گفت وگو با پاشا جوادی یکی از بنیانگزاران کافه‌لیت
کافه‌لیتCafelitt کوتاه شده‌ی عبارتCafé Littéraire بر خلاف تصور اولیه یک مکان نیست، بلکه یک جمع است؛ یک جمع ساده و بی‌ادعا از دانشجویان، فارغ‌التحصیلان و علاقه‌مندان به امور علمی و فرهنگی. سه سال می‌شود که این گروه در مونترال هر پنجشنبه و از چند ماه پیش در پاریس هر جمعه، در یکی از کافه‌های شهر دور هم جمع می‌شوند. یک از کافه‌لیتی‌ها موضوعی را که از پیش اعلام شده ارائه می‌کند و بعد راجع به آن بحث و گفتگو می‌شود.
پاشا جوادی یکی از بنیانگزاران کافه‌لیت است. او کمتر از سی سال دارد. تحصیلاتش را در علوم پزشکی در ایران شروع کرد، اما لیسانس را در رشته بیوتکنولوژی در هلند گرفت. بعد از دانشگاه مونترال فوق لیسانس بیوشیمی گرفت و الان در رشته مدیریت مشغول تحصیل است. پاشا در معرفی کافه‌لیت می‌گوید: «از دل این جمع دوستانه که به طور متوسط ۲۵ تا ۷۵ نفر هستند، فعالیتهای دیگری آغاز شد. فعالیت هایی مثل کافه سینما، کافه فیلو، و مسابقه عکاسی که با استقبال روبرو شد و بعضی تلاشهای دیگر مثل کتابخوانی، مثنوی‌خوانی که به دلیل عدم استقبال متوقف شد.
یکی دیگر از تلاشهای موفق کافه‌لیت وب‌سایت این مجموعه است که پاشا فراموش می‌کند به آن اشاره کند. وب‌سایت cafelitt.ca که با تغییر تحولات زیاد به نقطه کنونی رسیده کاری تروتمیز است که توسط این مجموعه راه‌اندازی شده و تا حدود زیادی حال و هوای این جمع را معرفی می‌کند.
پاشا جوادی از بنیانگزاران کافه لیت
امسال قرار است مسابقه عکاسی که سال اولش را به خوبی پشت سر گذاشت، در سطحی خیلی وسیع‌تر برگزار شود. این دانشجوی فعال در این رابطه می‌گوید: «جریان از یک عصر گرم تابستانی شروع شد. حتما می‌دانید که تابستان‌ها، مونترال شور و شوق عجیبی دارد. هر گوشه این شهر جشنواره‌ای و گردهمایی‌ای برپاست. ما گروهی دوست بودیم که روز را دوربین به دست در شهر به گشت و گذار می‌پرداختیم و شب، هرکس پشت لپ‌تاپش مشغول بارگذاری عکسها و نقد عکسهای دیگری می‌شد. نقد کم کم به سمت کرکری می‌رفت. از دل همین شب‌ها این ایده آمد که بیایم به این رقابت‌ها ساختاری منظم‌تر و حرفه‌ای بدهیم و گسترده‌ترش کنیم تا هم خود را بیازماییم و هم دیگر علاقه‌مندان به عکاسی شهرمان را بشناسیم. ایده را پروراندیم، یک هیأت داوران حرفه‌ای انتخاب کردیم و مسابقات را آغاز کردیم با سوژه‌ی تابستان، مونترال… در طی آماده‌سازی‌ها بیشتر و بیشتر به توانایی‌های گروه پی بردیم و تصمیم گرفتیم این برنامه را به صورت سالانه برگزار کنیم و هرسال بزرگتر از سال قبل. سال اول به خوبی برگزار شد با بیش از ۱۰۰ عکس از ۴۰ عکاس شهر مونترال.»
پاشا درباره مسابقه‌ی امسال توضیح می‌دهد: «امسال، دومین سالانه عکسمان را به صورت بین‌المللی در ایران، کانادا(مونترال، تورنتو، اتاوا، ونکوور)، اروپا (پاریس، نیس، میلان، فرانکفورت)، امریکا (لس‌آنجلس، نیویورک و سانفرانسیسکو) برگزار می‌کنیم. نمایشگاهی از آثار برگزیده در مکیک برگزار خواهد شد که جا دارد همینجا از مسئولان مکیک تشکر کنیم. در تلاشیم نمایشگاهی هم در پاریس، ایران و چند شهر دیگر هم برگزار کنیم. کافه لیت در نظر دارد تا این مسابقات سالانه را به یک جشنواره باشکوه هنری بین‌المللی تبدیل کند. جشنواره‌ای که مخاطب آن نه تنها جامعه ایرانی، بلکه تمامی هنرمندان حرفه‌ای و آماتور جهان باشد.» بعد از این جملات که عشق و علاقه‌ای بی‌انتها در آنها موج می‌زند وی در پاسخ به این سئوال که از مخاطبان چه انتظاری دارد می‌گوید: «در این زمینه به کمک شما نیازمندیم. کمک جهت جذب شرکتکننده، اسپانسر مالی، گالری جهت نمایشگاه، انتشار و… با کمک شما حتما می‌توانیم جشنواره هنری بین‌المللی باشکوهی برگزار کنیم.»
