ده سال از بنیان‌گذاری کنگره ایرانیان کانادا می‌گذرد. در این مدت، این نهاد پستی و بلندی‌های بسیاری را پشت سر گذاشته است. امروز، در ده سالگی این نهاد پرسش‌های زیادی در ذهن اعضا و نزدیکان این نهاد ممکن است مطرح شود: این که کنگره تا چه اندازه به اهداف و آرمان‌های اولیه خود دست پیدا کرده است؟ هویت و اهداف اولیه آن چه بودند؟ پایبندی به اساسنامه چه اهمیتی دارد؟
این پرسش‌ها و چند پرسش دیگر در یک برنامه گفتگو با بنیانگذاران کنگره با آنان در میان گذاشته خواهد شد. در همین راستا، شهروند گفتگویی با برگزارکنندگان این برنامه ترتیب داده تا از دیدگاه‌های آنان باخبر شویم. رضا سپهر اصفهانی، شهرام تابع محمدی، کاووس صوفی سیاوش، ارسلان کهنمویی‌پور، و مریم ناظمی در این گفتگو که به شکل نوشتاری تهیه شده شرکت کردند. از برگزارکنندگان تنها مهردخت هادی به‌دلیل درگیری‌هایش در جشنواره تیرگان موفق به پاسخگویی نشد.
در روز ۱۰ آگوست همه علاقمندان به مسائل کنگره این فرصت را خواهند داشت تا پای صحبت بنیانگذاران بنشینند و از دیدگاه‌های آنان با اطلاع شوند. زمان و مکان این برنامه در پایان این گفتگو آمده است.
فکر اولیه این برنامه از کجا آمد؟
ارسلان کهنمویی پور: نامه بنیانگذاران کنگره به هیئت مدیره کنگره ایرانیان کانادا در ماه می به نکات مهمی اشاره کرد که دغدغه بسیاری از ما بود. هر چند این نامه خطاب به هیئت مدیره وقت بود، به مباحثی اشاره داشت که در ده سال اخیر همیشه بحث انگیز بوده‌اند. به نظر می‌‌رسید برگزاری یک جلسه با بنیانگذاران میتواند آغازگر خوبی برای بحث و گفتگو در جامعه باشد. ضمنا امسال مصادف با دهمین سالگرد بنیان‌گذاری کنگره است که زمان مناسبی است برای این که به این تجربه دهساله نگاه کنیم و اگر مشکلاتی می‌‌بینیم برای ده سال آتی چاره‌ای بیاندیشیم.
ارسلان کهنمویی پور
طرح پرسش‌هایی که در این جلسه مطرح می‌شوند چه اهمیتی دارد؟
ارسلان کهنمویی پور: کنگره ایرانیان کانادا، با وجود موفقیت نسبی، در این ده سال به‌نظر نمی‌رسد هرگز توانسته باشد به نهادی فراگیر که جامعه متکثر کانادائی‌های ایرانی تبار را نمایندگی کند تبدیل شود. تقریبا همه ادوار آن محل نزاع بین دیدگاه‌های مختلف و اغلب متضاد نسبت به سیاست ایران بوده است و هرگز نتوانسته به مکانی برای تجمیع همه توان جامعه متکثر و ایجاد اتحاد بین اعضای این جامعه تبدیل شود. به نظر می‌‌رسد رسیدن به چنین هدفی تنها در صورتی امکان دارد که جامعه با این پرسش‌های بنیادین در مورد این نهاد روبرو گردد و برای آن‌ها پاسخی بیابد که زیست مسالمت آمیز در این نهاد را برای همه اقشار ممکن سازد. اولین گام برای رسیدن به این هدف ایجاد فضای گفتگو بین اقشار مختلف جامعه است.
