شهروند ـ آرش عزیزی: این هفته‌ و هفته‌ی گذشته چند استان انتخابات خود را برگزار کردند و دولت‌های جدیدی تشکیل دادند:

 جزیره‌ی پرنس ادوارد

کوچک‌ترین و کم‌جمعیت‌ترین استان کانادا چنان در قبضه‌ی حزب لیبرال است که در این انتخابات نیز شاهد تحولاتی عجیب و غریب نبودیم. لیبرال‌ها به رهبری رابرت گیز، که پیش از این هم نخست‌وزیر بود، ۲۲ کرسی از ۲۷ کرسی را تصاحب کردند تا گیزِ ۳۷ ساله همچنان به عنوان جوان‌ترین نخست‌وزیر کل کشور باقی بماند. این البته همراه با ۲ کرسی کاهش است اما همچنان پیروزی بزرگی به حساب می‌رود. ۴ کرسی دیگر به حزب محافظه‌کار اختصاص یافت.

گیز از خانواده‌ای سیاسی می‌آید و پدرش،‌ جو، نیز از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۳ نخست‌وزیر استان بود. او اکنون درگذشته است.

استفن هارپر، نخست‌وزیر محافظه‌کار، به گیز تبریک گفت و همکاری با دولت برای “تشویق رفاه اقتصادی” را وعده داد.

آلیو کرین، رهبر محافظه‌کاران، کرسی روستایی خود در شرق جزیره را حفظ کرد. او، که وعده‌ی افزایش پوشش داروها و پایین آوردن مالیات‌ها را داده بود، گفت به تصمیم مردم جزیره احترام می‌گذارد.

این از معدود استان‌هایی است که تنها دو حزب در تمام حوزه‌های آن نامزد معرفی کردند. حزب سبز در تنها ۲۲ حوزه و ان دی پی در تنها ۱۴ حوزه نامزد داده بود. آن‌ها به ترتیب ۴ و ۳ درصد آرا را تصاحب کردند. نیرویی جدید به نام “حزب جزیره” نیز با حضور در ۱۲ حوزه کمتر از ۱ درصد آرا را کسب کرد. یکی از نامزدهای این حزب پیشنهاد داده بود قراردادی با دولتِ کاسترو در کوبا بسته شود تا در ازای فرستادن سیب‌زمینی‌های جزیره به آن کشور، پزشک دریافت شود.

 

منطقه‌ی شمال غربی

در این منطقه هیچ حزب سیاسی وجود ندارد و ۱۹ نماینده همگی مستقل هستند. آن‌ها نخست‌وزیر را از میان خود “با اجماع” انتخاب می‌کنند. این روند که حداقل ۳۰ سال قدمت دارد در سیستم‌های پارلمانی کشورهای مشترک‌المنافع بی‌نظیر دانسته می‌شود (نانوات نیز از نظامی مشابه استفاده می‌کند.)‌

کابینه‌ی جدید حتما پر از چهره‌های آشنا خواهد بود چرا که ۱۳ نفر از نمایندگان قبلی دوباره پیروز شدند (سه نفر بدون مقابله با رقیب.)‌ در کل تنها ۴۷ نامزد در انتخابات شرکت کردند که نسبت به سال‌های گذشته کاهش دارد.

انتظار می‌رود مایکل میلتنبرگر، که چهار سال پیش قصد نخست‌وزیری کرده بود، امسال انتخاب شود.

نخست‌وزیر جدید، هر که باشد، باید بلافاصله عازم مذاکرات با هارپر شود.

 

آلبرتا

وقتی ناهید نانشی پارسال پیروز انتخابات شهرداری کالگری شد تا اولین شهردار مسلمان کانادا باشد بسیاری گفتند این استان می‌رود تا چهره‌ی جدیدی از خود به دنیا معرفی کند: آلبرتایی مترقی و پیشرو.

این هفته اتفاق دیگری افتاد که شاید نشان دیگری از این تغییرِ چهره باشد.

الیسون ردفورد پیروز باورنکردنی انتخابات درونی حزب محافظه‌کار پیشرو شد تا رهبر جدید این حزب و نخست‌وزیر جدید استان باشد. او که در دوره‌ی قبل با پیروزی در “کالگری البو”، حوزه‌ی رالف کلاین، نخست‌وزیر سابق، برای اولین بار به مجلس راه یافته بود، وزیر دادگستری دولت استلماک بود. اما حتی یکی نفر از همکاران ردفورد در کابینه‌ی استلماک نیز از او حمایت نکردند. با این همه این مادر ۴۶ ساله موفق شد با غافلگیر کردن همگان، منجمله خودش، پیروز شود و اولین نخست‌وزیر زن تاریخ آلبرتا لقب بگیرد.

او اکنون باید به زودی با دانیل اسمیت، رهبر حزب دست راستی “رز وحشی”، روبرو شود که بسیاری نظرسنجی‌ها خبر از پیروزی‌اش می‌دهند.

خانم ردفورد خبری از کابینه‌ی جدید خود نداده اما گفته با وجود آوردن چهره‌هایی جدید از کسانی که از او حمایت نکردند انتقام نخواهد گرفت.

 

نخست وزیر آلبرتا