آرش عزیزی
باور کنید یا نه، دوست داشته باشید یا نه، راب فورد، عضو ۱۰ ساله راست‌گرای شورای شهر از اتوبیکو، با یک پیروزی تاریخی، شهردار جدید تورنتو شد. فورد با بیش از ۹۳ هزار رای اختلاف برنده شد و آرای او تقریبا برابر با مجموع آرای دو نامزد اصلی دیگر، جورج اسمیترمن و جو پانتالونه است.
شهردار جدید تورنتو که با وعده از بین بردن اتلاف و اسراف و کاهش هزینه‌های شهرداری موفق شد دل بخش عظیمی از تورنتویی‌ها را به دست بیاورد، ۳۸۳۵۰۱ رای، یعنی ۴۷/۱۱ درصد آرا را دریافت کرد.
فورد در مهمانی پیروزی خود در مرکز کنگره‌ی تورنتو در اتوبیکو در حضور بیش از ۳۰۰۰ نفر از حامیانش گفت:«ما خیلی‌ها را در سراسر شهر و سراسر کشور غافلگیر کردیم».
او، که همسر و مادرش در دو طرفش ایستاده بودند، افزود: «این پیروزی فراخوانی روشن از سوی مالیات‌دهندگان است که دیگر بس است. مهمانی با پول مالیات‌دهندگان دیگر تمام شد. ما دوباره به مالیات‌دهندگان احترام می‌گذاریم و بله، آقایان و خانم‌ها، یکبار برای همیشه اتلاف و اسراف را تمام می‌کنیم».
مهمترین عاملی که در انتخابات تورنتو، و بسیاری از سایر شهرهای استان، شاهد بودیم رای مردم به تغییر اوضاع کنونی بود. کسانی که ادامه اوضاع قبل را وعده می‌دادند، و بسیاری از اعضای باسابقه شهرداری‌ها و شورای شهرها، کنار رفتند.
در سراسر تورنتو شاهد تغییرات عمده و غافلگیرکننده در شورای شهر بودیم، گرچه همه این تغییرات به هیچ وجه به نفع فورد نیستند. معمولا اعضای شورای شهر تا وقتی که خودشان دوباره نامزد شوند مشکلی در انتخاب شدن ندارند، اما این بار علاوه بر ۹ نامزدی که استعفا داده بودند و جای خود را به چهره‌های جدید دادند، ۶ نفر از اعضای سابق شورای شهر که دوباره نامزد شده بودند از چهره‌های جدید شکست خوردند.
چهره‌های شکست‌خورده هم از چپ‌گرایان میلری مثل ساندرا بوسین در محله‌ی بیچز و سوزان هال در اتوبیکو هستند و هم از چهره‌های راست‌گرا مثل پیتر میلچین.
با این حساب راب فورد شورای شهر ۴۴ نفره‌ای را در کنار خود خواهد داشت که یک سوم آن اعضای تازه هستند و بسیاری با طرح‌های او مثل حذف ترامواهای شهری، حذف سیاست «دستمزد عادلانه» برای کارگران شهرداری و یا کاهش تعداد اعضای شورای شهر به ۲۲ موافق نخواهند بود.
بسیاری از کارشناسان مدت‌ها ابراز نگرانی کرده بودند که آیا فورد در صورت پیروزی توان همکاری با شورای شهرِ مخالف با خود را خواهد داشت و یا شاهد چهار سال تلاطم و کشمکش در شورای شهر خواهیم بود؟ سرمقاله تورنتو استار و بسیاری صاحب‌نظران دیگر از فورد خواسته‌اند با مخالفان خود رابطه برقرار کند. جو پانتالونه، نامزد چپ‌گرای شکست‌خورده، گفته ناتان فیلیپز، شهردار معروف تورنتو، را به فورد یادآوری کرد که «تو اکنون شهردار تمام تورنتویی‌ها هستی». سرمقاله استار مشخصا از فورد خواسته حداقل یکی از چپ‌گرایان را در کمیته اجرایی شهر منصوب کند، اتفاقی که وقوع آن بعید به نظر می‌رسد.
فورد در سخنرانی پیروزی خود گفت: «به کسانی که به من رای نداده‌اند می‌گویم من سخت می‌کوشم تا اعتماد شما را جلب کنم. و تغییراتی موجب می‌شوم که به آن‌ها افتخار کنید».
