شهروند ۱۲۴۳ پنجشنبه ۲۰ آگوست ۲۰۰۹
استاد حسن یوسف زمانی را برای اولین بار در گردهمایی کانون هنرمندان که آن هم برای اولین مرتبه تشکیل شده بود ملاقات کردم و بعدها دیدارهایمان را به اتفاق دوستان دیگر هنرمند با همه ی مشکلات زندگی و کمی وقت در غربت تکرار می کردیم و از مصاحبت بی پیرایه اش لذت می بردیم. همیشه خنده بر لبانش بود و احساس مطبوعی را به اطرافیانش منتقل می کرد. گاه گداری نیز بنابر زمینه ی مشترک کاریمان موسیقی، گپ هایی داشتیم. سخت عاشق موسیقی بود و زندگیش را مصروف این هنر کرد. او بدون شک یکی از استادان مسلم موسیقی ایرانی است که بسیاری از خوانندگان بنام، معروفیت و محبوبیت خود را به خاطر اجرای موسیقی وی کسب کرده اند.
از پانزده سالگی به آموزش موسیقی روی می آورد و ابتدا سازهای غربی مانند کلارینت (قرنی) و ساکسیفون را فرا می گیرد و بعدها به یادگیری ویلن می پردازد و ارکستر موسیقی کردی را تشکیل می دهد و برای چند سالی در ایستگاههای رادیویی شهرهای مختلف، ساخته های خود را که بیش از نود قطعه ی کردی بودند اجرا می کند.
مردم کرد ساکن کشورهای منطقه مانند ترکیه، سوریه و عراق نیز سالیان متمادی از شنوندگان موسیقی وی بوده اند و از هنرش لذت می بردند.
او بعدها به تهران می آید و در مدرسه عالی موسیقی (کنسرواتوار موسیقی) به تحصیل می پردازد و در کنار آن ارکستر کوچک موسیقی کردی را برای رادیو تهران بنیان می گذارد و همزمان در گروههای مختلف موسیقی نیز به نوازندگی ویلن و کلارینت می پردازد.
برای سالیانی طولانی ارکستر موسیقی ایرانی رادیو تهران و ارکستر بزرگ تلویزیون و ارکستر موسیقی سنتی را رهبری می کند و در این زمان است که صد و ده قطعه برای موسیقی ایرانی می نویسد و از سوی موسیقیدانها و انجمن های هنری مورد ستایش قرار می گیرد و جوایزی را نیز نصیب خود می کند.
سال ۹۱ ساکن تورنتو می شود و سال ۹۲ اولین کنسرت خود را اجرا می کند و از آن زمان تاکنون یکصد قطعه ی دیگر می سراید. او بیشتر اشعار موسیقی اش را خود می سرود.
از خوانندگانی که تاکنون آثار موسیقی وی را اجرا نموده اند: محمدرضا شجریان، شهرام ناظری، سیما بینا، مسعودی، حسام الدین سراج، عهدیه، رامش، زندوکیل، پروین، سیمین غانم، گیسیا و …
او نیز مانند اکثر هنرمندانی که در غربت روزگار می گذرانند، به دور از ارتباط روزمره با دوستداران موسیقی اش بود. پراکندگی گروههای ایرانی مهاجر و بویژه مشکلات زیستن در سرزمینی دیگر، انرژی را بیشتر در جایی مصرف می کند که به کار هنر نمی خورد و اما اگر در این وانفسای بیگانگی کسی بتواند اینگونه همچون یوسف زمانی بسراید و آهنگسازی کند، تنها باید گفت که عاشق است.
او ساده زیست و نگاه شاعرانه ای به زندگی داشت. یادش همواره در وادی موسیقی ایرانی خواهد درخشید. یادش گرامی باد!