برای معرفی این کار که رویایی بزرگ در پس آن نهفته، با پاشا جوادی گفت‌وگو کردیم.
خ.ش
آقای پاشا جوادی سال گذشته مسابقه عکاسی محدود به مونترال بود، اما امسال خیلی گسترده است. از مونترال به سطحی کم و بیش بین‌المللی؟
ـ دقیقاً، سال اول در واقع یک تمرین بود برای اینکه ببینیم چقدر استقبال می‌شود و امسال سعی کردیم بزرگترش کنیم.
یعنی عملا عکسها از هر جا می توانند در مسابقه شرکت کنند؟
ـ عکسها به صورت دیجیتال از هر جای دنیا می‌توانند ارسال بشوند. تبلیغات ما در هر جایی که افرادی را می‌شناسیم و حاضرند به ما کمک کنند انجام می‌شود. داریم تبلیغات می‌کنیم و باید به هرحال به کمک همه این شبکه گسترش پیدا کند.
پارسال موضوع مونترال بود، اما امسال چنین نیست؟
ـ امسال با بررسی دقیق مسابقات حرفه‌ای، تصمیم گرفتیم موضوع را آزاد اعلام کنیم تا عکاس‌ها دست‌شان باز باشد. پس موضوعی نداریم و فقط در دو شاخه‌ی عکسهای هنری و مستند مسابقه برگزار می‌شود که تقریباً این دو شاخه می‌تواند همه‌ی عکسها را شامل شود.
شرکت کننده‌ها حرفه‌ای هستند یا آماتور؟
ـ در واقع ترکیبی از هر دوی اینهاست و ما سعی می‌کنیم تا جایی که ممکن است اجرا را به طرف حرفه‌ای کردن ببریم. سال گذشته بیش از ۴۰ شرکت کننده داشتیم که اکثرشان آماتور بودند، اما کارهایی که می‌کردند کاملا قابل ارائه، رقابت و مقایسه با بسیاری از کارهای حرفه‌ای بود. واژه حرفه‌ای به معنای واقعی آن (کسب درآمد از هنر مذکور) نشانه قدرت هنری نیست. بعضی وقت‌ها می‌تواند کار آماتور از کار حرفه‌ای خیلی قوی‌تر باشد. ولی چون عکاس از آن پول درنمی‌آورد، یعنی شغلش این نیست، به عنوان آماتور در نظر گرفته می‌شود. مسابقه عکاسی در دنیا زیاد است و بسیاری‌شان بیشتر محفلی است. ما سعی می‌کنیم شرکت کنندگان این مسابقه‌های کافه‌لیت بتوانند با افتخار این حضور را این در رزومه‌شان بیاورند. این فقط در شرایطی امکان‌پذیر است که شرایط مسابقه در حد حرفه‌ای باشد. یکی از تبعات این نگاه این بود که برای شرکت دادن عکس هزینه در نظر گرفتیم.
به این ترتیب شرکت کنندگان می‌توانند آماتور یا حرفه‌ای باشند. درست است؟
ـ دقیقاً! ولی تا حد ممکن برگزاری مسابقه و قوانین آن مشابه قوانین مسابقات حرفه‌ای است. یعنی ما سعی کردیم چهار مسابقه بزرگ حرفه‌ای و معروف دنیا را به عنوان الگو در نظر بگیریم و قوانین مسابقه‌مان را به توجه به قوانین آنان بنویسیم.
هزینه شرکت چگونه است؟
ـ برای هر عکس ده دلار هزینه شرکت گذاشتیم. پارسال رایگان بود ولی با مشکلات زیادی برای چاپ، گالری و جوایز روبرو شدیم که در کیفیت تاثیر گذاشت. به علاوه می‌دانیم که اگر قرار باشد منبع هزینه‌ها تنها وابسته به کمک‌های مالی و اهدایی باشد محکوم به شکست است. برای همین باید به سمتی برود که بتواند هزینه‌ی خودش را درآورد. در عین حال شرکت‌کنندگان به دلیل همین هزینه در انتخاب و ارسال عکسها کمی بیشتر دقت می‌کنند و سعی می‌کنند حرفه‌ای‌تر برخورد کنند.
