منیره برادران از زندانیان سیاسی دهه ۶۰ که هشت سال را در زندان های جمهوری اسلامی گذرانده و تعدادی از نزدیکان و عزیزانش را در این راه
شهروند ۱۲۶۷ ـ پنجشنبه ۴ فوریه ۲۰۱۰
صدای اعتراض ما دلگرمی برای هموطنانمان در ایران است
منیره برادران از زندانیان سیاسی دهه ۶۰ که هشت سال را در زندان های جمهوری اسلامی گذرانده و تعدادی از نزدیکان و عزیزانش را در این راه از دست داده است، طی نامه ای به تاریخ ۳۱ ژانویه از ایرانیان خواسته تا کاری کنند که فجایع تابستان ۶۷ و اعدام های جمعی تکرار نشود.
در این نامه منیره نوشته است:
«سلام دوستان عزیز! با وضعیت دادگاه ها و اعدامها امروز ما در یک موقعیت اضطراری قرار داریم. خواندید که دیروز حدود ۲۰۰۰ نفر در جلوی زندان اوین جمع شده بودند. این وضعیت اقدامات فوری و همه جانبه می طلبد.
نمی توانیم منتظر ۲۲ بهمن باشیم و برنامه هایی که احتمالا در این روز در شهرهای مختلف خواهیم داشت. دیر است. ممکن است فردا هم با خبر اعدام چند نفر دیگر روز را آغاز کنیم و در دلها بگرییم. بیائید به جای گریه های پنهانی در خیابانها فریاد بکشیم.
من پیشنهاد دارم از فردا دوشنبه در تمام شهرهائی که ج ا سفارتخانه یا کنسولگری دارد، یا در نقاط دیگر تجمع کنیم هر چند نفر که باشیم و علیه اعدامها اعتراض کنیم و خواهان آزادی زندانیان شویم.
ما در فرانکفورت این کار را شروع می کنیم. تصورش را بکنید که اگر همزمان در ۱۰ شهر دیگر هم این برنامه باشد و با تصویر و گزارش در سایتها منعکس شود، چه تاثیری خواهد داشت. حداقلش تاثیری است بر آن ۲۰۰۰ نفری که رفتند جلوی اوین. شاید آنها هم این کار را ادامه خواهند داد.
شما چه می خواهید بکنید؟»
در پاسخ به این درخواست، فعالان سیاسی و حقوق بشر در مونتریال هم اقداماتی کرده اند. آنها طی نامه ای نوشته اند:
…ما تعدادی از ایرانیان در شهرهای مختلف دنیا، فرانکفورت، برلین، پاریس، مونترال و…. دست به تدارک اکسیونهایی بر علیه موج جدید ترور، شکنجه و اعدام در ایران توسط جمهوری اسلامی ایران، زدیم.
ما نیز در مونترال تصمیم گرفتیم از اول تا ١١ فوریه (٢٢ بهمن) هر روز براى فقط یک ساعت در محلى جمع شویم تا شاید این همبستگی جهانى سبب ساز نجات جان فرزندانمان، پدرانمان، مادرانمان، خواهرانمان، برادرانمان، همسران و دوستانمان در ایران باشد.
نگذاریم تابستان ۶٧ دوباره تکرار شود. در آن دوران بسیاری خبر از آنچه در زندانها مى گذشت نداشتیم، اما این بار جوانان نازنین وطنمان از هیچ تلاشی دریغ نمى کنند که خبرها را به بیرون بفرستند. بنابر این این بار برای سکوت بهانه ای نداریم و فردا در مقابل تاریخ و مهم تر از هم در مقابل وجدانمان مسئول و شرمنده خواهیم بود.
در ایران هر روز صدها نفر در مقابل زندان اوین تجمع می کنند، تعداد زیادی هر روز در مقابل دادگسترى و دادسراى تهران جمع می شوند. صدای اعتراض ما دلگرمی برای یارانمان در ایران است. نگذاریم فکر کنند که تنها هستند و ما در خارج از ایران در راحت خانه هایمان فقط زندگی مى کنیم و هر از چندگاهى در باره سیاست هم نظر مى دهیم!
به قول دوستى که همیشه به ما یادآور می شود، "ما بیشمارانیم و هریک رسانه ایم" نقشی را که جوانان ایران به بهترین وجه در ٨ -٩ ماه گذشته بازی کردند.
از اول فوریه تا ١١ فوریه هر روز از ساعت ١٢ تا ١ بعداز ظهر در مقابل
Complex Guy Favreau (200, boulevard René-Lévesque West
با احترام به باور و عقیده یکدیگر با هر رنگ و شعارى در کنار هم خواهیم بود.
