دزدانِ کت و شلوارپوش
شهروند ـ آرش عزیزی: علیرغم نرخ پایین جرم و جنایت در تورنتو، حتما وقتی در کوچه ای بن‌بست به فرد «مشکوکی» بر می‌خورید نگران می‌شوید که نکند جیب تان را بزنند. اما گزارشی که مرکز فعالیت کارگری اخیرا منتشر کرده است نشان می دهد که بعضی از بزرگترین دزدها نه افراد «مشکوک» در کوچه های بن بست که روسای کت و شلوار پوش بسیاری از شرکت ها هستند.
طبق گزارش این گروه کارگری که پنجشنبه ی هفته ی گذشته در کوئینز پارک منتشر شد حدود یک نفر از هر سه کارگر کم درآمد انتاریو قربانی «دزدی دستمزد» است. این گزارش طبق بررسی وضعیت ۵۲۰ کارگر موقت و غیردائمی در تورنتوی بزرگ و ویندزر برای اولین بار می کوشد وضعیت کارگران آسیب پذیری را که دستمزدشان را دریافت نمی کنند و حقوق شان پایمال می شود مستند کند.
عکس تزئینی است
طبق این گزارش ۲۰ درصد کارگران کم تر از حداقل حقوق دستمزد گرفته اند، ۳۹ درصد حقوق اضافه کاری که مستحق آن بوده اند نگرفته اند، ۳۶ درصد بدون دریافت آخرین حقوق اخراج شده اند، ۳۴ درصد موفق به دریافت دستمزد تعطیلات نشده اند و ۳۳ درصد بدهکار دستمزد هستند و از این میان تنها ۲۳ درصد موفق شده اند هرگونه دستمزدی دریافت کنند.
در این گزارش، که انعکاس گسترده ای در رسانه ها یافت، می خوانیم: «حق قانونیِ دستمزد حداقل، حقوق اضافه کاری و دستمزدها برای افراد با درآمدهای کم و کارهای سخت، واقعیت ندارد.» گزارش از وزارت کار انتاریو می خواهد فعالانه به دنبال کارفرمایان در صنایعی همچون نظافت، هتلداری، فروش و ساختمان برود که کارگران آسیب پذیری همچون تازه واردان، جوانان و اقلیت های مشهود را در خدمت خود دارند.
روزنامه ی تورنتو استار ضمن اشاره به این گزارش هفته ی گذشته، مطلبی در مورد وضعیت چند نفر از این آسیب پذیرها منتشر کرد.
خولیو سزار، مهاجر ۳۲ ساله از مکزیک، یکی از آن ها بود. این ساکن تورنتو و پدر دو فرزند از نوامبر ۲۰۰۷ تا مارس ۲۰۱۰ کار نقاشی کاندومینیوم های تجملی در تورنتوی بزرگ برای شرکت کام کاته را به عهده داشت. طبق تخمین خودش او ۱۴ هزار دلار از این شرکت بدهکار است و این باعث شده مدتی با کارت های اعتباری زندگی کند و آن‌گاه به ورشکستگی روی بیاورد. ادواردو اریبه، دیگر مهاجر مکزیکی، گفته ۱۸۵۰۰ دلار از همین شرکت بدهکار است.
رئیس شرکت کام کاته این اتهامات را منکر شده و گفته این دو پیمانکار بوده اند و چون قراردادشان را تمام نکرده اند پول نگرفته اند. اما مرکز فعالیت کارگری می گوید این ها جزو هزاران کارگری هستند که مجبور می شوند عنوان «پیمانکار» به خود بگیرند، اما با شرایط کارگران، کار کنند.
به غیر از آن ها، حدود ۲۰ نفر از کارکنان شرکت کام کاته در طول چند سال اخیر به وزارت کار شکایت برده اند: شکایت پنج نفر رد شده یا پس گرفته شده، دو نفر تایید شده و منتظر دریافت پول از شرکت هستند و یک نفر هنوز تحت بررسی است.
چارلز سوزا، وزیر کار دولت لیبرال، در پاسخ به این گزارش اعتراف کرد که اقدامات دولت استانی کافی نبوده است. او به تورنتو استار گفت: »همیشه می توانیم بهتر عمل کنیم. این ها کسانی هستند آسیب پذیر و نیازمند حمایت.»
