سیما سحر زرهی
ترجمه: آرش عزیزی
روز یکشنبه ۳ اکتبر صدها نفر از ساکنان و خوش‌خورندگان گرسنه‌ی ریچموند هیل مرکز ورزشی ریچموند گرین را پر کردند تا در چهارمین جشنواره سالیانه غذاهای مولتی‌کالچرال، Taste of the Hill ، شرکت کنند. این جشن سالیانه طعم‌های ممتاز فرهنگی جامعه را بزرگ می‌دارد و آن‌ها را گرد هم می‌آورد و در عین حال برای خیریه‌های محلی جمع‌آوری کمک مالی می‌کند. جشن امسال در حمایت از انجمن دیابت کانادا و خانه آجرزرد بود ـ سازمانی که به زنان بی‌خانمان و آسیب‌دیده و کودکان‌شان پناه و مشاوره می‌دهد.
بشقاب بشقاب غذا از دیم سام تا کباب از رستوران‌های مختلف شهر دست به دست می‌شد و در این میان من مدام به این فکر بودم که این جشن چه استعاره مناسبی از چهره سیاسی نوظهور ریچموند هیل است.
آسادوریان کاندیدای حوزه ۳ ریچموندهیل
اگر ریچموند هیل بشقاب[غذا] بود، حتما چیزی مثل «ترکیبی» نامیده می‌شد، غذایی که عناصر سنت‌های مختلف را جمع می‌بندد بدون این‌که تحت تسلط شیوه واحدی باشد. یک قاشق سیاست ریچموند هیل نشان می‌دهد که این شهر طعمی یگانه دارد، طعمی ممتاز که فقط وقتی به دست می‌آید که عناصر واحدی که این منطقه را می‌سازند ترکیب کنید.
ریچموند هیل علیرغم شعار متواضعانه‌اش که تقریبا زیادی کلیشه‌ی کانادایی بودن دارد («کمی شمال‌تر، کمی بهتر») دیگر شهری کوچک و بی‌سر و صدا نیست، بلکه شهری است رو به رشد و در حرکت.
ریچموند هیل به گفته‌ی اداره آمار کانادا همچنان یکی از سریع‌الرشدترین شهرهای کانادا است. در حال حاضر جمعیت آن تقریبا ۱۸۱ هزار نفر است و تخمین زده می‌شود که این میزان تا سال ۲۰۲۱ به ۲۰۰ هزار نفر برسد.
جمعیت ریچموند هیل از تنوع قومی برخوردار است. تقریبا ۱۵ درصد آن چینی هستند، ۸ درصد ایتالیایی، ۷ درصد انگلیسی، ۶ درصد کانادایی، ۵ درصد ایرانی، ۴ درصد هندی، ۴ درصد یهودی و ۳ درصد روسی (و این تازه شمار کوچکی از تنوع این شهر است).
در حال حاضر شهر ریچموند هیل شش حوزه دارد که از بترست به سمت شرق می‌رود و به بزرگراه ۴۰۴ می‌رسد و از بزرگراه ۴۰۷ شرقی/۷ شرقی به شمال می‌رود و به بلومینگتون رود می‌رسد.
در روز ۲۵ اکتبر، روز انتخابات، رای دهندگان ریچموند هیل برای شهردار، دو نماینده در شورای منطقه یورک و شش نماینده در شورای شهر (هر حوزه، یک نماینده) و دو نماینده برای هیئت اداره مدارس عمومی انگلیسی، مجزای انگلیسی و عمومی فرانسوی رای می‌دهند. نامزد هیئت اداره مدارس مجزای فرانسوی از قبل برنده شده.
اما این انتخابات برای ریچموند هیل همان نقطه عطفی است که مدت‌ها منتظرش بودند. مردم که بیشتر و بیشتر از تورنتوی زیادی شلوغ و زیادی گران و به گمان بعضی‌ها زیادی پر سر و صدا به «۹۰۵» می‌آیند، مناطقی مثل ریچموند هیل نه فقط از لحاظ عددی که از نظر قدرت اقتصادی و سیاسی رشد می‌کنند.
دولت فدرال در دسامبر ۲۰۰۸ تصمیم گرفت به انتاریو ۱۰ حوزه انتخاباتی جدید بدهد و این بخشی از طرح آن‌ها برای افزایش کرسی‌های مجلس عوام از ۳۰۸ به ۳۳۰ بود. گرچه هنوز تصمیم‌گیری نشده که این حوزه‌های انتخاباتی جدید کجا خواهند بود چرا که این تصمیم به یافته‌های سرشماری ۲۰۱۱ بستگی دارد، بسیاری گمان می‌برند ریچموند هیل یکی از این کرسی‌های جدید انتاریو را دریافت می‌کند.