دیدگاه‌های بنیانگذاران چگونه میتواند راهگشای چالش‌های امروز کنگره باشد؟
کاووس صوفی سیاوش
کاووس صوفی: از آنجا که بنیانگذاران ۱۰ سال متوالی فعالیت های این سازمان را رصد کرده اند و شاهد نقاط ضعف و قوت آن بوده‌اند و از طرفی این عزیزان هر کدام به تنهایی خارج از کنگره، فعالیت‌های موفق و چشمگیری داشته اند، لذا می توانند با به اشتراک گذاشتن تجربیات موفق خود با اعضا، کمک مفیدی برای ترمیم این سازمان باشند.
گروه برگزارکنندگان چگونه تشکیل شد؟
رضا سپهر اصفهانی
رضا سپهراصفهانی: در نامه‌ای که ارسلان در بالا به آن اشاره کرد، بنیانگذاران کنگره ایرانیان نگرانی خود را به هیئت مدیره کنونی کنگره ابراز داشتند. بعد از گذشت قریب به ۳ ماه و عدم پاسخگویی هیئت مدیره به نامه بنیانگذاران، بسیاری از اعضای کنگره با بی توجهی هیئت مدیره به موضوعات مطرح شده در این نامه مواجه شدند. این بود که۶ نفر از اعضای کنگره دور هم جمع شدند تا با توجه به شناخت و تجربه کار با کنگره و این مسئله که عملکرد کنگره با اهداف اولیه آن در زمان تأسیسش همسو نبوده است و چالش‌های زیادی از طریق این نهاد گریبانگیر کامیونیتی ایرانی شده است، از بنیانگذاران دعوت نمودند تا در جلسه ی گفتگویی موضوعات نامه خود را با اعضای کنگره و حضار در میان بگذارند. برگزارکنندگان با ساماندهی این جلسه فرصتی را در اختیار بنیانگذاران قرار می‌دهند تا با اعضا کنگره گفتگو نمایند. ضمن اینکه کلیه اعضا هیئت مدیره نیز دعوت شده اند تا دراین جلسه شرکت نمایند و نظرات خود را بیان نمایند.
منتقدان این جلسه میگویند این برنامه در مخالفت با هیئت مدیره کنونی برگزار شده و می‌بایست به آنان (هیئت مدیره) نیز فرصتی برای پاسخگویی می‌دادید. چرا چنین نکردید؟
مریم ناظمی
مریم ناظمی: حضور منتقدان در هر جلسه و ابراز انتقاد همیشه میتواند موجب سازندگی شود. من نظر هیئت مدیره را مستقیم نشنیده‌ام و از طرف کسانی که با من آشنایی هم ندارند عنوان گشته. من در اینجا جوابی که به آنان دادم را تکرار می‌کنم و امیدوارم به روشن شدن هدف این برنامه کمک کند.
چیزی که مد نظر برنامه‌ریزان بوده حضور بنیانگذاران کنگره و گفتگوی مستقیم آنان با افراد جامعه درباره این نهاد است. این برنامه یکی از معدود برنامه‌هایی است که صرفا برای افراد سرشناس کامیونیتی برگزار نشده و برای گرد هم آوردن اعضای کامیونیتی درست شده. ما می خواهیم غبارهای فکری ایجاد شده درباره کنگره را به آگاهی و دانش تبدیل کنیم. حضور اعضای فعلی و قبلی هیئت مدیره هم جزئی از این حضور مردمی به حساب می‌آید. به عقیده من تا زمانی که نیازهای اصلی جامعه مورد توجه قرار نگیرند مردم هم به کنگره رو نخواهند آورد.
امیدوارم هیئت مدیره جدید هم از این فرصت استفاده کند و با پوشیدن لباس مردمی و حضور در برنامه و با گوش دادن به گفته‌ها به خودآگاهی و به ارزیابی جدید و منصفانه دست بزند.
کاووس صوفی: درست است که منتقد عملکرد هیات مدیره فعلی کنگره هستیم، اما در حال حاضر به نقطه عطفی رسیده ایم و نگاهی به جلو داریم. کنگره ای که با ۵۰۰ عضو خود را در چندین دوره نماینده جامعه ایرانی معرفی کرده، نماینده جامعه متکثر ایرانیان کانادا نیست. برای رسیدن به سازمانی که مورد قبول مردم باشد باید حرف مردم را شنید که چه می خواهند. از افراد با تجربه این کامیونیتی بهره بگیریم که پاسخگوی مردم باشند. این جلسه اولین گام برای پاسخگویی به این نیاز است.
