دوست داشتن دیگران در تمام جوامع امری پسندیده است. محبت کردن اولین خصلتی است که یک کودک از والدین خود می آموزد. همه بچه ها به
شهروند ۱۲۷۴ – پنجشنبه ۲۵ مارچ ۲۰۱۰
دوست داشتن دیگران در تمام جوامع امری پسندیده است. محبت کردن اولین خصلتی است که یک کودک از والدین خود می آموزد. همه بچه ها به طور غریزی با دوست داشتن آشنا هستند. زمانی که بچه هستیم دائم به ما آموزش داده می شود که اطرافیان خود را دوست داشته باشیم و به آنها محبّت کنیم. زمانی که بزرگتر می شویم و به سن بلوغ می رسیم، دوست داشتن غریزی جای خود را به عاشق شدن و عشق ورزیدن می دهد. در این زمان با توجه به حد بالای ترشح هورمون ها در بدن، یک نوجوان دائم در حال عاشق شدن است. در این دوره، این نوجوان از حس عاشق بودن خود بسیار لذت می برد بدون آن که بداند واقعا با آن چه باید بکند و چگونه آن را کنترل کند. همچنان که سن فرد بالا می رود و به دوره جوانی پا می گذارد بیشتر و بیشتر با امرعشق ورزیدن آشنا می شود. عاشق بودن تم اصلی بسیاری از هنرها از جمله موسیقی و فیلم است. عشق ورزیدن آلت دست بسیاری از کمپانی های تبلیغاتی نیز شده است. برای مثال نگاهی به تبلیغات روز والنتین، خرید سال نو یا بلیت های مسافرتی و هتل ها بیندازید. همه دور محور محبت کردن به همسر و یار می چرخند. در نتیجه چنین القائاتی، داشتن شخصی در زندگی که به او عشق بورزیم یکی از ارکان موفقیت محسوب می شود. داشتن دوست دختر، پسر، همسر و شخصی که دائم جمله دوستت دارم را به او بگوییم و از او بشنویم، او را به دیگران نشان دهیم، و در حضور دیگران به او محبت کنیم و از او محبت بگیریم، هدف اصلی بسیاری از ما در زندگی شده است. گویی کل جامعه به سمت داشتن کسی که به او عشق بورزیم حرکت می کند. در چنین محیطی، عرصه بر کسانی که چنین شخصی را در زندگی ندارند بسیار تنگ می آید. اگر نتوانیم با دوستان و اطرافیان خود دائم از یار یا همسر خود بگوییم و همپای آنها از مسافرت های عاشقانه خود و برنامه های خود برای روز والنتاین بگوییم، به مرور اعتماد به نفس خود را از دست داده و باور می کنیم که به راستی از جامعه و همه آدمهای دیگر عقب افتاده ایم. در این زمان است که به شدت مایل هستیم عشق را تجربه کنیم و مثل دیگران به این هدف به ظاهر دست نیافتنی برسیم. ما هم می خواهیم عاشق باشیم. اما چگونه؟ همه ما با معضلات یافتن یار مناسب آشنا هستیم و می دانیم که تصویر زیبای عشق های آسمانی و بی خدشه فقط در فیلم ها وجود دارد. پس چه باید کرد؟
جواب بسیار ساده است. نگاهی کوچک به اطراف خود بیندازید. همه ما شخصی را در زندگی مان داریم که می توانیم او را بی نهایت دوست بداریم. شخصی مانند مادر، پدر، خواهر و برادر، دیگر اعضای فامیل، یک دوست یا همکار. درست مانند زمانی که بچه بودیم و به طور غریزی همه اطرافیانمان را دوست می داشتیم. متاسفانه ما آن قدر درگیر جستجوی همسر و یار هستیم که عشق های موجود در اطرافمان را نمی بینیم.
اگر به دنبال عشق در زندگی هستید، از اطرافیان خود شروع کنید. محبت و عشق از بخشیدن تکثیر می شود. مطمئن باشید زمانی در زندگیتان خواهد رسید که وسعت محبتتان آن قدر زیاد می شود که شخصی که به دنبالش هستید را هم در بر خواهد گرفت.
سئوالات خود را برای من ارسال کنید.
* شهرزاد شهریاری، لیسانس روانشناسی از دانشگاه تورنتو، فوق لیسانس مددکاری از دانشگاه لوریر واترلو و عضو کالج و انجمن مددکاران انتاریو است.
www.shahrzadtherapy.com
