شهروند ۱۲۶۵ ـ پنجشنبه ۲۱ ژانویه۲۰۱۰
اریک سگال، نویسنده و فیلمنامه­نویس آمریکایی، که به خاطر توفیق بسیار فیلمش “داستان عشق” (Love Story ) در ایران شناخته­شده بود هفته­ی گذشته در سن ۷۲ سالگی در لندنِ بریتانیا جان سپرد.
سگال در بروکلینِ نیویورک به دنیا آمد و پدرش خاخام بود. او در نوجوانی برای دوره­های تابستانی مدتی را در سوئیس گذراند. اریک به کالج هاروارد رفت و به عنوان شاعر و کارشناس زبان لاتین فارغ­التحصیل شد و سپس به تحصیلات خود در دانشگاه هاروارد ادامه داد و فوق لیسانس و دکترای خود را در دهه ۶۰ در رشته ادبیات تطبیقی دریافت کرد. او در دانشگاه های معروفی همچون هاروارد، ییل و پرینستون درس ادبیات یونانی و لاتین می­داد، اما موفقیت­های اصلی­اش وقتی از راه رسید که به صنعت سینما و فیلمنامه­نویسی روی آورد. او فیلمنامه­ی اثر معروف بیتلز، “زیردریایی زرد” (۱۹۶۸)، را نوشت و پس از موفقیت نسبی آن طرحی از داستانی عاشقانه بین دو دانشجو از هاروارد و ردکلیف را که مدت­ها در ذهن داشت به طور همزمان به فیلمنامه و کتاب داستان بدل کرد.
همین “داستان عشق” بود که نام سگال را نزد بسیاری جادوانه کرد. کتاب به بیش از ۳۳ زبان ترجمه شد و هفته­ها پرفروش­ترین کتاب آمریکا بود و فیلم به موفقیت جهانی بسیاری رسید و از جمله نامزد هفت اسکار شد. خود سگال هم نامزد بهترین فیلمنامه بود که موفق به کسب آن نشد. بر خلاف برخی تصورهای شایع اما غلط، که حتی در گزارش آسوشیتدپرس از مرگ سگال هم تکرار شده، سگال ابتدا فیلمنامه و نه کتاب را نوشته بود. وقتی او موفق شد فیلمنامه­اش را به پارامونت بفروشد، این استودیو، که قصد داشت فیلم را برای “روز ولنتاین” اکران کند، از او خواست داستانی هم برای دادن شهرت به فیلم بنویسد و پیش از آن منتشر کند. اما داستان به نوبه­ی خودش بسیار موفق و پرفروش شد.
سگال در سال ۱۹۸۵ رمان موفق دیگری به نام “کلاس” بر اساس کلاس خودش در دانشگاه هاروارد در سال ۱۹۵۸ نوشت. کتاب به فروش بسیار و افتخارات ادبی در فرانسه و ایتالیا رسید. “دکترها” دیگر کتاب پرفروش سگال بود.
این نویسنده آمریکایی در اواخر عمر به کار آکادمیک بازگشته بود و در کالج ولفسونِ آکسفورد در انگلستان به تحقیقات مشغول بود. به گفته­ی دخترش فرانچسکا سگال او، که ۷۲ سال داشت، از سکته قلبی جان سپرده و تشییع­جنازه­اش این هفته برگزار شده است. کارن جیمز، همسرش، و دو دختر، فرانچسکا و میراندا، از او به یاد مانده­اند.
گفته­های جادوانه­ی “داستان عشق”:
“داستان عشق” به فارسی نیز دوبله شد و در ایران بسیار محبوب بود. دیالوگ­های اریک سگال در این فیلم در آن سال­ها بین جوانان اهل سینما در ایران شناخته­شده بودند:
– راجع به دختر بیست و پنج­ساله­ای که مرده است چه می­توان گفت؟ که او زیبا و بی­نظیر بود. عاشق موتزارت و باخ بود. عاشق بیتلز بود. و عاشق من بود.

– عشق یعنی هیچوقت مجبور نباشی بگویی متاسفم.
(دیالوگ ۱۳ام در فهرست “۱۰۰ دیالوگ برتر تاریخ” که موسسه فیلم آمریکا در سالگرد ۱۰۰ سالگی سینما منتشر کرد).