کسانی هم می‌پرسند چرا افراد دیگری غیر از بنیانگذاران را دعوت نکرده‌اید. خوب، این برنامه به‌دنبال نامه‌ای که بنیانگذاران نوشتند ترتیب داده شد. شاید اگر کسان دیگری هم موضوعی با این اهمیت مطرح کرده بودند ما با آن‌ها همکاری می‌کردیم و برنامه‌ای در آن جهت راه می‌انداختیم.
آیا حاضرید جلسه‌ای هم برای هیئت مدیره بگذارید تا آن‌ها هم نظرات‌شان را با جامعه در میان بگذارند؟
ارسلان کهنمویی پور: گروه ما یک نهاد یا سازمان نیست. ما افرادی هستیم که بر اساس علاقه به این موضوعات دور هم جمع شده ایم که این برنامه را برگزار کنیم. نمی‌‌دانیم آیا بعد از این برنامه چه کار خواهیم کرد. آن چه مسلم است این است که امیدواریم جلسات دیگری هم برگزار شود. امیدواریم که هیئت مدیره برنامه‌هایی برای گفتگو در مورد این موضوعات مهم برگزار کند. در این جلسات می‌‌توان از اعضای هیئت مدیره فعلی و پیشین برای گفتگو دعوت به عمل آورد. جای چنین جلساتی واقعا خالی است. نتیجه این میشود که افراد در جمع‌های کوچکتر و موافق با هم سخن میگویند و هرگز فضائی برای همدلی و همراهی بین مخالفان ایجاد نمی‌‌شود. به هر حال ما این قدم را برداشته‌ایم و امیدواریم در آینده هم در این راه کمک کنیم ولی انتظار ما این است که دوستان دیگر هم پا پیش بگذارند و برنامه‌های دیگری ترتیب دهند. آنچه مسلم است این تنها یک آغاز است و برای رسیدن به نتیجه نیاز به چندین و چند جلسه دیگر در سطوح مختلف میباشد.
مریم ناظمی: من فکر می‌کنم این وظیفه هیئت مدیره است که جلساتی ترتیب دهد تا مردم با نظرات آن‌ها و منتقدان‌شان آشنا شوند. آن‌ها هستند که رسا و توانا باید در روشن‌سازی افکار عمومی کوشا باشند. به‌نظر نمی‌رسد هیئت مدیره با برنامه‌های ضیافت و گردهمآیی که ترتیب داده در برگزاری یک جلسه گفتگو ناتوان باشد. این وظیفه آن‌هاست که با انصاف تمام برتری‌ها و کهتری‌های خودشان را ارزیابی کنند و با کامیونیتی در میان بگذارند. تلاش برای اعتمادسازی و ایجاد نزدیکی در کامیونیتی باید از جایی آغاز شود و چه بهتر که خود کنگره شروع کننده این حرکت باشد. این وظیفه هیئت مدیره است که پاسخگو بودن را تمرین کند. تنها با پاسخگو بودن است که احترام کنگره در چشم جامعه بالا می‌رود و مردم نقش محوری در حرکت‌های آن پیدا می‌کنند.