فورد پیش از این تلاش کرده بود طرفداران خود را در حوزه‌های مختلف شهری به شورا بفرستد، اما در انجام این کار آنقدرها هم موفق نبود. البته مهمترین حامی او در شورای شهر، داگ فورد، است که جای برادر را در حوزه ۲ (اتوبیکوی شمال) گرفت. داگ که در این انتخابات هم رئیس کمپین برادرش بود و هم خودش نامزد شورای شهر شده بود، علیرغم مخالفت‌هایی که علیه‌اش شده بود با ۱۲۶۶۰ رای (۷۲ درصد آرا) پیروز شد و به گفته کارشناسان مغز متفکر پشت برادر بزرگترش خواهد بود. گزارشی از تورنتو استار در مورد داگ فورد می‌نویسد: او «مغز خانواده (فورد)» است. رابین دولیتل،خبرنگار مسائل شهری استار، در این گزارش توضیح می‌دهد که اگر راب فورد «ضد نخبه» است و بیشتر مثل بقیه مردم می‌ماند و مثلا مینی‌ون سوار می‌شود و خانه‌ی نسبتا ارزانی (به قیمت ۷۴۶۵۰۰ دلار) در مرکز اتوبیکو دارد، برادرش حسابی اهل ولخرجی است و در چند جای آمریکا و کانادا خانه دارد و خودش و دختران نوجوانش همه گران‌ترین ماشین‌ها را سوار می‌شوند.
به نظر می‌رسد داگ فورد، که می‌گویند خودش راب را قانع کرده نامزد شهرداری شود، قرار است هم از پشت برادر بزرگتر و کم‌اطلاع‌ترش را رهبری کند و هم درون شورای شهر «حزب فورد» را رهبری کند. راکو راسی، نامزدی که مدتی پیش کنار کشید، او را «نخست وزیر پشت رئیس جمهور» نامیده است.
به غیر از داگ فورد اما بسیاری از چهره‌های جدید یا راست‌گرا نیستند و یا مشخصا چپ‌گرا هستند، مثل کریستین وونگ تام، چپ‌گرای چینی‌تبار، که در حوزه ۲۷ در مرکز تورنتو موفق شد کن چان، افسر سابق پلیس و نامزد مورد حمایت لیبرال‌ها و تورنتو استار را با اختلاف کمتر از ۵۰۰ رای شکست دهد و به شورا راه پیدا کند. وونگ تام مورد حمایت بعضی اتحادیه‌های کارگری و بعضی بخش‌های حزب نیودموکرات (گرچه نه تمام آن) بود.
آواز قوی بازنده‌ها
جورج اسمیترمن، که یکی از بالاترین سمت‌ها در دولت انتاریو را کنار گذاشت تا نامزد شهرداری تورنتو شود، سخنرانی پذیرش شکست خود را در کلابِ گاورمنت ابراز کرد. او،که در تمام طول سخنرانی‌اش بغض کرده بود، گفت: «خواهند نوشت که من انتخاباتی را باختم که برد در آن پیش رویم بود و من این‌را می‌پذیرم». اسمیترمن از این گفت که چگونه «من آمدم تورنتو را تغییر دهم، اما در طول این مسیر تورنتو هم مرا تغییر داد». او گفت پس از این انتخابات توجهش را به پسر ۲۳ ماهه اش معطوف می‌کند. او مقابل دوربین‌ها پسرش را در بغل گرفت و او را جلوی دوربین‌ها برد.
اسمیترمن وقتی در ابتدا نامزد شده بود به نظر اقبال بالایی داشت، بخصوص پس از این‌که دو نفر از رقبای اصلی او، جان توری و آدام جیامبرونه، کنار رفتند. اما فورد موفق شد با ورودی پر سر و صدا خیلی زود به یکی از اصلی‌ترین‌نامزدها بدل شود و در آخر اسمیترمن را با شکستی سهمگین و باورناکردنی روبرو کرد.
جو پانتالونه، معاون دیوید میلر، پس از استعفای جیامبرونه تنها نامزد چپ‌گرا بود، اما هرگز نتوانست رای بسیاری به خود جلب کند و با ۱۲ درصد کنار رفت. پانتالونه‌ی ۵۸ ساله در مهمانی خود در رستوران ریوایوال، در محله ایتالیایی‌های تورنتو، به مایکل لیتون، پسر جک لیتون، رهبر حزب فدرال، که با پیروزی در منطقه ۱۹ جای او را در شورای شهر گرفت تبریک گفت و گفت به مبارزات خود ادامه می‌دهد. پانتالونه با نقل قول از تامی داگلاس، بنیانگذار سوسیالیستِ حزب نیودموکرات، گفت: «هیچ‌وقت برای تغییر جهان دیر نیست».
