جناب آقای حسن زرهی
سردبیر محترم نشریه شهروند
در پاسخ به نامه جناب آقای پیروز صادقی که در صفحه ۶۶ شماره هجده آذرماه ۱۳۸۹ شهروند چاپ شده بود، مطالب زیر را به استحضار ایشان و خوانندگان محترم شهروند می رسانم:
۱ـ آیا مراجعه به نمایندگان پارلمان و یا حزب های سیاسی می تواند مشکلاتی از این قبیل[منظور مشکل صرافی های ایرانی ست] را برای ایرانیان حل کند؟
پاسخ ـ طرح برخی از مشکلات جامعه ی ایرانی با نمایندگان پارلمان انتاریو و پارلمان فدرال (مجلس عوام کانادا) طبیعتاً می تواند راهگشا باشد. نمایندگان پارلمان در چهارچوب قوانین انتاریو و کانادا می توانند تسهیلاتی را فراهم کنند.
۲ـ ایرانیان کانادا در چه مواردی می توانند از شما به عنوان یک نماینده مجلس انتاریو انتظار کمک داشته باشند؟
پاسخ ـ با توجه به اینکه اینجانب نماینده مردم ریچموندهیل در پارلمان انتاریو هستم، کلیه ساکنان این منطقه منجمله ایرانیان می توانند به دفتر من مراجعه کنند. در گذشته و حال خیلی از ایرانیان ساکن مناطق دیگر هم به دفتر من مراجعه کرده و می کنند و اینجانب و کارکنان دفتر از ارائه ی کمک به هموطنان عزیز ایرانی دریغ نمی کنیم.
۳ـ به نظر شما، آقای دکتر مریدی وقت آن نرسیده که جامعه ایرانی کانادا به جای اینکه انفرادی فکر و عمل و شکایت کنند و شکایات و مشکلات خود را به طور انفرادی به مقامات دولتی و یا بانکی برسانند، به طور جمعی و سازمانی عمل کنند؟
پاسخ ـ این پیشنهاد بسیار خوبی است. خوشبختانه بیش از ۲۰ انجمن ایرانی در بزرگشهر تورنتو فعال هستند که جای خوشوقتی است. صرافان ایرانی هم در مرحله ی تأسیس انجمن صنفی خود هستند.
۴ـ آیا وجود چنین مشکلاتی ناشی از ضعف ایرانیان در کارهای جمعی و فقدان یک سازمان رسمی نیست؟
پاسخ ـ مشکلات در زندگی فردی و جمعی به هر حال وجود دارند. مهم نحوه ی برخورد با این مشکلات است. جامعه ی ما روی هم رفته متشکل است و باید سعی کرد که گروه ها، انجمن ها و موسسات اجتماعی و صنفی ایرانی موجود بیش از پیش تقویت شوند.
۵ـ آیا به نظر شما، دولت کانادا اجازه تاسیس و فعالیت یک چنین سازمانی که نماینده اکثریت ایرانیان کانادا باشد را می دهد؟
پاسخ ـ بله. در کانادا اشخاص می توانند تشکل های اجتماعی، صنفی و غیره را ایجاد کنند.
۶ـ آیا دولت برای تاسیس چنین سازمانی به ایرانیان کمک مالی می دهد؟
پاسخ ـ خیر. دولت برای تأسیس چنین سازمان هایی کمک مالی نمی کند، البته بعضی از سازمان هایی که خدماتی به جامعه ارائه می دهند می توانند براساس ضوابطی از کمک های دولتی برخوردار باشند.
۷ـ اگر ایرانیان اقدام به تاسیس چنین سازمانی بکنند، آیا شما حاضر هستید برای مدیریت و رهبریت یک چنین سازمانی کاندید بشوید؟
پاسخ ـ خیر. مادامی که اینجانب نماینده ی پارلمان هستم از شرکت در مدیریت چنین مؤسساتی معذورم.
