یکی از مواردی که در زمره اصول اولیه بیمه های “اموال و اشیاء” مد نظر حقوق دانان و ناظران است، اصل “نجات” و مسئولیت حفظ مال بیمه شده در زمان خسارت و جلوگیری از توسعه آن می باشد. این دو اصل به عنوان دو وظیفه برای طرفین قرارداد بیمه (بیمه گذار/خریدار بیمه و بیمه گر/شرکت بیمه) گذاشته شده است. وظیفه انجام با بیمه گذار/خریدار بیمه است و پرداخت هزینه هایش با بیمه گر/شرکت بیمه. تفسیر این دو مورد بسیار ساده و صریح است که نظر شما خوانندگان محترم را به آن جلب می نماید:
اصل نجات: اگر مال بیمه شده (خانه/اتومبیل/کارخانه/بیزینس/دفتر کار/کشتی/هواپیما) بر اثر یکی از خطرات تحت پوشش دچار سانحه شود و از دسترس خارج گردد.
برای نمونه کشتی بر اثر توفان غرق شود ولی سالم به کف دریا بنشیند یا بر اثر آب دیدگی خانه ای قابلیت زندگی نداشته باشد در این صورت بایستی خریدار بیمه تمامی اقداماتی را که لازم است تا مال بیمه شده نجات پیدا کند انجام دهد تا مال از تلف کلی /خسارت کلی رهانیده شود. این هزینه ها متناسب با قیمت مال بیمه شده توسط شرکت بیمه به خریدار بیمه جدا از خسارت مستقیم پرداخت می شود.
اصل جلوگیری از توسعه خسارت: در این مورد خریدار بیمه تمامی تلاش خود را بعد از خسارت به این مطلب معطوف می دارد که از ضررهای بیشتر به مال بیمه شده جلوگیری نماید حتی اگر تمامی این تلاشها منتج به نتیجه نشد باز هم شرکت بیمه همه هزینه ها را مازاد بر کل خسارت به بیمه گذار/خریدار بیمه می پردازد.
این دو اصل در بیمه های اشخاص (عمر) وجود نداشته است. اخیرا برای حفظ ارزش های انسانی و برای تبعیت از این دو اصل اکثر اکچورها و خبرگان بیمه ای بر این نظر شدند که به نحوی راه واسطی را ایجاد کنند تا این مطلب در بیمه های عمر هم به وجود آید. به این معنی که اگر شخصی که دارای بیمه عمر است و مثلا خود را برای سرمایه ای معادل ۲۵۰ هزار دلار بیمه کرده دچار گرفتگی رگ قلب شد یا نیاز به پیوند کلیه/کبد داشت و تمامی این عملیات به نحوی منجر به هزینه شد و فرد بیمه شده قادر نیست که آن را بپردازد یا امکان عملیات پزشکی در مدت زمان لازم میسر نیست، لذا شرکت بیمه با تبعیت از اصل حرفه ای که احترام به کرامت انسانی است و در ضمن جلوگیری از ضرر و زیان مالی بیشتر اقدام به پرداخت هزینه پزشکی مثلا ۵۰ هزار دلاری بنماید تا شخص بیمه شده هم فوت نکند که مجبور شود آن سرمایه بیمه ۲۵۰ هزار دلاری را بپردازد و هم جان انسانی را از مرگ نجات داده است در این میان تبلیغ بسیار مهمی هم برای شرکت بیمه مربوطه خواهد بود که نشان از همراهی و همدردی با بیمه گذار خود داشته است.
گروهی از کارشناسان بیمه ای بر این باورند که با این عمل نفوذ بیمه های درمان بسیار کم شده و طی ۱۰ سال دیگر اثری از این رشته بیمه ای وجود نخواهد داشت در صورتی که آکچورها نظر کاملا متفاوتی را ارایه می کنند و در یک کلام آن است که نفوذ بیمه های عمر در جامعه اینقدر افزایش خواهد یافت که منفعت آن(بیمه عمر) ضرر این (بیمه درمان) را می پوشاند و تازه از نظر حرفه ای می توان به این صورت استناد کرد که درمان زیر مجموعه عمر خواهد شد که بسیار مطلب جالبی است چرا که طی ۲۵ سال گذشته همواره از ضرر و زیان دو رشته بیمه ای همه دست اندرکاران شکایت داشتند که بیمه درمان و اتومبیل بوده است، حال اگر این علم واسط بتواند آن ضرر و زیان و شکایت را کاهش دهد و از جانب دیگر باعث رشد نفوذ بیمه های عمر در جامعه شود که همه چیز به نظر عالی خواهد شد.
نظر شما به عنوان یک خریدار بیمه چیست؟ آیا اگر به پوشش بیمه های عمر یک کلوز و متمم بیمه ای اضافه شود که عملیات نجات جان را هم مثلا تا سقف ۲۵ درصد سرمایه اضافه نماید بیشتر راضی نخواهید بود؟
تندرست و شاد و موفق و پایدار باشید.
