مرضیه ستوده متولد سال ۱۳۳۶ در تهران است. اوایل جنگ از ایران مهاجرت کرده است و ساکن کاناداست.

در کالج سنکا (Seneca) در رشته خدمات اجتماعی تحصیل کرده است و اکنون مددکار اجتماعی است.

به گفته ی خودش پنج شش سالی است که به داستان نویسی و گاه به ترجمه روی آورده و داستانهایش در بسیاری سایت های اینترنتی فارسی زبان منتشر شده، ولی تاکنون کتابی به چاپ نرسانده است.

او می گوید:”به علت وجود ممیزی، در ایران حتی اقدام به چاپ کارهایم نکرده ام و چاپ کتاب در خارج از کشور هم برایم مایوس کننده است بنابر این اینترنت را ترجیح می دهم”.

اولین داستانش”بابوشکا” بوده و از “بابوشکا” تاکنون بیست داستان کوتاه نوشته است. در یک نگاه کلی، داستان های او، داستان های مهاجرت و نه فقط مهاجرت ایرانیان بلکه مهاجرت یک روس و یا یک افغان و در واقع می شود گفت داستان مهاجرت ملیت های مختلف از کشورهای درگیر جنگ و فقر به سوی کشورهای آرام و مرفه است. او راوی ناخانگی مردمان میهن باخته و پرتاب شدن و پراکندگی شان در آن سوی کره زمین است؛ او شاهدی آرام و تیماردار برای از دست رفتن تاریخ و خاطرات و حافظه تاریخی مردمان نسلی رو به انقراض است. مرضیه ستوده همچون پرستار و یا همدمی بردبار بر بالین بیمار در حال احتضار، تا دقایق آخر در کنار شخصیت های در به در شده اش می ماند، نسیان آنان را درک می کند و در برزخ واپسین لحظات، آنها را با نغمه ای و گاه با ترانه ای کودکانه همراهی و بدرقه می کند تا با دمی تازه به آنها نیروی حیات و یا شجاعت مردن ببخشد.

مرضیه ستوده فرمالیست نیست و فرم و محتوا در داستانهایش مانند تاروپود قالی در هم تنیده شده است. حکایت و شخصیت و شکل واقعه است که به داستان فرم و محتوا می بخشد و محدوده ی آن را تعیین می کند و قصد نویسنده آزمایش و نمایاندن شگردهای نگارش داستان نویسی نیست؛ او حرفی برای گفتن دارد و حرفش شکل مناسب خود را از طریق لحنی شنیدنی پیدا می کند و روان می شود.

طنز در داستان های مرضیه جایگاهی اساسی دارد و او با چشمانی شوخ به تلخی های جهان می نگرد. او پیش آمدها را آن گونه که می بیند و حس می کند با شوخ طبعی خاص خود می نویسد و از این رو حرفش به دل می نشیند.

فضاسازی قوی و غیر تصنعی، زنده بودن لحظات و مکالمات و توصیف شخصیت ها با زبانی ساده و غیرفاخر و بسیار روان از ویژگی های داستان های کوتاه و خواندنی مرضیه ستوده است.

تاکنون بیست داستان کوتاه از مرضیه ستوده بر روی اینترنت منتشر شده است. داستانها و ترجمه های مرضیه ستوده را می توانید در وبلاگش”چند پر پونه” بخوانید.

http://chandparpouneh.blogspot.com/