دویچه وله: تجمع زنان به مناسبت روز جهانی زن، ۸ مارس که قرار بود مقابل وزارت کار در تهران برگزار شود با دخالت نیروهای پلیس به خشونت کشیده شد. به گزارش کانال تلگرامی فراخوان تجمع تا کنون بیش از ۱۰ نفر دستگیر شده‌اند.
روز پنجشنبه ۸ مارس (۱۷ اسفند) تعدادی از زنان در تهران قصد برگزاری تجمعی مقابل وزارت کار را داشتند که نیروهای امنیتی و پلیس مانع از تشکیل آن شدند. کانال تلگرامی “فراخوان تجمع ۸ مارس” از بازداشت ۱۱ نفر خبر داده است. اسامی بازداشت‌شدگان از این قرار است: بنفشه جمالی، زهره اسدپور، پرستو الهیاری، آزاده بهکیش، آذر گیلانی، بهار اصلانی، سودابه رخش، مهرداد فلاحی، پیمان چهرازی، علی سالم و جواد عباسی توللی.
مهدیه گلرو، یکی از فعالان زنان که در این تجمع حضور داشت در توئیترش نوشته است که در تمام کوچه‌ها و روی پل‌های عابر پیاده اطراف ساختمان وزارت کار نیروهای امنیتی مستقر هستند.
او نوشته است: «این میزان از فضای امنیتی باورکردنی نیست حتی اجازه چند لحظه ایستادن نمی‌دهند. ون‌های مخصوص انتقال زندانی و ون گشت ارشاد، موتورهای پرسروصدا و وفور لباس شخصی، این است ۸ مارس در ایران.»
فرزانه ابراهیم‌زاده روزنامه‌نگار مقیم تهران نیز به نقل از شاهدان عینی در صفحه توئیترش نوشته است که نیروهای لباس شخصی در حال فیلم گرفتن از تظاهرکنندگان بودند که با اعتراض زنان روبرو می‌شوند.
گرازش‌های دیگر حاکی است که بیش از ۸۰ نفر از شرکت‌کنندگان در این تجمع بازداشت شند. گفته می‌شود شهلا انتصاری از چهره های شناخته شده جنبش زنان هم جزو دستگیرشدگان است. برخی از زنان هدف ضرب و شتم پلیس و نیروهای امنیتی قرار گرفته‌اند.
بنابر گزارش‌ها خانواده های بازداشت‌شدگان جلوی بازداشتگاه وزرا تجمع کرده وخواهان آزادی بستگان خود هستند.
این روزنامه‌نگار می‌نویسد چندین نفر را سوار ون‌های نیروی انتظامی کرده‌اند.
او همچنین می‌افزاید: «هرچند حلقه اولیه هم شکل نگرفت، اما چیزی که شاید نکته شاخص تجمع زنان در هشت مارس ۲۰۱۸ بود شجاعت دختران جوان شرکت کننده بوده. دختر جوانی که از میان جمعیت به سمت لباس شخصی‌هایی که برای گرفتن زنان می‌رفتند می‌دود و با تنه زدن به آنها اجازه جلو آمدن نمی‌دهد. دختر دستگیر نشده.»
فراخوان این تجمع برای اولین بار پس از سال ۱۳۸۵ داده شده بود و برگزاری آن، اولین تجمع خیابانی زنان در هشت مارس در ۱۱ سال گذشته بوده است.
متن این فراخوان را در زیر می خوانید:
جمعی از فعالان حقوق زنان با انتشار بیانیه‌ای به مناسبت هشت مارس، با انتقاد از سرکوب و به حاشیه راندن مطالبات زنان در ۴۰سال گذشته، حمایت خود را از هر حرکت فردی و گروهی که در روز پنجشنبه و در گرامی‌داشت روز جهانی زن صورت گیرد، اعلام کرده‌اند.