۸ـ آقای دکتر مریدی شما چرا حزب لیبرال را برای فعالیت سیاسی خود انتخاب کرده اید؟ چه تفاوتهایی میان احزاب، شما را به حزب لیبرال علاقمند کرد؟
پاسخ ـ حزب لیبرال از نظر تفکر سیاسی در میانه ی طیف سیاسی قرار دارد. در سمت راست این طیف حزب محافظه کار است و در سمت چپ آن حزب دمکرات جدید NDP قرار دارد. حزب محافظه کار به طور عمده حافظ منافع سرمایه داران است و حزب دمکرات جدید بیشتر توجه به توسعه ی خدمات اجتماعی دارد بدون توجه کافی به مسائل اقتصادی و تأمین منابع مالی برای ارائه این خدمات. در حالی که حزب لیبرال ضمن علاقمندی به ارائه خدمات اجتماعی ـ فرهنگی ـ بهداشتی و آموزشی به مردم توسط دولت، توجه خاصی به توسعه ی اقتصاد دارد چرا که ارائه ی خدمات مذکور در سایه ی یک اقتصاد پویا و پیشرو میسر است.
اضافه بر آن، حزب لیبرال برخلاف حزب محافظه کار توجه خاصی به مهاجران دارد. آقای پیر ترودو نخست وزیر لیبرال کانادا در دهه ۱۹۸۰ قانون چندفرهنگی ـ چندملیتی و منشور آزادی های فردی را در کانادا برقرار کرد که امروزه در سایه ی آن تمام ملیت های ساکن کانادا(منجمله ما ایرانیان) از حقوق فرهنگی و ملی یکسان برخوردار هستیم.
نگاهی به حضور ملیت های گوناگون در ترکیب نمایندگان حزب لیبرال در پارلمان انتاریو به شرح زیر خود گویای توجه این حزب به ملیت های گوناگون است:
نماینده چینی یک نفر ـ سیک ۴ نفر ـ هندی یک نفر ـ پاکستانی ۲ نفر ـ عرب لبنانی یک نفر ـ ایرانی یک نفر ـ آفریقایی یک نفر ـ کلیمی ۲ نفر ـ پرتغالی ۲ نفر ـ هلندی یک نفر ـ ایتالیایی ۱۰ نفر ـ فرانسوی ۲ نفر ـ لهستانی ۲ نفر ـ اکرائینی ۲ نفر ـ بومیان کانادا یک نفر .
۹ـ آیا توصیه ای برای ایرانیان علاقمند به کارهای حزبی و فعالیت های سیاسی دارید؟
پاسخ ـ بله. برخلاف کشورهای دیکتاتوری (منجمله زادگاه ما ایران) فعالیت های حزبی و سیاسی در کانادا در اصل فعالیت های اجتماعی هستند که در راستای خدمت به جامعه و مردم است. من به هموطنان ایرانی توصیه می کنم که به نحوی در فعالیت های سیاسی شرکت کنند. ساده ترین آن شرکت در انتخابات و دادن رای به کاندیدای مورد نظرشان است. رای دادن حق همه ی مردم کانادا منجمله ما ایرانیان کانادایی است و ما باید از این حق استفاده کنیم و ضمن شرکت در انتخابات توان سیاسی جامعه ی خودمان را هم به منصه ظهور بگذاریم. رای دادن در عین حال وظیفه ی ما نیز هست و وسیله ای است که ما می توانیم در مدیریت استان و کشور خود کانادا نقشی داشته باشیم.
مراحل بعدی فعالیت سیاسی عبارتند از:
الف ـ ارائه ی کمک های داوطلبانه به کاندیداهای موردنظر در ایام انتخابات است. به عنوان مثال، در انتخابات استان انتاریو در سال ۲۰۰۷ حدود ۲۰۰ نفر از هموطنان ایرانی ساکن بزرگشهر تورنتو به اینجانب کمک داوطلبانه کردند که مجدداً از همگی اظهار قدردانی می کنم.
ب ـ ارائه ی کمک مالی به کاندیداهای موردنظر و احزاب سیاسی . در انتاریو احزاب سیاسی و کاندیدا بایست هزینه های خود را از محل اعانات و کمک های مالی مردم تأمین کنند. از طرف دیگر، کمک های مالی به کاندیداها و احزاب مشمول معافیت مالیاتی هستند که بدین ترتیب بخشی از کمک های مالی از طریق معافیت مالیاتی به کمک دهنده برمی گردد. باید متذکر شوم که درآمد و هزینه های احزاب و کاندیداها طبق مقررات قانونی انجام شده و هر ساله حسابرسی رسمی می شوند.
ج ـ عضویت در احزاب و انجام فعالیت های حزبی
د ـ کاندیداتوری برای انتخابات انجمن شهر، پارلمان استان و پارلمان فدرال کانادا
در پایان، امیدوارم که عرایض فوق پاسخگوی سئوالات آقای صادقی باشد.
با تقدیم احترام
رضا مریدی