سرکیس آسادوریان، نامزد منطقه ۳ ریچموند هیل، عضو سابق پارلمان و قاضی بازنشسته شهروندی انتظار تغییراتی بزرگ برای ریچموند هیل را می‌کشد.
او در مورد افزایش احتمالی حوزه‌های انتخاباتی جدید به ریچموند هیل توضیح می‌دهد:«احتمالا ما یک کرسی استانی و یک کرسی شهری می‌گیریم». به گفته آسادوریان این کرسی‌های جدید سیاسی در ضمن به معنی قدرت‌های سیاسی جدید برای منطقه خواهند بود.
آسادوریان تصمیم گرفته بار دیگر به زندگی سیاسی برگردد، اما این‌بار به عنوان نماینده شورای شهر:«در سیاست شهری فرصت بیشتری برای کمک مستقیم به مردم هست، اینجا دیگر سیاست حزبی در کار نیست».
آسادوریان ساکن ریچموند هیل و یکی از مبلغان اصلی شهر است. او می‌گوید: «ریچموند هیل جواهر شمال است» و می‌افزاید: «یکی از امن‌ترین و بهترین شهرهای کانادا است». به گفته آسادوریان مردم به این علت به این شهر می‌آیند که «جای خوبی برای زندگی خانوادگی است».
آسادوریان که مهاجری از تبار ارمنی است باور دارد رشد ریچموند هیل بخشی از رشد بزرگ‌شهر تورنتو به عنوان شهری است که مهاجران جدید را جذب می‌کند.
او توضیح می‌دهد: «ریچموند هیل رشد می‌کند و رفاه می‌یابد چنان‌که مهاجران جدید رفاه می‌یابند و پیشرفت‌هایی در زندگی اقتصادی می‌کنند. ساکنان این شهر رویای کانادایی را در ریچموند هیل زندگی می کنند».
به باور او این رشد در ضمن نشانه نیاز به توسعه و اعمال سیاست‌های جدید است.
آسادوریان می‌گوید: «روی سیاستمداران فشار جدیدی هست که راه حلی پیدا کنند».
آسادوریان توضیح می‌دهد که ساکنان مناطق ۹۰۵ به دنبال مشارکت سیاسی بیشتر هستند. آسادوریان که عضو مجلس بود طرفدار ایجاد دو کمیته فدرال بود که کار یکی رسیدگی به نیازهای ۹۰۵ بود. او اعلام می‌کند: «ما باید به دنبال روندی بازتر برای دریافت نظرات باشیم».
گادوین چن، کارکشته سیاست ریچموند هیل که نامزد انتخاب مجدد به عنوان نماینده حوزه ۶ است ارزیابی آسادوریان را تکرار می‌کند. او می‌گوید: «ریچموند هیل با توجه به موقعیت محوری استراتژیک خود و پذیرشش به عنوان تنها جامعه «ردیف اول» در بزرگ‌شهر تورنتو توسط اداره کنفرانس‌های کانادا تحول به سوی شهرنشینی را از سر می‌گذراند و این روند با فشار برای تشدید روبرو است».
گادوین چن نامزد حوزه شش ریچموندهیل
گادوین چن می‌گوید اگر دوباره انتخاب شود چشم‌اندازی اینچنینی برای ریچموند هیل رو به رشد دارد: «ایجاد توازن میان مدیریت رشد، حمل و نقل عمومی و کنترل ترافیک با ارتباط بهتر، دولت محلی قابل دسترس، حساب‌پذیر و مقرون به صرفه، شهری پذیراتر و مرفه‌تر و جوامعی امن‌تر و قدرت‌مندتر».
آسادوریان در ضمن طرح‌های بزرگی برای ریچموند هیل رو به رشد و رو به سبزی دارد. او می‌گوید: «در ریچموند هیل اقبال ما این است که صفحه‌ای سفید داریم».
هدف او در صورت انتخاب به شورای شهر این است که ریچموند هیل را «شهری خوداتکا» بسازد که در آن «مردم مستقیما درگیر» مسائل شهری هستند.
او می‌پذیرد که با رشد شهر نیاز به خدمات عمومی هم بیشتر می‌شود. آسادوریان می‌گوید: «خدمات زیادی در شهر هست که باید بهبود بخشیم و من طرح‌های زیادی برای رسیدگی به نیازهای تمام شهروندان ریچموند هیل دارم».
او می‌گوید: «تمرکز گسترش حمل و نقل را توجیه می‌کند» و می‌افزاید: «مردم و شرکت‌ها باید وجود داشته باشند تا مخارج توجیه شود».
اما از آن‌جا که پیش‌بینی می‌شود ریچموند هیل رشد کند او باور دارد که این افزایش جمعیت نویدبخش وعده‌های بسیاری برای شهر است از جمله خطوط جدید مترو که ریچموند هیل را بیشتر به بقیه بزرگ‌شهر تورنتو متصل کند.
