“من این سفر را برای الفت شرق و غرب می نمایم…” تا کنون هیچ مسافری از ایران به امریکا بدین نحو سفر نکرده است.”
حضرت عبدالبها روز ۱۱ اپریل ۱۹۱۲ وارد نیویورک شد. در آغاز سفری از شرق تا غرب امریکا نمود. حضرت عبدالبها رهبر آئین جدید بهائی و شاید اولین ایرانی بود که مردم امریکا می دیدند. ” من آمده ام تا مدنیت الهیه ترویج نمایم… مدنیتی که سبب صلح عمومی است، مدنیتی که مروج وحدت عالم انسانی است…”
در آغاز قرن بیستم جهان به سرعت در تغییر بود. جهان نو به گفته ی حضرت عبدالبها نیازمند “نظمی نو” بود، او خواهان تغییرات بزرگ اجتماعی بود “قوانین قرون مافیه امروز ثمری ندارد” زمانه اختراعات، علوم و افکار تازه بود و بسیاری کنجکاو بودند تا پیام او را بشنوند از جمله روشنفکرانی سرشناس از همه جای دنیا از جمله املین پنکهرست رهبر جنبش رای برای زنان، الکساندر گراهام بل مخترع تلفن، لئو تولستوی نویسنده روسی، راوندرانات تاگور شاعر شهیر بنگالی، خلیل جبران شاعر و هنرمند لبنانی.
زمان آن رسیده که نوع بشر پرچم وحدت عالم انسانی برافرازد، عبدالبها می گوید با تربیت یکسان تساوی حقوق زنان و مردان ممکن است. “استعداد زنان چنان بیدار و آشکار گشته که تساوی رجال و نساء یک امری است محتوم” “اگر چنانچه مساوات حقوق بین نساء و رجال در جمیع عالم تحقق یابد، شبهه ای نیست که دنیا از شر جنگ آسوده می شود… زیرا آن وقت نساء به هیچ وجه راضی به حرب نمی شوند.”
حضرت عبدالبها جهان را در آشوب وخطر می دید و تنها راه نجات آن را در یگانگی و عدالت می دانست. “عالم انسانی از کران تا به کران در جنگ و نزاع است… جنگ است بین ادیان، جنگ است بین اقوام، جنگ است بین اوطان… سروران سرداری نمایند و به خونریزی افتخار کنند… بنیان بشر است که زیر و زبر است هزاران خانمان است که بی سر و سامان است…”
حضرت عبدالبها در تهران به دنیا آمد. او فرزند ارشد حضرت بهاءالله بنیانگذار آئین بهائی بود. ناصرالدین شاه قصد نابودی آئین جدید را داشت. بسیاری از پیروان آئین جدید به دستور او اسیر و کشته شدند. حضرت عبدالبها هشت سال داشت که پدرش زندانی شد و هر چه داشتند به تاراج رفت. “کسی را نداشتیم… از بس سنگ به خانه ما می انداختند خانه پر از سنگ شده بود.” حضرت عبدالبها همراه خانواده اش از خردسالی از تبعید گاهی به تبعیدگاه دیگر و از زندانی به زندان دیگر رفت. آنها از ایران تبعید شدند و در ممالک عثمانی سال ها شهر به شهر می رفتند تا بالاخره به عکا که تبعیدگاه دولت عثمانی بود فرستاده شدند.
حضرت عبدالبها چهل سال زندانی عکا بود و در شصت و چهار سالگی آزاد شد. وقتی دوران حبس او به سر آمد در سالخوردگی راهی جهان غرب شد تا آموزه های پدرش را به نفوس جهانیان برساند.
حضرت عبدالبها اختراعات تازه را نشانه آغاز دورانی جدید می دید “و ما به شکرانه این مواهب باید قیام بر اعمالی کنیم که سزاوار این قرن است…”
حضرت عبدالبها از سال ها پیش گفته بود که راه اصلاحات آموزش عمومی، عدالت در قوانین و مشاوره با مردم است. او از تجدید خواهان مسلمان حمایت می کرد و با بسیاری از رهبران شان در ارتباط بود. مدحت پاشا یکی از رهبران نهضت مشروطه در عثمانی حضرت عبدالبها را به بیروت دعوت کرد، محمد عبده متفکر اصلاح طلب مصر با عبدالبها رابطه دوستی داشت و نظرات او را تأیید می کرد.حضرت عبدالبها در طول زندگی اش با جامعه بهائی، با دوستان و همفکران و با رهبران فکری و سیاسی جهان مکاتبات بسیاری داشت و در نامه هایش بر تفاهم بین المللی، عدالت اجتماعی، ترک تعصبات، تساوی حقوق و دستگیری از فقرا تاکید می کرد.
حضرت عبدالبها هرگز به ایران بازنگشت، اما ایران را همیشه خانه و وطن خود می دانست. ” با وجود این که ۶۰ سال است از ایران خارج شده ام هنوز راضی به آن نگشته ام که عادات جزئیه ایرانی ترک شود…”
حضرت عبدالبها رسالت خویش را در زندان دولت عثمانی آغاز کرد و از پیروان حضرت بهاءالله جامعه ای ساخت که به ترقیات اخلاقی و اجتماعی درخشانی نائل گشتند. زندگی حضرت عبدالبها سرمشق و مثالی جاودانی است.
وقتی به غرب سفر کردند جراید آن زمان همه در مدح و ثنای ایشان سخن گفتند. او را گاه پیغمبر شرق و گاه مبشر صلح و سلام خواندند و صورت نطق های ایشان را منتشر کردند و گاهی هم به عنوان سفیر صلح، قهرمان عدالت، رهبر و نماینده یک آئین جدید می شناختند.
حضرت عبدالبها در ۲۷ نوامبر ۱۹۲۱ در سن ۷۷ سالگی در شهر عکا ( فلسطین سابق) از این جهان خاکی به عالم بالا صعود نمود.
جراید مهم در شرق و غرب عالم خبر درگذشت حضرت عبدالبها را در صفحات اول منتشر کردند. نشریه (التغیر) چاپ حیفا اعلانی بدین مضمون منتشر کرد: جمعیت اسلامیه با کمال تأسف رحلت یگانه مصدر فضل و حکمت و احسان حضرت عبدالبها عباس را به اطلاع عموم می رساند…
نشریه The New York Times, The New York World در امریکا و نشریه London Tribune Post و Le Temp در فرانسه و Times of India خبر درگذشت عبدالبها را منتشر کرده نهایت تجلیل و احترام را نسبت به ایشان اظهار داشتند و عبدالبها را منادی صلح عمومی خطاب کردند.
خوانندگان عزیز، در صورتیکه مایل به دریافت نسخه ای از مقاله فوق از طریق ایمیل هستید و یا راجع به تعالیم بهائی سؤالی دارید لطفا با ما تماس بگیرید:
پیامگیر : ۷۴۰۰-۸۸۲-۹۰۵، ایمیل: anyquestionsplease@gmail.com
وب سایت برای برخی از کتابهای فارسی بهائی: www.reference.bahai.org/fa