در مسابقات دیگر چگونه است؟
ـ ما آمدیم چهار پنج تا از مسابقات بزرگ را کنار هم گذاشتیم که ببینیم کدام را می‌توان مبنی قرار داد. اصولاً هزینه برای شرکتکننده مبنی بر هر عکس است ولی باید عکسها به صورت چاپ شده فرستاده شوند و چون این مقداری کارها را مشکل می‌کند .ما خواستیم عکسها را به صورت دیجیتال بفرستند و ما هزینه دریافتی را صرف چاپ عکسها، تهیه پاسپارتو و قاب کنیم.
عکسهای فتوشاپ شده پذیرفته می‌شود؟
ـ کاملاً، چون بخشی از کار هنرهای زیبا است، می‌تواند فتوشاپ هم به کار گرفته شده باشد.
در بخش مستند چی؟
ـ در هر حال فوتوشاپ مجاز است.
هزینه چقدر است برای هر عکس؟
ـ هزینه زیر ده دلار نداریم. بین ده تا بیست دلار بود، دیدیم بیست دلار زیاده از حد بالاست و احتمالا برای بخشی از مخاطبان ما مشکل ایجاد می‌کند، اما از طرفی هم برای تمام مسابقات دیگر ارسال عکس چاپ شده رایج‌است، ولی برای ما نسخه دیجیتال کافی است. بنابراین شرکتکننده هزینه‌ی چاپ بر عهده‌اش نیست.
سال گذشته چند شاخه داشتید و چند تا برنده؟
ـ سال گذشته سه عکس برگزیده توسط سه داور انتخاب شد و یک عکس برگزیده از تماشاچیان، ولی امسال در بخش داوری به این شکل عمل نخواهیم کرد. در هر شاخه عکس اول و عکسهای برگزیده انتخاب خواهد شد.
فکر می‌کنید چند عکس در مسابقه شرکت کند؟
ـ سئوال سختی است، در واقع جواب سختی است ولی تخمین ما حدود ۲۰۰ عکس است.
هیأت داوران مشخص است؟
ـ لیست نامزد‌های هیأت داوران،که ترکیبی از عکاسان حرفه‌ای ایرانی و غیر ایرانی است قطعی شده، ولی هنوز منتظر تائید نهایی آنها هستیم تا اعلام کنیم. سعی شده تا هنرمندان صاحب سبک و صاحب‌نام را انتخاب کنیم.
در حال حاضر بزرگترین مشکل شما چیست؟
ـ همه چیز از داوران و تبلیغات و نمایشگاه و … برنامه ریزی شده و آماده است. بعد از اعلام نتایج، چند روزی در گالری مکیک مونترال نمایشگاه خواهیم داشت و سعی داریم در پاریس و تورنتو هم نمایشگاه برگزار کنیم. بچه‌های شعبه پاریس هم دارند خوب فعالیت می‌کنند. با یکی دو تا از مدرسه‌های عکاسی در مونترال، اتاوا و پاریس صحبت کردیم و قرار است شرکت کنند. شاید مشکل اصلی اسپانسر باشد. مشکلی که رفعش می‌تواند باعث بالاتر رفتن کیفیت برگزاری مسابقه شود، جوایز بهتر و مراسم بهتر. این یک بخش قضیه است و بخش دوم هم مربوط به کسانی است که در گوشه و کنار دنیا بخواهند به صورت فعال با ما همکاری کنند که هر چه تعدادشان بیشتر باشد کمک بیشتر و شرکت کننده‌های متنوع‌تری خواهیم داشت.
آیا عکسهای برگزیده منتشر می‌شوند؟
ـ عکسهای برگزیده در کتاب سالی که در سپتامبر منتشر می‌کنیم، انتشار داده خواهد شد و به نمایش عموم در خواهد آمد.
همه عکسهای ارسالی در مسابقه شرکت می‌کنند یا یک پیش‌گزینش درکار است؟
ـ هر عکسی که ارسال بشود در مسابقه شرکت داده خواهد شد به شرط آنکه کاری اوریجینال باشد که توسط عکاس صاحب عکس ارسال شده باشد، ولی در گالری‌ها فقط عکسهای برگزیده داوران نمایش داده خواهند شد.
پاشا جوادی عزیز ممنون و موفق باشید.
این گفت‌وگو در تاریخ ۲۷ مارس ۲۰۱۰ انجام شده است.
