گفت وگو با سیاوش شعبانپور کارگردان “اسب های پشت پنجره” / دلشاد امامی

اسب های پشت پنجره، روایتی شاعرانه از بازماندگان جنگ

“خوشحالم که در این برهه ی خاص روی یک نمایش نامه ی ضد جنگ کار می کنم”

“اسب های پشت پنجره” (۱) به کارگردانی سیاوش شعبان پور در تورنتو به روی صحنه می رود. این نمایش روایتی است از جنگ. روایتی سیال در زمان و این بار نه راجع به مردانی که به جنگ رفته اند، که درباره ی زنانی که باقی مانده اند. دختران و مادران و همسرانی که مردانی را به جنگ فرستاده اند و با اثرات آن دست وپنجه نرم می کنند. این نمایش اثری است درخشان از “ماتئی ویسنی یک”(۲) که بارها و در بسیاری از شهرها به روی صحنه رفته است و این بار در تورنتو، با همکاری هنرمندان ایرانی و کانادایی اجرا می شود. گفت و گویی که در ادامه می خوانید به همین بهانه و چند روز پیش از اجرا با کارگردان نمایش، سیاوش شعبان پور انجام شده است. سیاوش شعبان پور، شاعر و دانش آموخته ی تئاتر در دانشگاه یورک است. او پیش از این سه تئاتر دیگر را کارگردانی کرده است و این، سومین تئاتر او به زبان انگلیسی خواهد بود.

سیاوش شعبانپور کارگردان نمایش در کنار کاترینا وبر بازیگر

سیاوش، این بار هم نمایش نامه ای از “ماتئی ویسنی یک” رو به صحنه می بری. آگست ۲۰۱۰ نمایش “داستان خرس های پاندا …” رو از این نویسنده اجرا کردید(۳) . اون هم نمایش نامه ایست که بسیار مورد توجه منتقدان و محافل ادبی و هنری قرار گرفته. آیا انتخاب مجدد این نویسنده به همین دلیل صورت گرفته؟ آیا بنا داری که کارهای ماتئی ویسنی یک رو یک به یک اجرا کنی؟

ـ نه واقعن. این طور نبوده که صرفن دنبال اجرای نمایش نامه های ماتئی ویسنی یک باشم. اما خب من هم چنان در حال تجربه ی تئاترم. علاقمندم که در تجربه ی تئاتر هم باقی بمونم. برای سومین اجرای انگلیسی مایل بودم که سراغ نمایش نامه نویس تازه ای برم. نمایش نامه زیاد خوندم و کارهای زیادی رو دیدم. با این حال ویژگی های این نویسنده و نمایش نامه هاش باعث شدن که مجددن نمایش نامه ای از همین نویسنده رو انتخاب کنم. نه صرفاً به دلیل موفقیت های جهانی که نمایش نامه های این نویسنده همیشه به دست آورده ان، بیش تر به این دلیل که دست من به عنوان کارگردان در اجرا بسیار بازه. می تونم که رویکردی شاعرانه داشته باشم چرا که بستر تخیل در نمایش نامه بسیار مهیاست.

و برای این کار سراغ یک نمایش نامه ی ضد جنگ هم رفتی. آیا به عمد این کار رو کردی یا صرفاً به نمایش نامه علاقمند بودی؟

ـ نه این که مطلقن به خاطر محتوی ضدجنگ نمایش نامه، این انتخاب رو کرده باشم. حدس می زنم به دلیل این که این روزها موضوع جنگ، دغدغه ی همه ی انسان های کره ی زمینه ناخودآگاه کشش بیش تری به نمایش نامه پیدا کرده باشم. اما اون چه که باعث شد در وهله ی اول این انتخاب رو انجام بدم همون طور که گفتم ویژگی های منحصر به فرد نمایشی این نمایش نامه است. البته با شرایط فعلی دنیا و با توجه به این که این نمایش نامه به موضوع بازمانده گان جنگ و زنان می پردازه خوشحالم که در این برهه ی خاص روی یک نمایش نامه ی ضد جنگ کار می کنم.

