شهروند ـ فرح طاهری ـ شنبه ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۶، مستند “پرویز تناولی: شعر در برنز” ساخته ی ترنس ترنر در موزه ی آقاخان به نمایش درآمد.
در این مستند، ضمن نمایش آثار تناولی با پانزده تن از دست اندرکاران دنیای هنر از جمله منتقدان هنری، مسئولان موزه و کلکسیونرها گفت وگو شده است. پرویز تناولی، تندیس تناولی( فیلمساز و فرزند پرویز تناولی)، فرح پهلوی (ملکه سابق ایران)، ونیشیا پورتر (موزه بریتانیا در لندن)، جسیکا مورگان (موزه هنر بین المللی داسکالاپولوس)، بابک گلکار(هنرمند، موزه دار و مدرس)، دیوید گالووی(منتقد و مشاور هنری و رئیس سابق موزه هنرهای معاصر تهران)، صائب ایگنر(نویسنده در حوزه هنرهای مدرن و معاصر خاورمیانه، دنیای عرب و ایران)، کامران دیبا (آرشیتکت و بنیانگذار موزه هنرهای معاصر تهران)، فرشته دفتری (نویسنده و موزه دار مستقل در نیویورک)، مانا و نادر (کلکسیونر)، لین گامپرت (مدیر گری آرت گالری نیویورک)، شیلا کنبی(از مسئولان موزه در نیویورک)، هنک بال(هنرمند و بنیانگذار مرکز بین المللی برای هنرهای معاصر آسیا در ونکوور)، جیل برد ( موزه مردمشناسی ونکوور). هر یک از این افراد از نگاه خود آثار تناولی را می کاوند و نکات برجسته اش را به ما نشان می دهند.
بعد از نمایش فیلم گرداننده ی پنل از پرویز تناولی، ترنس ترنر سازنده ی فیلم و فرشته دفتری دعوت کرد تا بر روی صحنه با حاضران در سالن گفت وگو کنند.
از راست: گرداننده پنل، فرشته دفتری، ترنس ترنر، پرویز تناولی
ترنر گفت که تناولی را نمی شناخته و به پیشنهاد یک دوست که از او خواسته فیلمی از تناولی بسازد با کارهای او آشنا شده و آنها را شگفت انگیز دیده. او ساخت فیلم درباره تناولی را افتخاری برای خود خواند. فرشته دفتری که یک سال پیش از انقلاب در ایران با کارهای تناولی آشنا شده در فیلم نگاه خود را در مورد آثار تناولی به تفصیل بیان کرد و بخشی از آن را در پنل نیز مورد تأکید قرار داد.
پرویز تناولی نقاش، مجسمه ساز، پژوهشگر و مجموعه دار از پیشگامان مکتب سقاخانه و از شناخته شده ترین هنرمندان ایرانی است. مجموعه مجسمه های “هیچ”، “دست ها”، “شاعر” و “قفل و قفس” در زمره معروف ترین آثار تناولی هستند.
او فروردین ۱۳۱۶ در تهران به دنیا آمد و سال ۱۳۳۵ پس از گذراندن دوره ی سه ساله ی مجسمه‌سازی در هنرستان هنرهای زیبا، در سال ۱۳۳۵ به ایتالیا رفت و در آکادمی هنرهای زیبای شهر کارارا مشغول به تحصیل شد و بعد به ایران بازگشت.
در بازگشت به ایران آثاری کاملاً متفاوت شامل حکاکی‌ها، مجسمه‌های سفالی و مجسمه‌های ساخته شده از آهن‌قراضه‌ها را در تالار به نمایش گذاشت. این نخستین بار در ایران بود که مجموعه‌ای از آثار یک مجسمه‌ساز به نمایش درمی‌آمد.
پس از برگزاری این نمایشگاه بورسی برای ادامه تحصیلاتش در ایتالیا گرفت و در میلان دو سال در آکادمی بررا(Brera) نزد مارینو مارینی مجسمه‌ساز برجسته ایتالیایی آموزش دید. او در سال ۱۳۳۸ دیپلم خود را با کسب مقام اول دریافت کرد و شانزده اثر او به عنوان بهترین آثار یک فارغ‌التحصیل مجسمه‌ساز آن سال در گالری ری ماگل (Re Magl) شهر میلان به نمایش گذاشته شد.
تناولی برای خلق آثارش از مواد مختلفی بهره می گیرد، رنگ روی بوم، جوهر بر کاغذ، خاک رس، مس ، برنج، نقره و حتی فایبرگلاس و نئون اما آنچه که آثارش را باشکوه تر نشان می دهد و به شعر نزدیک می کند، کار با برنز است.
مجسمه‌ای از او به نام پرسپولیس در سال ۱۳۸۷ با رکورد بی‌سابقه دو میلیون و ۵۰۰ هزار دلار در حراج کریستی به فروش رفت.
پرویز تناولی از جمله کارشناسان فرش ایرانی و بافته‌های عشایری نیز محسوب می‌شود. او سال‌های زیادی برای شناخت گبه، میان عشایر و روستاییان رفت‌وآمد داشت و سرانجام با چاپ مقاله‌ای پژوهشی در لندن در سال ۱۹۸۳م، آن را به جهانیان معرفی کرد.
او همچنین مجموعه‌ای از جواهرات را طراحی و ساخته که با استقبال خوبی مواجه شده است.
برای نخستین بار سه قطعه از تندیس های تناولی در پارک موزه آقاخان نصب شده است. این آثار تا ماه اپریل در محل پارک موزه برای بازدید عموم قرار دارد.
برای خرید فیلم از سایت آن دیدن کنید.
