چرا خودتان را مذمت می کنید؟/ آرش عزیزی

دو هفته بعد با شرکت کنندگان پنل «چرا انقلاب؟»

دو هفته پیش، یکشنبه ۱۲ فوریه، بود که «اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران» پنلی در مورد انقلاب ۵۷ برگزار کرد با این عنوان که «چرا انقلاب؟». این پنل که در ساختمان اویزی دانشگاه تورنتو برگزار می شد قرار بود «گفتگویی» باشد بین دو نسل: یکی پیش و یکی پس از انقلاب ۵۷. چهار نفر از هر نسل با ترکیب نسبتا متنوع سیاسی (حداقل در سمت نسل جوان) حضور یافته بودند و بیش از ۱۵۰ نفر از مردم پای صحبت آن ها نشستند.

حال که دو هفته از آن بحث به نسبت داغ گذشته است، سراغ شرکت کنندگان در پنل رفته ایم تا نظرشان را در مورد آن جلسه جویا شویم. از آن ها، که همگی در گفتگویی تلفنی با ما همراه شدند، پرسیدیم به نظرشان جلسه تا چه حد در انجام دیالوگی که وعده اش را داده بود موفق بوده است.

 

مهرداد حریری ـ ۴۴ ساله، دکترای دامپزشکی از ایران ـ دکترای علوم ژنتیک از کانادا ـ گرداننده پنل: 

تبادل تجربه و گفت وگوی بین نسلی از ضروریات زمان ماست

من فکر می کنم به عنوان اولین تجربه از این نوع جلسه ی بسیار خوبی بود. مطمئنا اگر این گونه گفت وگوها ادامه پیدا کند قطعا بهتر خواهد شد و از لحاظ تبادل نظرات و افراد متنوع باهم می تواند بهتر شود.

ما برگزارکنندگان تلاش کردیم که از نظر تفکر تنوع بیشتری در بین نسل زمان انقلاب باشد ولی متاسفانه تعدادی از دوستان در دسترس نبودند. ما نمی خواستیم که از چهره های شناخته شده ی سیاسی دعوت کنیم به این دلیل که خودشان تریبون دارند و همه جا می توانند صدا داشته باشند، ضمن اینکه جوانان امروز، افراد شناخته شده ی زمان انقلاب را درتریبون های مختلف دیده اند، ما می خواستیم این نسل جوان با افرادی که در زمان انقلاب در خیابان ها بودند، یعنی افراد معمولی، گفت وگو کنند.

 

 

محمد تاج دولتی، ۵۸ ساله ـ روزنامه نگار:

دیالوگ همیشه خوب است

«جلسه بسیار خوب بود و امیدوارم بیشتر و بیشتر ترتیب داده بشود، چون هر چیزی که بتواند به دیالوگ بین دو نسل منجر شود مفید است، البته من لزوما به این خط کشی سنی هم اعتقاد ندارم. هر چقدر این دیالوگ بیشتر باشد، البته به صورت محترمانه، حالا راجع به هر سوژه ای می خواهد باشد، بهتر است.

این برای اولین بار بود که چنین جلسه ای برگزار می شد. همیشه اولین قدم هایی که آدم ها بر می دارند بی نقص نیست. حتی قدم صدم هم البته بی نقص نیست، اما تجربه اول ایرادهایی دارد که حتما بهتر خواهد شد. بنابراین نباید قضاوت کلی  ای به نسبت معیارهای ذهنی کرد. این اولین جلسه ای با سوژه ای به این حساسی بود.

مهم این است که از دایره جهنمی قطع ارتباط بین نسل ها خارج شویم. این مختص ملت های رشدنیافته و عقب مانده است که یاد نمی گیرند از تجربیات نسل پیشین استفاده کنند.

 

زرین محی الدین، ۶۱ ساله ـ مدیر:

دیالوگ باید رفت و برگشت باشد

«صادقانه بگویم آن نوع دیالوگی که دلم می خواست برقرار بشود، نشد. من فکر کردم قرار بود اول از همه نسل کنونی بیاید از ما که نسل گذشته است بپرسد که انقلاب ۵۷ برای چه بوده و ما چرا انقلاب کردیم. اما صحبت های جوان ها بیشتر حرف بود تا سئوال. دیالوگ باید رفت و برگشت باشد. به صورتی که همه مشتاق بشوند وارد صحبت شوند اما در این مورد این گونه نبود و مدام هم از موضوع صحبت منحرف شدیم.»

 

سعید حریری، ۵۰ ساله ـ مدیر پروژه:

در حد امکانات، خوب بود

گفتگو در مورد موضوع به این پیچیدگی قاعدتاً در یک جلسه نمی تواند به شکل کامل انجام شود، اما این جلسات باید ادامه پیدا کند. حالا نه لزوما به مناسبت سالگرد انقلاب. اما یک سری آدم ها باید بیایند و تجربیات خودشان را بگویند و بعد سری دیگری هم بیایند و تحلیل کنند تا بحث های تحلیلی انجام شود. در حد امکانات، قدم اول خیلی خوبی بود.

 

میترا صفاری ـ۵۲ ساله، مهندس صنایع:

نسل جدید انقلابی تر و دو آتشه تر است

برای شروع جلسه خوبی بود، اما هر کاری در آغاز کم و کاستی هایی دارد. این کار باید ادامه پیدا کند.

