استفن هارپر، حزب محافظه کار
هفته ی گذشته در حالی خاتمه یافت که هارپر توسط بیشترِ رسانه های کشور تحت حمله قرار گرفت چرا که گفته هر دفعه تنها ۵ سئوال از روزنامه نگاران دریافت می کند. در ادامه ی هفته او نشان داد که همچنان به سیاق خود ادامه می دهد. می توان گفت بر خلاف لیبرال ها که چنان‌که در سایر صفحات می خوانید دست به ارائه ی سیاست های متعدد و تشریح این‌که «اگر در دولت باشیم چه می کنیم» کرده اند، هارپر مدام سیاست هایی معرفی می کند که هدف شان جذب استراتژیک بخش های مختلفی از مردم است. این در واقع همان شگردی است که محافظه کارانِ هارپر با آن پنج سال دولت اقلیتی خود را حفظ کرده اند :بسیج بخش های استراتژیکی که می توانند پیروزی هایی نصیب آن کنند.
یکی از تم های پوپولیستی کمپین هارپر این بوده که می گوید می خواهد مبلغ یک دلار و خرده ای که به ازای هر رای به
استفن هارپر رهبر محافظه کارها
احزاب سیاسی داده می‌شود قطع کند چرا که این باعث شده احزاب روی این پول حساب کنند و «صندوق جنگ»شان پر باشد و همیشه آماده ی بردن کشور به انتخابات باشند. روشن است که این حرف برای مردمی که از چهار انتخابات در طول هفت سال خسته شده اند و از دادن پول به احزاب هم دل خوشی ندارند، جذاب باشد، اما چنان‌که رهبران اپوزیسیون اشاره کرده اند این تنها باعث می شود نفوذ شرکت های بزرگ و حامیان بزرگ مالی در انتخابات بیشتر شود. لیتون و ایگناتیف هر دو با این سیاست مخالفت کرده اند و رهبر لیبرال ها گفته این حرکت کانادا را بیشتر به «دموکراسی نوع آمریکایی» شبیه می کند.
هارپر حتما حدس زده که این سیاست آنقدرها هم محبوب نبوده که در اوایل این هفته در سخنان خود در نیوبرانزویک لحن خودش در این مورد را کمی ملایم‌تر ساخت و گفت با اپوزیسیون در این زمینه همکاری می کند و حذف این یارانه های دولتی به احزاب را حداقل سه سال طول می دهد و آن هم تنها در صورتی که دولت اکثریت به دست بیاورد.
در موردی دیگر هارپر در سخنان خود در روز یکشنبه در اتاوا، مدت کوتاهی پیش از آن‌که عازم لندنِ انتاریو شود، وعده ی یک معافیت مالیاتی دیگر داد: معافیت مالیاتی برای تربیت بدنیِ بزرگسالان. هارپر البته اعلام کرده تنها پس از توازن بودجه، یعنی حدود چهار سال دیگر، این معافیت مالیاتی را اعمال می کند. یعنی وعده ی انتخاباتی امروز، اجرای آن وقت گل نی!
و بالاخره نخست وزیر محافظه کار به تلاش خود برای فتح بزرگ ترین استان کشور، کبک، به حزبش ادامه داد. پس از آن‌که ژان شاره، نخست وزیر لیبرال کبک، به دولت محافظه کار حمله کرد که چرا ۲/۲ میلیارد دلار لازم برای جبران هزینه ی هماهنگ سازی مالیات فروش در این استان را نمی دهد، هارپر، کریستین پارادیس، ستوانِ کبک محافظه کاران، را به مونترال فرستاد تا وعده دهد در صورت انتخاب مجدد این مبلغ را پرداخت می کند. پارادیس در مصاحبه با رادیو کانادا از قول نخست وزیر گفت بر خلاف گفته ی همین یک هفته ی قبل وزیر دارایی محافظه کاران، جیم فلاهرتی، دولتش آماده ی تامین این هزینه برای کبکی ها هست. این در ادامه ی تلاش هارپر برای جذب رای استان ها است. او پیش از این نیز در روز پنجشنبه وعده داده بود به استان نیوفاندلند (که در حال حاضر محافظه کاران یک نماینده هم در آن ندارند) برای جبران هزینه های هیدروالکتریسیته کمک می کند، به این صورت که وامی برای پروژه ی جنجالی رودخانه ی چرچیل پایین را تامین کند.