او می‌گوید: «بهترین حُسن یک شهر این است که مردم در یک منطقه زندگی و کار کنند».
از جمله طرح‌های او برای شهر هدفش برای ایجاد مرکزی در ریچموند هیل است. او می‌گوید: «به نظر من لازم نیست منطقه مرکز شهری داشته باشیم که آپارتمان‌های بلند در تمام مناطقش باشند» و می‌افزاید: «اما باید اینجا احساس راحتی داشته باشی و بدانی که شهر تمام بخش‌های ضروری برای زندگی روزمره را در خود دارد».
طرح‌های آسادوریان برای ایجاد مرکز شهر در ریچموند هیل شامل نقل مکان شهرداری از مکان کنونی‌اش به یانگ و میجر مکنزی است، جایی که بنیان ساختن مرکز شهری همین حالا دارد ریشه می‌گیرد. او اشاره می‌کند: «همین الان ایستگاه پلیس، بیمارستان و کتابخانه آن‌جا هست» و می‌افزاید: «زمین زیادی در آن‌جا هست».
به باور او سئوالی که سیاستمداران، ساکنان و صاحبان منافع در شهر باید در دهه آینده بر آن تمرکز کنند این است که «چگونه می‌توانیم از آن زمین بهترین استفاده را برای آوردن کسب و کارها بکنیم؟»
آسادوریان در تداوم صحبت در مورد چشم‌اندازش برای تبدیل منطقه نزدیک یانگ و میجر مکنزی به مرکز شهر ریچموند هیل توضیح می‌دهد: «از این زمین می‌شود مثل ریچموند گرین استفاده کرد و آن‌را تبدیل به جایی کرد که آدم با خانواده می‌رود و از فضای سبز برای پیک‌نیک استفاده می‌کند یا در مغازه‌های نزدیک خرید می‌کند».
او تصریح می‌کند: «من دوست ندارم میدان‌هایی بسازیم که جهت‌گیری‌شان فقط به شرکت‌ها باشد، به نظرم باید فضاهای محلی بسازیم که مراکز کسب و کار را با مراکز محلی ادغام می‌کنند».
اما آسادوریان اعتراف می‌کند که تمام این ابتکارات فقط در صورتی ممکن می‌شود که ساکنان ریچموند هیل تصمیم بگیرند نقش فعال‌تری در رشد و ساختن شهر داشته باشند.
او اعتراف می‌کند که متاسفانه «شرکت در انتخابات شهری نسبت به انتخابات‌های استانی یا فدرال بسیار پایین است».
آسادوریان در صحبت از جوامع مهاجر می‌گوید: «ما بیشتر در مسائل فدرال درگیر هستیم». به باور او این بخاطر تداوم ارتباط جوامع مهاجر با مسائل سیاسی مربوط به کشور مبداشان است. اما به نظر او با ریشه دواندن بیشتر جوامع مهاجر در خانه‌ی دوم‌شان، آن‌ها در ضمن احتمال بیشتری برای مشارکت کامل‌تر در روند سیاسی دارند.
آسادوریان باور دارد به عنوان مهاجر با همان مسائلی روبرو است که سایر ساکنان ریچموند هیل با پیشینه‌های متنوع با آن روبرو هستند. او اشاره می‌کند: «دوست داشته باشیم یا نه مشکلات ما یکی است.» او برای ایجاد پل با جوامع دیگر سخت می‌کوشد ارتباطات مداوم با رسانه‌های محلی و قومی برقرار کند و در ضمن تضمین کند مواد انتخاباتی‌اش به زبان‌های مختلف در دسترس باشد.
گرچه او طرفدار تنوع در تمام سطوح سیاست است نمی‌خواهد تنها بر اساس قومیت خود رای بگیرد. او می‌گوید: «اگر مردم بخواهند بر اساس منشا قومی رای بدهد، برای من این قابل قبول نیست».
آسادوریان در عوض امیدوار است بر پایه تجربه سیاسی گسترده و مشارکت محلی‌اش کسب رای کند:«من عضو دو انجمن هستم، اتاق بازرگانی ریچموند هیل و کلینیک اهدای خون.» او در ضمن اضافه می کند: «من که عضو مجلس بودم یازده بار روی بودجه ملی رای دادم. این تجربیاتی است که من به عنوان نامزدی در ریچموند هیل به میدان می‌آورم».
آسادوریان در صحبت از موفقیت‌ها و شور و شوقش برای حیات سیاسی می‌گوید: «کانادا بیش از آن‌چه من می‌خواستم به من داده است» و اضافه می‌کند: «حالا مسئولیت من است که مزیتی که در این کشور به دست آورده‌ام با کسانی که کم‌اقبال‌تر هستند به اشتراک بگذارم».