پوریا فرد و اوئین اولادجو

برداشت من اینه که تئاتر معمولن علاقمندان و مخاطبان خاص خودش رو داره؛ اما آیا فکر می کنی با توجه به توضیحاتی که دادی نمایشی که قراره اجرا بشه پتانسیل این رو داره که با مخاطب غیر خاص تئاتر ارتباط بیشتری برقرار کنه؟ یا بهتر بپرسم، برای این که کارِت با مخاطبان بیش تری ارتباط برقرار کنه، برنامه ها و ایده های خاصی داری؟

ـ من همیشه دنبال این بودم که محصول هنری چند لایه تولید کنم. اتفاقن دقیقن به همین دلیلی که گفتم، یعنی به  روز بودن موضوع نمایش، فکر می کنم این کار خیلی بیش تر از کارهای دیگری که کرده ام این پتانسیل رو داره که با هر نوع مخاطبی ارتباط برقرار کنه. اما جدا از اون، نوع اجرایی که این بار در نظر گرفتیم انواع لذت رو برای انواع مخاطبان فراهم می کنه. مخاطب با اتفاقات سمعی و بصری مختلف در تمام طول نمایش شگفت زده می شه. به نظر من این جذابیت های اجرا خیلی به لایه دارتر شدنش کمک می کنن.

چه طور جذابیت هایی منظورته؟

ـ مثلن ما از عروسک های بزرگ استفاده کردیم. عروسک هایی به بزرگی انسان. یا از انیمیشن. مخاطبان ما در نمایش فعال هستن. یعنی این طور نیست که صرفن بشینن و تماشا کنن. امیدوارم که این درگیری و این ترکیب در استفاده از عروسک و انیمیشن و انسان نتیجه ی جذابی رو رقم بزنه و بتونه با مخاطب از هر نوع و با هر سلیقه ای ارتباط برقرار کنه.

گفتی ترکیبی از انیمیشن و عروسک و انسان… گروهت رو چه طور انتخاب کردی؟ آیا با هنرمندان ایرانی هم همکاری داشتی؟

ـ بله…  خب ما یک تیم حدودن  سی نفره هستیم.  با ملیت ایرانی و کانادایی و غیره. مثلا از بین هنرمندان ایرانی “توکا نیستانی” روی انیمیشن ها کار کرد و پوستر نمایش هم به عهده ی “علی کامران” بود. وقتی هم که تصمیم گرفتم از عروسک در اجرام استفاده کنم به این فکر کردم که فارغ التحصیلان کالج هامبر واحدهای زیادی رو در این زمینه می گذرونن. همکار همیشه ی من “پوریا روحانی فرد” که علاوه بر بازیگری در یکی از نقش های اصلی، نفش مهمی در تولید این نمایش هم داشت، فارغ التحصیل کالج هامبره. به این ترتیب به اون کالج اعلام کردیم و مصاحبه انجام دادیم. همین طور من خودم از دانشگاه یورک فارغ التحصیل شدم. از بین تازه فارغ التحصیلان اون دانشگاه و آشناهای قدیمی خودم هم عده ای با ما همکاری می کنن و نهایتن ما تیمی داریم که با جون و دل مدت هاست زحمت می کشن. جمع شدن این همه استعداد اتفاق بسیار خوبیه و من بسیار از این بابت خوش حالم.

بسیار ممنونم از وقتی که گذاشتی. ما به زودی اجرای تورو خواهیم دید و بعد دوباره امیدوارم فرصتی باشه که بتونیم در موردش به گفت وگو بنشینیم.

نمایش اسب های پشت پنجره به کارگردانی سیاوش شعبان پور از پنج شنبه بیست و پنجم اکتبر در روزها و آدرسی که در ادامه می بینید، به روی صحنه خواهد رفت. علاقمندان به تهیه ی بلیت می توانند با شماره تلفنی که اینجا هست تماس بگیرند.

To reserve seats: Call (647)836-0452 (Zahra Saleki)

Black Box Theatre of the Great Hall

(Formerly known as the Theatre Centre)

۱۰۸۷ Queen Street West (Queen West & Dovercourt Rd.)

Performances are at 7:30pm

Thursday, October 25th

Monday, October 29^th

Tuesday, October 30^th

Wednesday, October 31^st

Thursday, November 1st

Friday, November 2nd

Tickets: Regular $20 Students $15

پانویس ها:

۱- Horses at the window

۲- Matéi Visniec

۳- https://shahrvand.com/archives/8168