مایکل ایگناتیف، حزب لیبرال
از بسیاری جهات که نگاه کنیم می‌توان گفت رهبر رسمی اپوزیسیون بهترین آغاز را برای کمپین خود داشته است. او که تا همین چند هفته پیش به بی برنامگی و بی عرضگی برای مقابله ی موثر با هارپر متهم می شد در هفته ی دوم کمپین همان کاری را کرده که پل مارتین، نخست وزیر سابق لیبرال، در انتخابات سال ۲۰۰۶ انجام داد و البته برای او مفید واقع نشد: ارائه ی فهرست پر و پیمانی از برنامه هایی که حزب لیبرال پس از رسیدن به قدرت اعاده خواهد کرد. این فهرست وعده های لیبرال‌ها، که بسیار چپ‌گرایانه تر از پلاتفرم حزب در زمان استفان دیان است، بین خیلی ها به «کتاب سرخ» معروف شده است. ایگناتیف می گوید پلاتفرم انتخاباتی او که هم قرار است برای خانواده ها جذاب باشد و هم دلِ سبزها را خوش کند و رای های حزب سبز را صاحب شود «این کشور را متحول می کند.»
ایگناتیف این برنامه ی ۹۴ صفحه ای را ابتدا در اتاوا در جلسه ی دیدار با اهالی که به طور مستقیم از اینترنت پخش می شد معرفی کرد، اما یکشنبه ی هفته ی گذشته با حضور در هالیفکس، پایتخت نوا اسکوشیا، در میان هواداران خود بر آن تاکید کرد و بخش های مختلفش را معرفی کرد.
ایگناتیف در این گردهمایی که بیش از ۹۰۰ نفر در آن شرکت کردند گفت می خواهد «زیر پای تک تک کانادایی ها» را سفت کند.
از جمله وعده های جدید لیبرال ها: معافیت مالیاتی ۴۰۰ میلیون دلاری برای تعمیرخانه ها به شرط این‌که به شیوه های «سبز» انجام شود (یعنی اعطای ۱۳۵۰۰ دلار به هر کس که بخواهد تعمیر خانه کند) و اشتغال زایی برای جوانان (سالی ۱۳۰ میلیون دلار برای شرکت های کوچک و متوسط برای پرداخت سه سال حق بیمه ی اشتغال برای کارگران ۱۸ تا ۲۵ سال). هدف؟ «بهبود برابری اجتماعی و تقویت اقتصاد قرن ۲۱امی کانادا.»
برنامه ی دو ساله ی لیبرال ها ۲/۸ میلیارد دلار قیمت دارد و معلوم است هدف از آن بیشتر جذب رای دهندگان نیودموکرات و سبز است. برنامه هایی که لیبرال ها پیش از این اعلام کرده بودند هم جزو این «کتاب سرخ»هستند از جمله «گذرنامه ی آموزشی»۱ میلیارد دلاری (کمک مالی به دبیرستانی هایی که عازم دانشگاه می شوند)، کمک ۱ میلیارد دلاری به خانواده هایی که از بستگان بیمار خود نگهداری می کنند، ۷۰۰ میلیون دلار افزایش کمک به سالمندان کم درآمد، ۵۰۰ میلیون دلار برای راه اندازی مهد کودک های رایگان.
اینگاتیف که حتما می داند محافظه کاران به خاطر «ولخرجی» بارها به او حمله خواهند کرد البته گفت متوجه «سوراخ ۵۶ میلیارد دلاری» کسری بودجه هست و باید بعضی برنامه های خود، مثل ساخت قطار پرسرعت بین تورنتو و مونترال، را به تاخیر بیاندازد.
نخست وزیر محافظه کار در واکنش به برنامه ی لیبرال ها گفت: «این برنامه ی ان دی پی است»و به ایگناتیف به این عنوان حمله کرد. رهبر رسمی اپوزیسیون در پاسخ گفت: «اگر شما دست از دروغ گفتن راجع به ما بردارید، ما دست از گفتن حقیقت راجع به شما برمی داریم.»
ایگناتیف برای این که نشان دهد کارهای محافظه کاران را هم بلد است در ضمن دنبالِ بعضی بخش های استراتژیک حامی آن ها هم رفت، از جمله کهنه سربازان و سربازان سابق جنگی که رهبر لیبرال ها تا به حال در چند جلسه ی مربوط به آن ها شرکت کرده است و از جمله وعده داده لایحه ی جدیدی برای آن‌ها به مجلس ببرد و هزینه ی تحصیلات دانشگاهی شان را تامین کند.
از دیگر برنامه های لیبرال ها: برقراری سپاه خدمات کانادا (گروهی از داوطلبان)، «افزایش مدنیت و محتوا» در بخش پرسش و پاسخ پارلمان، جلسات مکرر بین نخست وزیر و رهبران سایر احزاب، تغییراتی در زمینه ی حمل سلاح (از جمله حذف هزینه ی ثبت نام اسلحه) و در سیاست خارجی، قراردادهای تجاری دوطرفه با چین و هند، تاکید بر حمایت از «توان بالقوه» زنان در کشورهای در حال توسعه یافته و تکرار تاکید بر کار توسعه در آفریقا که دولت محافظه کار مدتی است به آن بی توجهی کرده.
