شهروند- آرش عزیزی: طبق گزارشی که تورنتو استار هفته‌ی گذشته منتشر کرد، بعضی وکلای انتاریو دیگر حاضر به پذیرش موکلین پناهجوی متقاضی کمک دولتی نیستند چرا که مطمئن نیستند پس از قطع بودجه‌های جدیدی که از هفته‌ی گذشته سر کار آمده، بتوانند دستمزد خود را از دولت دریافت کنند.

سازمان «کمک حقوقی انتاریو» (Legal Aid Ontario, LAO) پیش از این به وکلایی که تقاضای پناهجویان را در دادگاه فدرال ارائه می‌دادند، دستمزد لازمه را پرداخت می‌کرد حتی اگر این تقاضاها در نهایت توسط این سازمان رد می‌شد.

وکلا اجازه داشتند تا چهار ساعت برای هر موکل وقت بگذارند و با نرخ ساعتی ۱۱۰ دلار، دستمزدشان را دریافت کنند. اما طبق مقررات جدیدی که از پنجشنبه‌ی هفته‌ی گذشته اجرا شده است، سازمان «کمک حقوقی» در صورت رد شدن تقاضای دریافت کمک دولتی از سوی پناهجویان، هزینه‌های اولیه وکلا را پوشش نمی‌دهد‌. این رد تقاضا می‌تواند در شرایطی صورت بگیرد که موکل سالی بیش از ۱۲ هزار دلار درآمد داشته باشد و یا امکان موفقیت پرونده‌اش در دادگاه مهاجرت نرود.

 

نتیجه آن‌که پناهجویان خواهان کمک دولتی اکنون مجبورند هزینه‌های اولیه را از جیب خود پرداخت کنند، مگر این‌که وکیلی حاضر به پذیرش ریسک و انجام این امور اولیه به صورت رایگان باشد.

رائول بولاکیا، از اعضای کمیته کمک حقوقیِ «انجمن وکلای پناهندگی» به تورنتو استار گفت: «مثل این است که به دکتری که بیمارش از سرطان در حال مرگ است بگویید بیمار را دوا کن و پولِ آزمایش‌ها را پرداخت کن و بعدا ما تصمیم می‌گیریم پول را برگردانیم یا نه.»

سازمان «کمک حقوقی» اما می‌گوید شمار درخواست‌های پذیرفته‌شده برای کمک حقوقی در دو سال گذشته با افزایشی نه درصدی از ۱۲۴۵۳ به ۱۳۶۱۲ نفر رسیده است. حال که این سازمانِ دولتی می‌کوشد هزینه‌هایش را سالی یک میلیون دلار کاهش دهد مجبور به دست زدن به این اقدامات است.

سازمان «کمک حقوقی انتاریو» از بودجه‌ی سالیانه بیش از ۳۰۰ میلیون دلاری خود حدود ۲۱ میلیون دلار را صرف موارد مربوط به پناهجویان و مهاجرین می‌کند. این سازمان استانی برای این پرونده‌ها ۷ میلیون دلار اضافه نیز از اتاوا دریافت می‌کند.

یکی از وکلای تورنتو، مکس برگر، در مصاحبه با استار گفته خود او و بسیاری وکلای دیگر به خاطر این محدودیت‌ها دیگر قادر به پذیرش پناهجویان نیستند.

برگر گفت پس از تغییرات کنونی مجبور شده دو نفر از موکلین خود را کنار بگذارد:‌ یکی پناهجویی از ایران و دیگری پناهجویی از جمهوری چک. هر دو این پناهجوها تصمیم گرفتند هر جور هست پول وکیل را از جیب پرداخت کنند تا پرونده‌شان کنار زده نشود، اقدامی که برای بسیاری از پناهجویان بی‌پول ممکن نخواهد بود.