۱۶ آذر نماد تقابل منطق علیه زور پایدار باد!
در ۱۶ آذر۱۳۳۲، برای سرکوب جنبش ملی و دموکراتیک دانشجویان، ارتش شاهنشاهی به دانشگاه تهران حمله کرد. سه دانشجو (شریعت رضوی، قندچی و بزرگ نیا) را کشت و ده ها نفر را زخمی کرد تا حاکمیت زور بر منطق و آزادی خواهی را به کرسی بنشاند. اما تاریخ نشان داد که ظلم و دیکتاتوری هر گز پا بر جای نخواهد ماند.
دانشجویان دانشگاه تهران که مانند همه دانشجویان پیشتاز و مشعل به دست در تمام جوامع جهانی، با شور و نیروی جوانی خود، علیه ظلم و فساد و حکومت دست نشانده کودتای سیای آمریکا به پا خاسته بودند، مورد هجوم قرار گرفتند تا دیکتاتوری نظام سلطنتی پایه های خود را بر دوش مردم استوار نماید.
از آن تاریخ تا به امروز که ۵۸ سال می گذرد، دانشجویان ایرانی در سراسر دانشگاه‌های داخلی و در هر کجای جهان که باشند، روز ۱۶ آذر را با یاد جانباختگان و مبارزان این واقعه خونین، گرامی می‌دارند و به همین مناسبت آن را به عنوان روز دانشجو در تار
یخ مبارزات دانشجویی ایران ثبت کرده اند.
در بهمن ماه ۱۳۵۷ مردم ایران بار دیگر برای کسب آزادی بپا خاستند و این بار، رژیم متکی به دیکتاتوری سرنگون شد، اما افسوس که جوانان دانشجو با وجود نقش بارز در واژگونی رژیم سابق، از نخستین گروه های اجتماعی بودند که مورد یورش جمهوری اسلامی تازه به کرسی نشسته واقع شدند و این بار آزادی، پایمال خود کامگی دینی شد.
جمهوری اسلامی ولایت فقیه به رهبری خمینی، با نیت پسرفت به سوی سنت‌های کهنه، در مقابل مردم قرار گرفت و باز دانشجویان، زنان آگاه، روزنامه نگاران، وکلا، اقوام، اقلیت های مذهبی، دگراندیشان و گروه های سیاسی سر از زندان در آوردند و شکنجه و اعدام شدند.
روح الله خمینی که پیش از انقلاب به همه نیروها از جمله جنبش دانشجویی تکیه می کرد، چندی پس از کسب قدرت حکومتی، دانشگاه‌ها را مرکز فساد خواند، دستور بستن آن ها را داد و تا «پاکسازی» دانشجویان و اساتید آزادی خواه، باز نگشود.
جمهوری اسلامی به امید سرکوب کامل جنبش دانشجویی، سهمیه ویژه ای برای ورود بسیجیان، اعضای انجمن‌های اسلامی و افراد وابسته به نظام، در دانشگاه ها تعیین نمود تا کسانی در آنجا وارد شده و با زور دکترا بگیرند، به مقام استادی برسند و دانشگاه ها را به زائده نظام حاکم بدل نماید. لیکن در سال‌های اخیر، بخش عمده‌ای از همین دانشجویان نیز به جنبش دانشجویی برای عدالت اجتماعی پیوستند و در مقابل رفتار ضد انسانی و آزادی کش جمهوری اسلامی قد علم کردند. امروز بسیاری از همین افراد در زندان های جمهوری اسلامی، در کنار سایر دانشجویان و آزادی خواهان اسیرند.
در هیچ مرحله ای از تاریخ معاصر ایران، جنبش دانشجویی از تکاپو نیافتاده و دچار سکون نشده است. دانشجویان مدافع راستین دمکراسی و آزادی اندیشه هستند.
۱۶ آذر، سالروز جنبش دانشجویی را به روز پشتیبانی از دانشجویان و فعالین اجتماعی و سیاسی زندانی تبدیل کنیم، خواهان آزادی همه زندانیان سیاسی ـ عقیدتی، توقف شکنجه، لغو اعدام برای همیشه در ایران و افشاء بیشتر حکومت فاسد جمهوری اسلامی در جهان شویم!
ما امضا کنندگان زیر، با گرامیداشت روز ۱۶ آذر، به کلیه دانشجویان آزادیخواه، مدافع بیانیه جهانی حقوق بشر و خواهان استقرار دموکراسی در ایران می‌گوییم که جنبش دانشجویی را ارج می نهیم و پیمان می‌بندیم که در کنار آنان و دست در دست همه مردم ایران، در راه رهایی کشور از قید حکومت خودکامه مذهبی و جدایی دولت از دین، گام برداریم.
امضاکنندگان: نهادهای حقوق بشری، دانشجویی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، زنان، روزنامه نگاران، مدنی، زیستگاهی …