رهبر لیبرال ها در ضمن با حضور در وینیپگ به این اشاره کرد که اگر دولت هارپر از کسب کرسی در شورای امنیت سازمان ملل ناتوان نمانده بود کانادا می توانست نقش بهتری در لیبی بازی کند. او در کنفرانس خبری خود در پایتخت مانیتوبا گفت: «ما رهبر تلاش های دیپلماتیک و سیاسی برای خلاص شدن از شر سرهنگ قذافی می بودیم.»
جک لیتون، ان دی پی
سخت است بگوییم هفته ی گذشته، هفته ی خوبی برای رهبر چپ گراترین حزب حاضر در پارلمان کانادا بوده است. هواداران حزب نیودموکرات تا به حال با موقعیت عجیبی روبرو بوده اند: ایگناتیف، رهبر حزب لیبرال، با برنامه ای به میدان آمده که سیاست های چپِ مرکز بسیاری در خود دارد، اما لیتون بیشتر بر نکات مبهمی مثل «رهبری کانادایی» تاکید می کند و تا به حال حاضر نشده پلاتفرمی چپ تر از ایگناتیف ارائه دهد. خلاصه این‌که به نظر می آید تحرکات لیبرال ها تا الان او و حزبش را آچمز کرده باشد.
البته رهبر ان دی پی حداقل در یک مورد از لیبرال ها جلوتر بود و آن در دادن وعده به کهنه سربازان بود. رهبر حزب کارگری کانادا در سخنان خود در دارتموتِ نوااسکوشیا وعده داد که وضع حقوق بازنشستگی و ازکارافتادگیِ‌سربازان سابق را بهبود بخشد… در حالی که رهبر لیبرال ها چند روز بعد برنامه های خود در این زمینه را اعلام کرد.
اما چالش لیتون وقتی بود که هنگام کمپین کردن در گاتینوی کبک (از امیدهای کسب کرسی ان دی پی در این استان) باید به برنامه ی لیبرال ها پاسخ می داد. خبرنگار تورنتو استار مدعی شده که لیتون در حالی درباره ی «کتاب سرخ» لیبرال ها صحبت کرد که اصلا آن را نخوانده بود. لیتون گفت وعده های لیبرال ها هر وقت به قدرت رسیده اند شکسته شده.
الیویا چاو، همسر لیتون و نماینده ی تورنتو، در سخنان خود پس از همسرش کتاب کمپین لیبرال ها در سال ۱۹۹۳ را بالا برد و گفت این حزب قبلا هم از این وعده ها داده اما مثلا در دولت کریتین و مارتین هیچ خبری از اجرای وعده ی مهد کودک همگانی نبوده است.
رهبران ان دی پی در سخنان خود در گاتینو به مساله ی خدمات درمانی تاکید کردند که از مسائل بسیار حساس این حوزه است چرا که بسیاری از ساکنان آن مجبور هستند برای پیدا کردن دکتر خانوادگی از رودخانه ی اتاوا بگذرند و وارد پایتخت کانادا (یعنی استان انتاریو) شوند. لیتون در سخنان خود در گاتینو تاکید کرد که حزبش تعداد دکترها و پرستاران را افزایشی قابل توجه می دهد.
لیتون پیش از این نیز روز دوشنبه در سخنان خود در لندن به ایگناتیف حمله کرده و او را «بخشی از مشکل» خوانده بود. این پس از آن صورت گرفت که یکی از نامزدهای ان دی پی در این شهر استعفا داده و از لیبرال ها حمایت کرده بود. رهبر ان دی پی گفت:«مردم این جا در لندن می دانند که مایکل ایگناتیف راه حل نیست. در واقع او بخشی از مشکل است. مایکل ایگناتیف بیش از صد مرتبه از استفن هارپر حمایت کرده است ـ و در عوض هیچ چیز برای جنوب غربی انتاریو نگرفته. او دقیقا از همین معافیت های مالیاتی شرکت ها که الان مخالف شان است حمایت کرده.» کارشناسان حضور لیتون در لندن درست بلافاصله پس از استعفای نامزد حزب را موفقیت آمیز دانستند چرا که موفق به جذب چند صد نفر شد. اما در ضمن به این اشاره می شود که به نظر می رسد ان دی پی در این انتخابات نتوانسته کمپین خیلی پرشوری مثل دفعات گذشته اداره کند و مثلا بزرگترین گردهمایی تابه حالی نیودموکرات ها در هالیفکس تنها ۴۰۰ نفر در خود داشته که بسیاری شان کارمندان دولت استانی نیودموکرات نوا اسکوشیا بوده اند.