تصور خود من پیش از آمدن به جلسه این بود که خودم را برای محاکمه آماده می کنم و نسل جدید مخالف انقلاب خواهد بود. اما در عمل دیدیم که نسل جوانی که آمده بود انقلابی تر و دوآتشه تر از نسل انقلاب بود. البته چنان که مهرداد (حریری) هم گفت این نمی تواند منعکس کننده نظرات تمام جامعه باشد. به نظرم کسانی را که بیشتر به انقلاب انتقاد داشته باشند نتوانستیم جذب کنیم چون خیلی از بچه های این نسل به ایران رفت و آمد دارند و اذیت می شوند و در چنین جمع هایی حضور پیدا نمی کنند. البته تمام کسانی که در پنل بودند انتقادهایی داشتند، اما صداهای مخالف چندانی شنیده نشد و من خودم دنبال آن صداهای مخالف هستم و فرصت این که این صداها شنیده شود و از زوایای مختلف بررسی شود.

 

***

سعید ولدبیگی ـ متولد دهه ی ۶۰، روزنامه نگار:

تاثیرگذار هستیم، تعیین کننده نه

در تجربه ی تاریخی ما، و همچنین در اتفاقاتی که دارد در مصر می افتد، دیده ایم که جوانان تا جایی که به مساله تاثیرگذاری برمی گردد احتمال دارد خیلی نقش داشته باشند اما به تعیین کنندگی که می رسد مساله جوانان به حاشیه رانده می شود. این مساله در حال حاضر و در دل گفت و گوها حل نخواهد شد. جوانان باید در سطح تعیین کنندگی و به صورت مستقل و با موضعی جداگانه نمایندگانی داشته باشند چرا که نگاه نسل جوان از جنبه های مختلف سیاسی- اجتماعی نگاهی ویژه است. این گفت و گوها خوب است به شرط این که به آن پراتیک سیاسی عمیق تری که نتیجه اش تعیین کنندگی است بیانجامد. جوانان باید خودشان این را به دست آورند و به آن ها داده نمی شود.

 

مهدی صمدیان ـ۲۸ ساله، دانشجوی فوق لیسانس سیاست تطبیقی دانشگاه یورک:

چرا خودتان را مذمت می کنید؟

من فکر می کنم دیالوگ خوبی بود چرا که خیلی از دغدغه های نسل قبل و بعد از انقلاب را راحت بیان کرد. من در ضمن احساس می کنم درسی که گرفتم این بود که خیلی از افراد نسل قبل با احساس شکست مواجه هستند. فکر می کنند کاری که کردند یک شرمندگی بزرگ تاریخی بوده هم برای خودشان و هم برای نسل بعد. شاید به این علت که آن ها با طبقه ای در نسل جدید در تماس هستند که مدام آن ها را مذمت و سرزنش می کند و از این رو آن ها هم سعی می کنند دست به بازنگری بزنند، بی این که چارچوب و فضای زمان انقلاب را در نظر بگیرند. من سعی کردم در پنل بپرسم که چرا مدام خودتان را مذمت می کنید؟ و بخواهم دلایل اصلی انقلاب در چارچوب همان وقت دیده شود. این ارتباط بین دو نسل باعث شد این آسیب شناسی به نسل جدید معرفی شود و نشان بدهیم چرا این نگرش خوبی نیست.

 

سحرناز سمائی نژاد ـ ۲۷ ساله، فعال دانشجویی:

به ضرورت انقلاب بازگشته ایم

همین که مساله انقلاب ۵۷ دوباره به کانون مناقشات ما برگشته فی نفسه امری مثبت است. چندین سال بود که ما با سئوالاتی از جنس دیگر روبرو بودیم، یعنی بیشتر از جنس اصلاح طلبانه، اما به نظر می رسد یک ضرورت تاریخی ما را به ضرورت انقلاب برمی گرداند و برگزاری چنین جلساتی فی نفسه مثبت است. بخصوص به این خاطر که اگر قرار باشد تغییر مهمی در ایران صورت بگیرد باید حتما با توجه به انقلاب ۵۷ و تجربه انقلابی ما باشد. این دیالوگ های بین نسلی به ساخته شدن فضاها کمک می کند اما البته هیچوقت نمی تواند جای اتفاقات عملی را بگیرد.

 

بهزاد فرضی پور ـ ۲۲ ساله، فوق لیسانس انرژی و محیط زیست از دانشگاه تورنتو:

نسل قبل منطقی تر است

من فکر می کنم میزان تلاشی که برگزارکننده ها کردند تا افراد مختلف را جمع کنند موفق نبود و نتوانستند. افرادی که آمده بودند خیلی متنوع نبودند.

از نظر من البته خیلی خوب بود و خیلی مثبت بود. من دیدگاه جدیدی نسبت به نسل گذشته پیدا کردم و دیدم آنقدر هم که فکر می کردم ناراحت و شرمنده از اعمال خود نیستند و تا حدی از آن دفاع می کنند و تا حدی هم به اشتباهات شان پی برده اند. کلا نگاه شان خیلی منطقی تر از قضاوت نسل من است.