کنفرانس پژوهشهای زنان در شهر بوستون برگزار شد. برنامه با شور و استقبال زنان و مردانی که از اروپا، امریکا و کانادا آمده بودند در روز جمعه ۱۵ جون آغاز شد و تا یکشنبه ۱۷ جون ادامه داشت .
برنامه در روز جمعه با خوش آمد گویی کمیته برگزار کننده شهر بوستون آغاز شد. کمیته شهر با همکاری زنان و مردانی که چند نسل را شامل می شد، در پی ماه ها تلاش کار خود را به عرصه نمایش گذاشت. جایزه شهید حامدیان به خانم ناهید شهیدیان تقدیم شد و خانم فرزانه میلادی به عنوان زن سال انتخاب شد.
در ادامه پرستو فروهر به معرفی کتاب خود به نام «بخوان به نام ایران» و خواندن گوشه هایی از آن پرداخت. سپس نمایش فیلم زیبایی از حسین منصوری (پسر خوانده فروغ)، تماشاگران را به دنیای پرکنش و پرشور او برای به آگاهی رسیدن و رساندن برد. عشق او به انسان و رهایی بار دیگر خاطره این زن بی نظیر را در ذهن ها زنده کرد. برنامه جمعه با نمایش تأتر زیبای نیلوفر بیضایی «رو به رو در آستانه فصلی سرد» را جع به زندگی دو زن ویژه و کم نظیر تاریخ ایران طاهره قره العین و فروغ فرخزاد به پایان رسید.
برنامه روز شنبه ۱۶ جون با پیام خانم گلناز امین آغاز شد و سپس شهرنوش پارسی پور درباره حجاب در ۵۰۰ سال گذشته ایران سخنرانی کرد. میزگرد امسال با حضور منیره برداران (آلمان) زندانی سیاسی سالهای ۶۹-۶۰ از خاطرات خانوادگی و سیاست سرکوب رژیم و چگونگی تبدیل شدن آن به حافظه تاریخی پرداخت. سپس چورا مکارم (فرانسه) در زمینه تجربه های خشونت بعد از انقلاب و فرهنگ سرکوب و زندان سخن گفت. سپس کلر باهری (امریکا) از زندگی خود و این که چگونه اعدام بیرحمانه پدرش مسیر زندگی او را تغییر داد گفت.
در بخش پرسش و پاسخ، شنیدن شقاوت های رژیم اسلامی، حس همبستگی و همدردی خاصی در میان جمع ایجاد کرد. برنامه در آ خر شب با موسیقی و صدای زیبای سپیده رئیس سادات و سازهای کوبه ای دوست داشتنی نغمه فرهمند به پایان رسید. سپس زنان و مردان حاضر در جلسه در راهروی “ام آی تی” به خواندن شعر و رقص و پرداختند.
سخنرانی های روز یکشنبه ۱۷ جون به تفاوت نسل ها و ارتباطات آنان در جنبش زنان، شکاف های نسلی و جغرافیایی و چالش های پیش روی جنبش زنان ایران، و روند تغییر در جنبش زنان و پیوندها و گسست های بین سرخ و سبز پرداخت.
سخنرانی گلاله شرفکندی (سوئد) به عنوان یک زن محقق کرد (نه عضو کمیته مرکزی حزب دموکرات کردستان) نکات ارزشمندی درباره زنان کرد داشت. گلاله نقش زن پیشرو کرد را به عنوان پیشمرگ در گذشته و امروز به عنوان فعال مدنی توضیح داد. این که زن کرد در دهه های گذشته اگر می خواست وارد فعالیت سیاسی شود باید هویت زن بودن خود را فراموش می کرد و با شمایل مردان وارد عرصه فعالیت می شد، اما امروز به خاطر تبادلات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی زن کرد به حقوق خود آگاه شده و به عنوان یک زن به دنیا نگاه می کند. او امروز از خواسته های اجتماعی خود حرکت می کند و آن را از پروسه سر افرازی ملت کرد جدا نمی کند.
فریبا پارسا محقق در در دانشگاه هاروارد، فعال مدنی و انسانی، همکار کمپین یک میلیون امضاء به اهمیت روند دموکراسی و آزادی زنان و چگونگی اتحاد زنان پرداخت.
تاتر «گفتگو» کاری از گروه نمایش نگاه، نمایشی دینامیک و گفت گو بین نسلها بود. موضوع نمایش زنانی بود که از بی عدالتی رنج می برند و مسائل خود را از خود و یا جمع پنهان نگه می دارند یا جمع آنان را رد می کند و این که گفت و گو آنان را به هم نزدیک می کند و این با هم بودن و با هم درک شدن نیروی نهفته آنان را شکوفا می سازد و آنان با آگاه شدن از شرایط خود، دوباره انسان بودن، دوستی و شادی را تجربه می کنند.
برنامه با تشکر گلناز امین، صفورا رفیعی زاده و کمیته تدارکات و ابراز پیشنهادات از طرف حاضرین پایان یافت. کنفرانس بسیار سازمان یافته و دموکراتیک اداره شد. برگزاری پر محتوای کنفرانس برای سال بیست و سوم، بار دیگر اهمیت و ضرورت وجودیش را برا ی همه به نمایش گذاشت.
در آخر شب در هتل “ماریوت” جمع شدیم و گرد آمدن خود را برای کنفرانس جشن گرفتیم و با امید دیدار مجدد در شهر بن آلمان (سال ۲۰۱۳) خداحافظی کردیم.