بحث زیادی در جامعه در گرفته در رابطه با برخورد زمانی این برنامه با برنامه دیگری که هیئت مدیره ترتیب داده است. این تداخل چگونه پیش آمد و چگونه حل شد؟
شهرام تابع محمدی
شهرام تابع محمدی: برنامه ما قرار بود در روز ۴ آگوست در سالن اصلی نورت یورک سیویک سنتر برگزار شود. از سوی دیگر، هیئت مدیره می‌گوید برنامه‌ای با عنوان جلسه مشورتی برای بررسی مشکلات مهاجرین ایرانی را از مدت‌ها پیش تدارک دیده بوده و سالن اصلی نورت یورک سنتر را برای همان روز و همان ساعت رزرو کرده است، اما آن‌ها این جلسه مشورتی را تنها در روز ۲۶ جولای، یعنی ۱۰ روز پس از اعلان برنامه ما، اعلان عمومی کردند. ما در نامه‌ای محترمانه از هیئت مدیره خواهش کردیم چون ما برنامه‌مان را ده روز زودتر اعلان کرده بودیم آن‌ها جلسه مشورتی را به تاخیر بیندازند، اما هیئت مدیره هیچ جوابی به ما نداد و در عوض بیانیه تندی صادر کرد. ما بلافاصله با هم مشورت کردیم و به این نتیجه رسیدیم که روش درست این است که برای پیش‌گیری از ایجاد تنش و پرهیز از رویارویی با هیئت مدیره برنامه‌مان را به هفته بعد واگذار کنیم. اینکه هیئت مدیره می‌گوید از مدت‌ها پیش در تدارک این برنامه بوده نادرست است و نادرستی آن از سوی یکی از اعضای هیئت مدیره نیز تایید شده است. افزون بر این، هیئت مدیره به سادگی میتواند با منتشر کردن برگه Reservation Confirmation نشان دهد در چه تاریخی سالن را رزرو کرده است. من در اینجا گاهشمار اتفاقاتی که پیش آمده را می آورم و قضاوت را به دوستان می‌سپارم:
۱۴ جولای: ما سالن اصلی نورت یورک سیویک سنتر را رزرو کردیم اما بر اساس اشتباهی که ممکن است از سوی ما یا از سوی شهرداری رخ داده باشد در عمل اتاق کوچکی به نام ما ثبت شد.
۱۶ جولای: ما برنامه گفتگو با بنیانگذاران را در فیسبوک اعلام کردیم. از همه دوستان فیسبوکی ـ از جمله اعضای هیئت مدیره ـ دعوت کردیم به صفحه ایونت این برنامه بپیوندند. همان‌روز، این خبر در چند صفحه دیگر نیز همرسانی شد و آقای تایاز فخری، عضو هیئت مدیره، نیز در باره این برنامه کامنت گذاشت.
۱۸ جولای: بنا به گفته شهرداری، هیئت مدیره سالنی که ما برای برنامه اعلام کرده بودیم را در این روز، یعنی دو روز بعد، رزرو می‌کند (اگر هم اشتباه در رزرو اتاق از سوی ما بوده باشد، هیئت مدیره که دو روز بعد از این اشتباه باخبر میشود درستش این بود که با صداقت پیامی به ما می‌داد تا اشتباه را تصحیح کنیم نه اینکه از این اشتباه سوء‌استفاده کند و همان موقع سالن را به نام خودش رزرو کند که اگر هم ما به اشتباه پی ببریم دیگر کار از کار گذشته باشد).
۲۱ جولای: آقای بیژن احمدی، رئیس هیئت مدیره، در یک گروه فیسبوکی که برای بحث در پیرامون برنامه گفتگو با بنیانگذاران ترتیب داده شده بود شرکت کرد و کامنت گذاشت، اما هیچ سخنی از اینکه هیئت مدیره برنامه دیگری در همان روز و همان ساعت و همان مکان ترتیب داده به میان نیاورد.
۲۲ جولای (روز شنبه، یک هفته بعد از اعلام برنامه ما): آقای بیژن احمدی در پاسخ دعوتی که خانم مهردخت هادی از سوی برگزارکنندگان برنامه گفتگو برایش می‌فرستد پس از رد دعوت به او اطلاع می‌دهد که “… در ضمن، سالنی که شما اعلان کرده‌اید در رزرو ماست”. به‌دلیل آخر هفته بودن هیچ کاری از ما ساخته نیست.
