همیشه معتقدیم که خانواده مان در رده اول عشق و مهر ما قرار دارند و صد البته در برخورد با اتفاقات پیش بینی نشده، همین عزیزترین های ما کسانی هستند که مورد اصابت پس لرزه های حوادث واقع می شوند.
به بیانی دیگر ما و عزیزانمان حلقه پیوسته ای هستیم که نمی توانیم بی ارتباط و بی تاثیر از یکدیگر باشیم. همیشه مرگ یکی از قطعات این حلقه، شکافی دردناک در قسمت های دیگر به جا می گذارد و متاسفانه این قسمت خالی شاید به مرور زمان عادی تر دیده شود اما هرگز ترمیم و پُر نمی شود.
جای بسی تاسف است که در سیستم آموزشی هرگز به ما آموخته نشده که در رویارویی با حوادث غیر مترقبه، بیمه چه نقش تاثیر گذاری در روند زندگی دیگران دارد و بیشتر آموخته ایم که با جای خالی از دست رفته مان همواره سوگواری کنیم و اگر روند مالی زندگی مان به او که از دست داده ایم مربوط بوده باشد باز هم جز ادامه احساس حزن، البته این بار به همراه شرایط مالی دردآور چاره ای نداریم.
برخی از ما نیز هنوز معنای دوست داشتن را به درستی نیاموخته ایم، آنجا که می گوییم فرزندمان را بزرگ کرده ایم و پس از ما خودش باید توانایی و عرضه خود را نشان داده و زندگی اش را اداره کند.
ما نمی توانیم به کسی در زمان حیاتش عشق بورزیم اما به شرایط او پس از خودمان، بخصوص اگر تعهداتی داریم بی توجه بمانیم. ما نمی توانیم در یک سوی کفه زندگی، بدهی ها، اقساط خانه و بسیاری از مسائل مالی را اضافه کرده و سمت دیگر را با کلمه دوستت دارم به تنهایی پُر کنیم، زمانی که می توان سرمایه گذاری مناسب با توجه به توانمان داشته و حتی موجب آرامش خودمان شویم.
باید گفت زندگی مهاجران دستخوش گونه ای متفاوت در بسیاری از زمینه های زندگی است. بر خلاف ایران گذشته البته، نه امروز، معمولا صاحبان منازل، به بانکها مقروضند. اکثرا نمی دانند اگر روزی به هر علتی نتوانند کار کنند، بر سر اقساط رنگارنگشان چه خواهد آمد و یا اگر یکی از اعضای خانواده فوت کند چه کسی قرار است هزینه های بزرگ مالیات های معوقه، مالیات بر ارزش افزوده و یا هزینه های کفن و دفن و پس از آن یک عمر زندگی را پرداخت نماید.
در این مرحله است که نیاز به دور اندیشی و برنامه ریزی بیش از پیش احساس می شود. برنامه ریزی مالی به کلیه جنبه‌هایی توجه می‌کند که استقلال مالی و یا اهداف مالی فرد را در آینده تضمین خواهد کرد و به عبارتی دیگر، مجموعه ای از پیش بینی های مالی است که افراد را برای یک زندگی توام با آرامش و آسایش در آینده نزدیک و دور آماده می‌کند.
اغلب علاقمندان به اخذ بیمه عمر، همواره با این پرسش مواجه اند که چه مقدار بیمه عمر برایشان کافی است؟
اگر کمی دقیقتر شویم خواهیم دید که قصد و نیت از اخد بیمه عمر دلایل شخصی یا بیزینسی است. پس بهتر است در ابتدا بدهی و توانایی پرداخت خودمان را بررسی کنیم، چرا که در مواردی دیده شده که شخص علاقمند به رقم بالای بیمه عمر در پرداخت هزینه ماهانه اش دچار مشکل شده است.
بیمه عمر دائمی برای افرادی که جوان هستند مناسب است و بیمه نامه دائمی از نوع UL برای افرادی مناسب است که به دنبال سرمایه گذاری مالی بالاتری هستند، جدا از اینکه در سطوح سنی مختلف با رعایت هزینه بیمه، می توانند این بیمه نامه را داشته باشند.
بیمه های ۱۰ ساله و ۲۰ و 30 ساله جزو بیمه های رایج است خصوصا برای کسانی که به پوشش موقت توجه دارند و یا توان مالی کم دارند، و البته پیشنهاد شرکت ما به تغییر هر چه زودتر آن به بیمه دائمی است (به دلیل بالا رفتن سن و تغییر شرایط سلامتی).
در شکلی دیگر، اگر در سنین بالایی بوده و مایل به اخذ بیمه عمر هستیم، بدون انجام آزمایشات پزشکی می توانیم این بیمه را دریافت کنیم (تا سقف ۵۰ هزار دلار). به خاطر بسپاریم گرچه جای خالی هر عضوی از یک خانواده هرگز پُر نخواهد شد اما می توان جلوی مشکلات مالی ناشی از فوت را با بیمه عمر گرفت.
اقتباس https://www.sherkatebimeh.com/blog/
از خوانندگان و علاقمندان دعوت به عمل می آوریم که تجربه های خوب و بد خود را پیرامون بیمه با ما در میان بگذارند. مطالب این مقالات صرفن درجهت اطلاع رسانی می باشد و به هیچ عنوان جایگزین مشاوره با متخصصین مربوطه نمی شود.
شماره تماس شرکت ۹۰۵۳۷۰۰۰۱۱ و news@insufin.com جوابگوی سئوالات شما عزیزان می باشد. از طریق وبسایت های شرکت و همچنین وبلاگ و رسانه های اجتماعی ما را دنبال کنید.
