از رو نشان می دهد. او معتقد است تفاوت بزرگی بین مارک‌های کوچک و بزرگ وجود ندارد گرچه جرایم و خطاهای شرکت های بزرگ راحت‌تر برملا می شود و ادامه می دهد: «روش های غیرانسانی شرایط تولید در کشورهایی که به عنوان محل تولید انتخاب می شوند، همه جا به کار برده می شوند.» لیبل‌ها و مارک‌ها تضمینی برای فروش بیشتر است. در واقع هنرمند لیبل ها را از قسمت مخفی به بخش آشکار لباس منتقل می کند و این رابطه خصوصی را درهم می شکند. او بر این باوراست که ما با مارک معروف پوشش، خود را با اهمیت‌تر حس می کنیم و می افزاید: «اما چه کسی است که نداند بیشترین تولید‌ها در کشورهایی مثل سریلانکا، چین و غیره با قیمت هایی بسیار نازل تولید می شود که کارگران آنها در فقر مطلق بسر می برند.»
یکی دیگر از مانتوهای او با قیمت‌های کوچک که بر روی آن نوشته شده، مزین شده است. چندین قیمت روی یک کارت نوشته شده است و واژه ارزانتر، ارزانتر و قیمت‌های ثانوی چنان خودنمایی می کند که در این بین قیمت اصلی گم و بی معنا جلوه می کند. این راهکار ما را به خرید بیشتر ترغیب می کند. این هنرمند ایرانی می گوید: «تغییر بسیار سریع مد نیز در همین رابطه معنا می‌دهد. لباس ها نمی توانند عمر طولانی داشته باشند، زیرا باید ارزان از آب درآیند، بنابراین باید به نیروی کار و مواد اولیه با قیمت نازل متکی باشند».
زهرا حسن آبادی با نمودار کردن این تابلوهای کوچک بر روی مانتو اطلاعات چند زبانه کارت ها که ارزش آن از خود لباس بیشتر است را با برابر چشم مخاطب ظاهر می کند. عنصری که سبک زندگی ما را تحت تاثیر خود قرار می دهد. افزون بر اینها باید عامل رنگ و نور را نیز به آن اضافه کرد که در آثار او این هم نوایی را دو چندان کرده است.
نمایشگاه های آتی
زهرا حسن آبادی در تاریخ ۹ اکتبر نمایشگاهی فردی در شهر اسن آلمان در محل «Kunst Werden» خواهد داشت. این نمایشگاه موضوع «خصوصی بودن» را به چالش می کشد. افزون بر آن در۱۹ نوامبر نمایشگاهی به نام «نقطه فرار» در کالج شهر اسن از این هنرمند برگزار خواهد شد که بن مایه آن موضوع مهاجرت است.