آنها در این بیانیه با طرح این موضوع که «در انباشت مطالباتی که ۴۰ سال شنیده نشد، سرکوب شد و به حاشیه رانده شده امروز کدام را فریاد بزنیم؟» گفته‌اند که می‌خواهند همین یک روز از سال را از خانه‌هایشان بیرون بیایند و در خیابان بمانند، در خیابان‌هایی که در آن انقلاب کردند، بمباران شدند، حق‌‌شان را خواستند و سرکوب شدند، بر صورت‌هایشان اسید پاشیدند، به جرم بدحجابی بازداشت شدند، روی سکوها ایستادند و با استخوان خرد شده به زندان رفتند و….
متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:
جلد شهروند ۱۶۸۹ ویژه ۸ مارس روز جهانی زن
هشتم مارس (۱۷ اسفند) روز ماست. روزی که هزاران خیابان، در هزاران شهر جهان تن به گام‌های زنان می‌سپارد. در خیابانی شادی و در خیابانی دیگر مشت‌های گره کرده زنان است که خود را در خاطره شهر ثبت می‌کند. زنان هنوز باید برای کوچک‌ترین حقوق خود بجنگند و هشتم مارس فرصتی است تا به یاد آریم راه‌مان تا رسیدن به جهان برابر چه قدر دشوار است.
امروز در هفدهم اسفند ۱۳۹۶ ما زنان دیگر نمی‌دانیم کدام مطالبه و کدام حق به ناحق گرفته شده‌مان را فریاد بزنیم. در انباشت مطالباتی که ۴۰ سال شنیده نشد، سرکوب شد و به حاشیه رانده شده امروز کدام را فریاد بزنیم؟
از حذف و به حاشیه راندن خود در فضاهای عمومی بگوییم یا از این حق بدیهی که باید بتوانیم خود پوششمان را انتخاب کنیم؟
از قوانین تبعیض‌آمیز بگوییم یا از فرهنگ رسمی که می‌‌خواهد با ستایش مادری، زنان را به ماشین فرزندآوری و فرزندپروری تقلیل دهد؟
از بازار کاری بگوییم که زنان در آن جایی ندارند، یا از نظام سیاسی که جایی برای زنان و سیاست زنانه ندارد؟
ما از اسفند ۵۷ تا اسفند ۹۶ هر بار به شکلی یکی از این نقدها را بیان کرده و این خواسته‌ها را پی گرفته‌ایم.
هر قدر نقد و مبارزه ما در دگرگونی جامعه ایران و تغییر باورهای آن موفق بوده، سیاست رسمی در برابر بدیهی‌ترین خواسته‌هایمان مقاومت کرده و کار را به جایی رسانده که امروز رسیدن ما به هر خواسته کوچک به معنی پرداخت هزینه سنگینی است که ناعادلانه بر ما تحمیل شده است.
امروز ما فقط یک چیز می‌خواهیم: می‌خواهیم همین یک روز از سال را از خانه‌هایمان بیرون بیاییم و در خیابان بمانیم. ما در همین خیابان‌ها مبارزه کردیم، در همین خیابان‌ها انقلاب کردیم، در همین شهرها بمباران شدیم، در همین خیابان‌ها حق‌مان را خواستیم و سرکوب شدیم، در همین خیابان‌ها بر صورت‌های ما اسید پاشیدند، در همین خیابان‌ها به جرم بدحجابی بازداشت شدیم، در همین خیابان‌ها روی سکوها ایستادیم و با استخوان خرد شده به زندان رفتیم، از همین خیابان‌ها گذر کردیم به وزرشگاه رفتیم و سر از بازداشتگاه درآوردیم و… ما در همین شهرها زندگی می‌کنیم، و می‌خواهیم روزمان را در خیابان‌های شهرهامان بگذرانیم.
ما از هر حرکت فردی و گروهی که در روز پنجشنبه و در گرامی‌داشت روز جهانی زن صورت گیرد حمایت می‌کنیم.
باید بتوانیم دست کم این یک روز از سال، شهر را مال خود بدانیم، در خیابان بمانیم و بی آنکه استخوان‌مان بشکند به خانه‌هایمان بازگردیم.