۲۴ جولای: به گفته آقای تایاز فخری در پنج دقیقه آخر جلسه هیئت مدیره در این روز، برای اولین بار طرح جلسه مشورتی برای بررسی مشکلات مهاجرین ایرانی در هیئت مدیره مطرح و تصویب میشود. پیش از این، در هیچ یک از صورت‌جلسه‌های پیشین هیئت مدیره اثری از گفتگو برای برپایی برنامه‌ای به این سنگینی به‌چشم نمی‌خورد.
۲۵ جولای: ما در نامه‌ای به هیئت مدیره از آن‌ها محترمانه خواهش می‌کنیم که چون ما ده روز است برنامه‌مان را اعلام کرده‌ایم در حالی‌که هیئت مدیره هنوز هیچ اعلامی نکرده است بهتر است آن‌ها برنامه‌شان را به روز دیگری بیندازند تا دو برنامه تداخل نکنند. هیئت مدیره هیچ جوابی به این درخواست نمی‌دهد و در عوض آن بیانیه را صادر می‌کند. عصر همان روز ما یک جلسه تلفنی اضطراری برگزار می‌کنیم و به این نتیجه می‌رسیم که برای پیش‌گیری از بالا رفتن تنش و پرهیز از نفت پاشیدن بر آتش نفاق و دودستگی در جامعه ایرانی، روش درست این است که ما کوتاه بیائیم و برنامه‌مان را به روز دیگر منتقل کنیم.
برنامه بعدی شما چیست؟
رضا سپهراصفهانی: برگزارکنندگان درحال حاضر، برنامه یا جلسه آتی دیگری در نظر ندارند، اما امیدواریم این جلسه ی گفتگو بتواند آغازگر و تسریع کننده‌ای برای تشکیل جلسات گفتگوی مشابه و بعدی در میان اعضای کنگره باشد تا در نهایت بتوان جایگاه این نهاد ارزشمند را برای همه اقشار ایرانی کانادایی از هر طیف و عقیده ای تثبیت گرداند. ده سال پیش، کنگره ایرانیان کانادا با آرمان بزرگی برای همبستگی بیشتر و همصدایی در جامعه ایرانی-کانادایی در شهر تورنتو تاسیس شد و هدفش گسترش این همبستگی و همصدایی به دیگر شهر‌های کانادا بود، لیکن در طول یک دهه گذشته، به دلیل نارسایی در به وجود آمدن محیط‌های گفت و شنود مابین اعضای کنگره و همچنین جامعه ایرانی، که برخوردار از عقاید متفاوت و گاه متضاد سیاسی می باشند، روند رشد و توسعه این نهاد به کندی صورت گرفته و تا امروز آرمان اصلی تاسیس کنگره محقق نگردیده است. ما معتقدیم، پیدایش و استمرار محیط‌های گفتگو بین اعضا با عقاید متفاوت، محور اساسی و کاربردی در مسیر واقعیت بخشی به اهداف تاسیس کنگره میباشد. طبیعتا نقش مدیران اجرایی وقت این نهاد، در ایجاد، رهبری و استمرار این گفتگو‌ها بنیادی و ضروری میباشد. فرایند گفتگو‌های ادامه دار و سازنده در بین اعضا و گروه‌های متکثر می تواند به مرور زمان شناسایی نقاط مشترک و مورد تفاهم را تسهیل نموده و همزمان اختلافات و تنش‌های درون کامیونیتی را تعدیل نماید. همچنین باعث توجه به اصل احترام به عقیده دیگران و ریشه دارشدن این اصل در کامیونیتی مان گردد. بستر مناسب جهت توسعه و پیشرفت کنگره، مستلزم داشتن صلح و آشتی در درون باهمستان ایرانی‌کانادایی میباشد.
زمان و مکان برنامه:
پنجشنبه ۱۰ آگوست ۲۰۱۷ ساعت ۷ تا ۹ شب
میدان مل لستمن، طبقه پایین کتابخانه نورت یورک، نورت یورک مموریال هال، سالن گولد
Thursday, August 10, 2017, from 7 to 9 PM
North York Memorial Hall, Gold Room, 5110 Yonge St.
(Mel Lastman Square, lower level of the Public Library)
