سیل در مانیتوبا

شهروند ـ آرش عزیزی: جای شکرش باقی است که پیشرفت و قدرت زیرساخت ‌های این کشور آنقدر هست که سوانح طبیعی به کشتار و مرگ و میر گسترده نیانجامد، اما مسلما زندگی در کشوری به این پهناوری و با این همه سختی‌ های طبیعی سوانح کم ندارد. ساکنان مانیتوبا، بخصوص در ساحل جنوبی دریاچه ‌ی مانیتوبا، این هفته و هفته‌ ی گذشته با بالا آمدن سطح آب رودخانه ‌ی اسینیبوین و احتمال سیل شدید دست و پنجه نرم کردند. تا زمان نوشته شدن این مقاله (دوشنبه بعدازظهر)‌ ساکنان شهر ۱۲ هزار نفری پورتاژ لا پریری در جلگه ‌های مرکزی مانیتوبا با نگرانی نزدیک شدن آب را از دور تماشا می‌ کردند.

شی داهرتی، که از مزرعه‌ ی خانواده‌ اش در آن نزدیکی با خبرنگار کندین پرس صحبت می‌ کرد، می‌ گوید: «انگار در فیلم ترسناکی هستیم که از آن موسیقی ‌های دلهره ‌آور پخش می‌ کنند و آدم می ‌داند چیزی دارد از راه می ‌رسد اما نمی ‌داند چیست.» مزرعه‌ ی خانواده ‌ی داهرتی دقیقاً در جنوب نقطه ‌ی هوپ اند هالر واقع شده که دولت برای کنترل خسارات وارده سیلی عامدانه و آرام ایجاد کرده است تا جلوی سیل بزرگ‌ تر را بگیرد. به گفته ی خبرنگار کندین پرس، صبح روز یکشنبه از کنار خانه ‌ی داهرتی گستره‌ ی وسیع آب از دور پیدا بوده و به گفته ‌ی خود او احتمالا تا صبح دوشنبه به خانه ‌اش می‌ رسیده گرچه هیچ یک از مقامات تخمین دقیقی در این مورد نداده ‌اند.

خطر بروز سیل هر لحظه بیشتر می شود

اطراف خانه، گلخانه و سایر ساختمان ‌‌های ملک داهرتی‌ ها و بقیه، سنگری به بلندای یک متر با کیسه ‌های شن ایجاد شده است که می‌تواند جلوی سیلِ کنترل‌ شده را بگیرد. خدمه‌ ی ارتش و هزاران نفر از داوطلبان محلی مدت‌ ها است مشغول این اقدامات حفاظتی هستند.

دولت استانی مانیتوبا شنبه‌ ی هفته‌ ی گذشته در منطقه ‌ی هوپ اند هالر سوراخی در سد ایجاد کرد تا اجازه دهد سطح بسیار بالای رودخانه‌ ی اسینیبوین راحت ‌تر تخلیه شود. انتظار می‌ رود این به اصطلاح سیلِ کنترل‌ شده آب را به بیش از ۱۵۰ ملک بفرستد و تعداد بسیار بیشتری را در امان بگذارد. به گفته‌ ی استیو اشتون، وزیر زیرساخت دولت نیودموکرات مانیتوبا،‌ پس از این حرکت آب به قدری آرام شده که از پیاده‌ روی آرام یک نفر هم کندتر است. این سیل کنترل ‌شده ۲۴ ساعت پس از آغاز آن تنها ۳/۲ کیلومتر تا جنوب و ۱/۶ کیلومتر تا شرق پیش رفته. حدود ۱۵۰ نفر در منطقه تخلیه شده ‌اند، اما هیچ خانه ‌ای زیر سیل نرفته و تنها سه خانه در زیر سدهای حفاظتی خود با آب برخورد داشته ‌اند.

سطح رودخانه‌ ی اسینیبوین در غرب و مرکزِ‌ مانیتوبا در طول تاریخ کمتر اینقدر بالا آمده. علت این واقعه سطح بالای باران در ساسکاچوان و غرب خودِ مانیتوبا بوده است.