رهبر ان دی پی در روز دوشنبه با حضور در شهر ولند در منطقه ی نیاگارا به هارپر نیز حمله کرد که چرا هنگام صحبت در این منطقه به مساله ی تفرقه برانگیز «کنترل اسلحه» پرداخته، اما هیچ اشاره ای به کارخانه های تعطیل شده ی این منطقه نکرده است. هارپر در انتخابات قبلی هم در همین جا ظاهر شده بود و بی هیچ اشاره ای به کارخانه های تعطیل شده ی منطقه سعی کرده بود به حمایت ان دی پی از نیاز به ثبت قانونی اسلحه ها، که در مناطق روستایی محبوب نیست، حمله کند. نخست وزیر محافظه کار در صبح روز دوشنبه نیز در شهر وین فلیت، در نزدیکی ولند، به این سیاست ان دی پی حمله کرد به این امید که به حزبش کمک کند و این حوزه ی روستایی را از مالکولم آلن، نماینده ی ان دی پی که در انتخابات قبلی انتخاب شد، پس بگیرد.
سایر احزاب
هفته ی قبل ما تلاش کردیم به الیزابت می، رهبر حزب سبز، و ژیل دوسپ، رهبر بلوک کبک، همانقدر بها بدهیم که به سه حزب اصلی اما این هفته آن ها واقعا اینقدر خبر نساخته اند که برای ما تورنتویی ها جذابیتی داشته باشد. خانم می همچنان به نقاط مختلف حوزه ی سارنیچ ـ جزایر گلف در بی سی سر زده و از طرفی درگیر نبرد ناموفق قضایی بوده تا شبکه های تلویزیونی را مجبور کند او را در مناظره های تلویزیونی جا دهند. با این‌که نظرسنجی ها نشان می دهد اکثر مردم کانادا (منجمله این نشریه) می خواهند خانم می، که در انتخابات قبلی حدود یک میلیون کانادایی به او و حزبش رای داده اند، در مناظره ها حضور داشته باشد، دادگاه عالی حاضر نشده پرونده ی او را بپذیرد. از آن جالب تر این‌که هارپر و ایگناتیف بحث «مناظره ی دونفره» را مطرح کرده اند که به کلی بقیه را کنار می گذارد.
از بلوک کبک خبر خاصی بلند نشده بود مگر معذرت خواهی پس از اظهارنظری جنجالی از سوی ایون لوسک، نامزد بلوک در حوزه ی «ابیتیبای-بی-جیمز-ناناویک-ایو» که گفته بود نامزد ان دی پی به خاطر این‌که بومی است شانس پیروزی ندارد. ژیل دوسپ به لوسک تلفن کرد و او را وادار به معذرت خواهی کرد.
و اما از احزاب دیگر و کوچکتر چه خبر؟
بین احزاب فرعی، تا به حال حزب کمونیست پیشتاز بوده است چرا که در ۲۰ حوزه نامزد معرفی کرده که از سایر احزاب (به غیر از پنج حزب اصلی)بیشتر است. کمونیست ها در این انتخابات نیز به رهبری میگوئل فیگوئرای مقیم تورنتو (که امسال در حوزه ی دونپورت نامزد شده است) به میدان می آیند و البته بعید است هیچ کدام از نامزدهایشان به حتی ۲۰۰ رای برسد. با این حال آن ها در آلبرتا، بریتیش کلمبیا، مانیتوبا، انتاریو و کبک نامزد معرفی کرده اند. تا به حال تنها دو حزب دیگر نامزد معرفی کرده اند یعنی حزب میراث مسیحی به رهبری جیمز هناتیوک که می خواهد کانادا را بر اساس «اصول انجیل» اداره کند که ۹ نامزد معرفی کرده و حزب مارکسیست- لنینیست به رهبری آنا دی کارلو که یک نامزد معرفی کرده.
دیگر احزابی که انتظار می رود در روزهای آینده نامزد معرفی کنند از این قرارند: لیبرتارین به رهبری دنیس یانگ، پیشروی کانادا به رهبری سینکلر استیونز،حرکت کانادایی به رهبری کریستوفر پورتر، ماریجوآنا به رهبری بلر لانگلی، حزب ملی ملت های نخستین به رهبری ویلیام مورین، بلوک غرب به رهبری داگ کریستی، ائتلاف حیوانات و رای دهندگان محیط زیست به رهبری لیز وایت، قدرت سیاسی مردم به رهبری راجر پویسون، دزدان دریایی به رهبری میکل پائولسون، متحد به رهبری برایان جدان و کرگدن به رهبری فرانسوا گورد.
جک لیتون رهبر نیودمکرات ها
مایکل ایگناتیف رهبر لیبرال ها