پانتالونه به فورد هشدار داد که او نمی‌تواند تغییرات «مدل مایک هریس» را در تورنتو پیاده کند و از دیوید میلر برای دو دوره شهرداری موفق قدردانی کرد.
فورد چه خواهد کرد؟
چنان‌که پیش از این گفته بودیم قدرت‌های شهردار در نظام انتاریو بی‌پایان نیست و در واقع تمام تصمیمات اساسی باید به تایید شورای ۴۴ نفره برسد.
فورد در سخنرانی پیروزی خود گفت: «چهار سال دیگر برمی‌گردید و می‌گویید راب فورد همه کارهایی را که گفت می‌کند، کرد». اما آیا واقعا چنین چیزی برای او امکان‌پذیر خواهد بود؟
بیایید نگاهی به طرح‌های او داشته باشیم:
ـ نیم‌میلیون دلار کاهش در مخارج شهر تا سال آینده با اعمالی مثل حذف سیاست استخدام عادلانه (استخدام عادلانه یعنی این که تضمین می‌کرد حتی کارگران قراردادی شهرداری هم حقوق اتحادیه‌ای دریافت کنند)، کاهش کارگران شهری با عدم پر کردن جای کسانی که بازنشسته می‌شوند و ۲۳۰ میلیون دلاری که قرار است با کاهش «اتلاف»انجام شود و فورد هنوز نگفته چگونه.
ـ ادامه کاهش عمیق مخارج، بدون قطع هیچ یک از خدمات، به گونه‌ای که تورنتو که همیشه کسری بودجه دارد پس از چهار سال ۱/۷ میلیارد دلار مازاد بودجه داشته باشد
ـ طرح «ترانزیت سیتی» که می‌خواست قطارهای جدید مدل اروپایی را به حومه‌های تورنتو بیاورد. فورد در ضمن می‌خواهد ترامواها را از بین ببرد و به جایشان اتوبوس بگذارد. او گفته با لابی دولت استانی درخواست می‌کند ۳/۷ میلیارد دلاری را که قرار بوده خرج «ترانزیت سیتی»شود خرج کشیدن خطوط جدید مترو کند از جمله تمام کردن خط شپرد از دانزویو تا اسکاربورو تاون سنتر و تبدیل قطار آر تی اسکاربورو به متروهای قدیمی.
ـ سپردن خدمات جمع‌آوری زباله شهر به کارگران قراردادی خصوصی با حقوق پایین (مشابه مدل اتوبیکو).
ـ افزایش تعداد نیروهای پلیس
ـ ادامه افزایش مالیات بر املاک تا ۱/۸ درصد، حذف مالیات ثبت ماشین در سال ۲۰۱۱ و مالیات انتقال زمین حداکثر تا ۲۰۱۲
ـ کاهش تعداد اعضای شورای شهر به ۲۲ برای انتخابات ۲۰۱۴؛ کاهش بودجه دفتری اعضای شورای شهر از ۵۳ به ۳۰ هزار دلار؛ کاهش یک پنجمی بودجه دفتر شهردار و ۱۶ درصدی بودجه اعضای شورا.
آن‌چه مسلم است این که فورد برای اجرای این برنامه‌ها، که وعده اجرای بسیاری از آن‌ها را در سخنرانی پیروزی خود نیز داد، با مشکلات بسیار مواجه خواهد بود. نه تنها بسیاری از اعضای شورای شهر با او مخالف خواهند بود، بلکه اگر او بخواهد به حمله گسترده‌‌ای به سیاست‌های استخدام شهر دست بزند، مسلما با اتحادیه‌ها روبرو خواهد بود (بخصوص که قول داده به شدت با احتمال اعتصاب‌های غیرقانونی در تی تی سی برخورد کند).
چهار سال پیش رو بدون شک پر از تلاطم و کشمکش برای تورنتو خواهد بود، کشمکشی نه فقط در شورای شهر که در خیابان‌های شهر و از طرف اتحادیه‌های کارگری که مسلما دست به اعتصاب و مقاومت در مقابل حمله به حقوق‌شان خواهند زد.
فورد فعلا شهردار شد و بسیاری که می‌گفتند او «بزرگ‌ترین کابوس تورنتو» است هفته خوبی را آغاز نکرده‌اند. اما کسانی که با نظام‌سیاسی این کشور آشنا هستند می‌دانند که او نخواهد توانست به راحتی تغییراتی را که می‌خواهد اعمال کند و منتظر واکنش نباشد. باید دید راب فورد و برادر تیز پشت سرش، داگ، چگونه به جنگ حریفان خود می‌روند و مردم تورنتو در این میان چه نقشی بازی می‌کنند.
