نامه خوانندگان

 ٢٣ سال از فاجعه ملی قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶٧ و ٣٠ سال از آغاز کشتار و اعدام های دستجمعی دهه ۶٠، توسط رژیم جمهوری اسلامی می گذرد. خوشبختانه در نتیجه مبارزات مادران و خانواده های جان باختگان راه آزادی، و افشاگری و بازگویی های زندانیان سیاسی سابق به شکل های مختلف هنری و ادبی و سیاسی، باعث شده است که نه تنها راه بر فراموشی و سکوت در برابر چنان جنایات هولناکی بسته شود، بلکه بخشی از دست اندرکاران آن وحشی گری ها، سعی دارند با اعلام برائت و بی خبری، از خود سلب مسئولیت کنند. تلاش حاکمان اسلامی در داخل کشور برای تخریب گلزار خاوران با هدف جلوگیری از تجمع خانواده های جان باختگان، جوانان آگاه و کنش گران سیاسی، نشان دهنده ی تاثیر این مبارزات و افشاگری هاست.

برآمد جنبش مردم در سال ١٣٨٨،  باعث شد که رسیدگی به جنایت کاری های رژیم جمهوری اسلامی و بویژه قتل عام ۶٧ و محاکمه و مجازات آمران و عاملان کشتار و شکنجه و سرکوب مردم مورد توجه عموم مردم در ایران و جهان قرار بگیرد و فراگیر شود. افزایش تعداد گردهمایی ها و مراسم یادمان در شهرها و کشورهای مختلف، بالا رفتن کیفیت و محتوای این برنامه ها، حجم رو به ازدیاد مقالات و مصاحبه ها چه در نشریات و سایت های اینترنتی، و چه در رسانه های صوتی و تصویری همچون “صدای آمریکا” و “بی بی سی” گواه این است که کشتار ۶٧ به دلیل فتوای خمینی، همدستی تمامی جناح های حکومت اسلامی و چگونگی اجرای آن به عنوان یک فاجعه ملی و جنایت علیه بشریت، مطرح است. این چنین است که امروز نه تنها فعالان سیاسی و اجتماعی، هنرمندان مسئول و مردمی، بلکه همه ی کسانی که خواهان آزادی و سعادت مردم ایران هستند، با گرامیداشت یاد قربانیان آن جنایت وقیحانه سعی دارند توجه افکار عمومی را به ماهیت رژیم کشتار و شکنجه جمهوری اسلامی جلب کنند.

مراسم یادمان بیست و سومین سالگرد کشتار ۶٧، روز شنبه ٢٧ آگوست از ساعت ۶ تا ١١ شب در تورنتو برگزار شد. برگزار کنندگان این مراسم، کانون خاوران، حقوق بشر و دمکراسی برای ایران، و کمیته همبستگی با مادران جان باختگان در ایران، بودند و از طرف هفته نامه شهروند نیز حمایت شده بود. از طرف برگزار کنندگان مراسم یادمان ۶٧، از حدود ٢ ماه قبل از برگزاری مراسم، زمان و مکان برنامه اعلام شد و با حمایت نشریه شهروند، هر هفته تا زمان برگزاری مراسم، پوستر برنامه به چاپ می رسید. همچنین تلویزیون آی تی سی از طریق برنامه پژواک ضمن مصاحبه با دکتر مسعود نقره کار به عنوان سخنران اصلی برنامه به معرفی و تبلیغ برنامه یادمان در تورنتو پرداخت.

ناگهان از ٢ هفته قبل از مراسم، از طرف بنیاد پریا، با همکاری بنیاد فرهنگی فروردین و گروه تورنتو ایرانینز، برنامه ای درست در همان روز و همان ساعت تحت عنوان “باربکیو پارتی” در محل بنیاد پریا اعلام می شود. این موضوع سئوالات و شبهاتی را هم برای برگزارکنندگان مراسم یادمان و هم برای بسیاری از هموطنان که در تماس های شان مطرح می کردند، پیش آورد. به همین دلیل لازم می بینیم که آنها را با مردم و خوانندگان در میان بگذاریم.  

کاملن بعید به نظر می رسد که مسئولان و گردانندگان بنیاد پریا، بنیاد فروردین و تورنتو ایرانینز، که ادعای خدمت به جامعه ایرانیان را دارند و خود را به عنوان فعال اجتماعی معرفی می کنند، از روز و ساعت مراسم “یادمان قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۶٧”  که از ٢ ماه قبل از برگزاری آن اعلام و تبلیغ شده بود، بی اطلاع بودند. 

برنامه ی “باربکیوپارتی” اعلام شده از طرف این نهادها، نه مناسبت خاصی داشت که بتوان گفت آن مناسبت باعث شده بود که به اجبار برنامه را برگزار کنند و نه مهمان ویژه، یا سخنران و هنرمند معروفی را از مدتی پیش دعوت کرده بودند که بشود مطرح کرد که امکان لغو برنامه و یا به تعویق انداختن آن را نداشتند و خلاصه چاره ای نبود جز برگزاری!

نکته جالب تر این که برنامه ی به اصطلاح “باربکیو پارتی” از ساعت ٧ تا ١١ شب (درست هم زمان با مراسم یادمان) اعلام شده بود که در نوع خود تازگی داشت، چرا که به طور معمول برنامه ی “باربکیو” هنگام ظهر و عصر و تا غروب برقرار است و نه تا ١١ شب. البته در این مورد یک احتمال را می توان در نظر گرفت. شاید برگزارکنندگان برنامه، به خاطر ماه مبارک رمضان و برای رعایت حال روزه گیران عزیز، ساعت برنامه را این طور تنظیم کرده بودند که برادران هم بتوانند شرکت کنند. در این صورت بهتر بود که مسئولان و گردانندگان بنیاد پریا، بنیاد فروردین و تورنتو ایرانینز لااقل به جای “باربکیو پارتی”، اعلام می کردند مراسم “افطار” است که حداقل توجیهی اسلامی برای این برنامه و ساعت برگزاری آن داشته باشند که هم منطقی جلوه کند و هم باعث شبهه نشود.

خوشبختانه امروز آگاهی مردم مان در چنان سطحی است که انگیزه و چگونگی هر فعالیتی از نظرشان پنهان نمی ماند. آنها بعد از بیشتر از سی سال تجربه حکومت اسلامی، به خوبی می دانند که نهادها و تشکلات و فعالان را نه از روی آنچه که ادعا می کنند بلکه بر اساس برخوردها و عملکردهای شان مورد قضاوت قرار می دهند.

به امید برگزاری هر چه باشکوه تر و پربارتر مراسم های یادمان جان باختگان راه آزادی و سعادت مردم ایران

 

کانون خاوران

کمیته همبستگی با مادران جان باختگان در ایران (تورنتوـ کانادا)

۶ سپتامبر ٢٠١١