وینیپگ،‌ پایتخت استان، از این سیل در امان مانده اما دومین شهر بزرگ استان، براندون، با خطر آن روبرو است و تابه حال ۱۳۰۰ نفر این شهر را تخلیه کرده ‌اند. مردم مانیتوبا علاوه بر سیل اسینیبوین باید در ضمن نگران سیل رودخانه‌‌ ی سرخ (رد ریور) به خاطر باران سنگین در ساسکاچوان و داکوتای شمالیِ‌ آمریکا باشند که تا به حال ۲۰۰۰ نفر، بیشتر از اهالی بومی، را مجبور به تخلیه کرده.

اما نباید فراموش کرد که سیستم قوی سدهای استان مانیتوبا باعث شده تنها ۱۰۰ خانه در سراسر استان با سیل مواجه شده باشند که از این مورد تنها ۱۰ مورد جدی است.

 

آتش در آلبرتا

شهر ۷۰۰۰ نفری اسلیو لیک در شمال آلبرتا طعمه ‌ی حریقی ویران‌کننده شده است که به گفته ‌ی شهردار آن بیش از یک سوم شهر را نابود کرده است. این شهر که در سال ۱۹۹۴ میزبان بازی ‌های زمستانی قطب شمال بود بیش از ۲۵۰ کیلومتر با ادمونتون و ۵۵۰ کیلومتر با کلگری،‌ شهرهای اصلی این استان غربی، فاصله دارد و از این رو مشکلات بسیاری در دریافت کمک دارد. تا این لحظه (بعدازظهر دوشنبه) کمک ‌هایی از نقاط مختلف، از جمله انتاریو، به منطقه فرستاده شده است، اما بسیاری از این کمک‌ ها متاسفانه حکم نوشدارو پس از مرگ سهراب را خواهند داشت. البته خوشبختانه تا الان هیچ مورد تلفات یا حتی مصدومیتی گزارش نشده است.

مقامات بعدازظهر یکشنبه ‌ی هفته‌ ی قبل به همه ی ساکنان دستور دادند شهر را ترک کنند، اما با وجود چندین بزرگراه در نزدیکی شهر، خروج از آن به این راحتی‌ ها هم نیست. بخصوص به این علت که دود و شعله‌ های آتش و در ضمن ترافیک سنگین بعضی از این بزرگراه ‌ها را سد کرده است.

مقامات پلیس فدرال می ‌گویند حدود ۳۰ درصد ساختمان ‌های اسلیو لیک تخریب شده ‌اند از جمله ساختمان رادیوی محلی و ساختمان شهرداری. آتش تا وقتی که به شهر رسیده تا نه کیلومتر مربع مساحت یافته بوده. به گفته‌ ی جان مویر، سخنگوی اداره ‌ی مدیریت موقعیت‌ های اضطراری آلبرتا، حدود ۳۰ بیمار از بیمارستان شهر به سایر نقاط منتقل شده ‌اند.

حدود ۷۰ آتش نشان از منطقه ‌ی ادمونتون برای کمک اعزام شده ‌اند. استان ما، انتاریو، نیز ۸۵ آتش ‌نشان برای کمک در خاموشی این آتش ‌های جنگلی فرستاده است. لیندا جفری، وزیر منابع طبیعی، انتاریو گفت از این استان خواسته شده چهار گروه بیست نفره اعزام کند.

آتش ‌نشان ‌ها از روز شنبه در تلاش برای خاموشی دو آتش مجزای نزدیک شهر بوده ‌اند اما روز یکشنبه با توجه به بادهای شدید و هوای گرم و خشک آتش بیشتر گر گرفت و اوضاع بدتر شد.

آتش دیگری که روز شنبه به تخلیه‌ ی ساکنان پارک استانی کریسمون لیک، در ۱۵۰ کیلومتری جنوب غربی ادمونتون، انجامید به گزارش کندین پرس اکنون خاموش شده است. این آتش ۵۰ هکتار زمین را به آتش کشاند.